Miasto Axer

[Kubeł1001]

Bilolus1

Szybko usiadł i przygotował się na skrytobójcę, zadziwiającą często za czasów “Baronatu” mu się przytrafiali.

‐ Ki ch*j ? Gadaj albo wysadzę to pomieszczenie w pi**u !‐ stwierdził pewnie, jednak ostatnie zdanie nieco łamliwie czy to przez alkohol czy przez strach, dorzucił nawet dla bezpieczeństwa bardzo cichym szeptem ‐. Romin Signul…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było ciemno, więc nie miałeś pewności, czy zaklęcie się udało. Niemniej, słyszysz kolejne szelesty, a później spokój.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zwlekł się powoli z łóżka i spróbował skierować ku drzwiom po ciemku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przed drzwiami wpie**oliłeś się na coś, być może na jakiś mebel. Upadłeś na plecy, a po chwili zauważyłeś jak coś na Ciebie spada. A tym czymś był, ni mniej, ni więcej, tylko zdobiony sztylet lecący ku Twojemu sercu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Ło jasny chju*

Przeturlał się w bok żeby szybko spróbować go błyskawicznie uniknąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale sztylet wrócił do ręki właściciela i znów próbował dobrać się do twojego serca. Podobnie jak dwa kolejne, które pojawiły się nagle. Sugeruje to, że napastników może być nawet trzech.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron więc jak poje**ny złapał włócznię i błyskawicznie wycelował ją w stronę z której nadchodziły ataki

‐ ORAN THUREJH !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, Magia postanowiła w tym momencie zawieść. Tak Ci się przynajmniej zdawało, dopóki fala krwistoczerwonego światła nie rozświetliła pokoju. Trzy głuche uderzenia o ścianę potwierdziły, że trafiłeś.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaraz gdy usłyszał uderzenia o ścianę wycelował swoją broń w tamtą stronę.

‐ Lakis !‐ było to bardziej żeby zobaczyć napastników niż ich zranić, ale tak czy siak celował w ich stronę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odłupałeś spory fragment ściany, ale nie trafiłeś zabójców, ani też ich nie zobaczyłeś. Jednak, ktoś na pewno usłyszał trzask błyskawicy i walącą się ścianę, więc po chwili usłyszałeś głos Thorgrima:
‐ Książę?
Tymczasem zabójcy ponowili atak, ale już nie przy użyciu sztyletów. Tym razem usłyszałeś odgłos napinanych kusz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Weź pieolnij tak żeby całe pomieszczenie przedemną rozjeło w kawałki ! LAKIS !‐ stwierdził celując włócznię w stronę z której dobiegał dźwięk‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie trafiłeś, bo zabójca zmienił położenie, gdy tylko załadował. Teraz nie wiesz skąd strzelają, ale usłyszałeś podniesiony głos Thorgrima, który dobijał się do drzwi z Białą Gwardią.
‐ Wyważyć je! ‐ warknął. ‐ Szybko!

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Romin Signul !‐ wykrzyknął i korzystając z hałasu szybko przemieścił się i kucnął ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrobiłeś to wszystko, ale i tak poczułeś jak bełt ociera Ci się o ramię, rozcinają koszulę i skórę. Rana nie była zbyt głęboka, ale jeśli pocisk zawierał truciznę, to już słabo.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie sięgnął włócznią w prawo i pieolnął nią lekko o podłogę po czym odskoczył w lewo i był w ciągłym biegu dopóty się na coś nie wpieoli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uniknąłeś drugiego bełtu, ale trzeci już trafił, zagłębiając się między łopatkami. Ale za dobrą monetę możesz wziąć to, że dość długo będą znów przeładowywać. No i to, że Thorgrim zaraz tu będzie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wycelował włócznię w stronę napastników opierając się o ścianę, bo z tym bełtem trudno byłoby znowu uciekać.

Poratuj, co ?

‐ ORAN THUREJH !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem fala uderzeniowa zabiła przynajmniej jednego z napastników. Drugi zaczął ładować kuszę, a trzeci ponownie się na Ciebie rzucił, oczywiście ze sztyletem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gdy tylko się zbliżył Baron pchnął w niego swą broń nie chcąc wykorzystywać jej mocy zbyt mocno.

Po czym po krótkim namyśle dorzucił jeszcze.

‐ Poświeć, jasno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, włócznia nie zaświeciła. Jednak do pokoju wdarło się inne światło, a mianowicie pochodni, które zostały wniesione tu przez oddział Białej Gwardii na czele z Thorgrimem. Gdy Ci orientowali się w sytuacji, zabójca odstąpił, a po chwili usłyszałeś dwukrotny wystrzał z kuszy. Pierwszy trafił bezbłędnie w przerwę między hełmem, a napierśnikiem gwardzisty i posłał go na ziemię ze szczękiem stalowych płyt pancerza. Chwilę później usłyszałeś ryk bólu i wściekłości, gdy Thorgrim padł na posadzkę ze strzałą w barku. Kilku gwardzistów odpowiedział salwą z kusz, trafiając jednego z przeciwników. Chwilę później dobiegli do niego i, dla pewności, zatłukli pięściami, buciorami i toporami. Natomiast kolejni dwa posłali bełt w kierunku ona, tam gdzie uciekł ostatni ze skrytobójców, jednak nie powiodło im się i tamten zdążył uciec.