Las Straceńców

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zefir zeskoczył z konia, klnąc pod nosem. Trudno, da sobie radę sam. Przywiązał konia przy stajni lub w środku, zalże nie od tego ile było miejsca, wziął broń, dziennik i zapasy po czym ruszył w las. Ostrożnie starał się poruszać cicho, w miarę możliwości między koronami. Rozglądał się za śladamii tropami, które by go zainteresowały

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czej, czej, czej. Najpierw napisałeś, że ruszyłeś dalej traktem, a teraz chcesz uwiązać konia “przy stajni lub w środku.” Więc jak to w końcu jest?//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//Jedzie traktem, widzi że łak wchodzi do karczmy, denerwuje się, cofa się do karczmy, tam zostawia konia i idzie w las

[Kubeł1001]

Kuba1001

//KKK.//
Las Straceńców, jak to każdy inny las, obfitował w najróżniejsze ślady rozmaitych zwierząt, różniące się od siebie rodzajem, kształtem, głębokością, świeżością i tym podobnymi. Wiele zależy od tego, które z nich Cię zainteresują.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Oczywiście te nietypowe, których nawet on nie umiał rozpoznać, lub takie należących do istot rzadko spotykanych. Ewentualnie tropy ich ofiar.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poza pospolitymi śladami saren, jeleni, wilków czy dzików odkryłeś też jakieś inne, takie które widziałeś po raz pierwszy, a prowadziły w kierunku małej polany pośród leśnej gęstwiny.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ruszył ostrożnie za nimi, rozglądając się dookoła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Początkowo była to najzwyczajniejsza w świecie polana, ale szybko zaroiło się na jej obrzeżach od stworów w liczbie nawet kilkudziesięciu, które stały bez ruchu i przyglądały Ci się. Po kilku chwilach robienia tego samego zdałeś sobie sprawę, że masz do czynienia ze specyficznymi istotami, czyli Tymi, Którzy Pragną Śmierci.
//Tak, są w Bestiariuszu.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zefir zaczął się lekko pocić na całym ciele, poza skrzydłami, które oczywiście nie mają gróczołów potowych. Zaczął sprawdzać w pamięci, co o nich czytał poza faktem, że… no, pragną śmierci, mają długie kończyny które czynią lot słabą drogą ucieczki i że wrażliwe są na magię światła i mroku? To jednak były tylko poboczne myśli, większość uwagi poświęcał obserwacji stworów. Siłą woli i rozsądku powstrzymał się przed wyjęciem szkicownika. Nie sięgał do broni, jednak bardzo powoli zaczął prostować skrzydła do lotu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taki drobny gest wystarczył, aby kilkanaście stworów rzuciło się naraz w Twoim kierunku ze wszystkich stron, wyjąc opętańczo, tylko czekając, aż dobędziesz swej broni… Cóż, jest to na miejscu, bo nie miałeś nic, czym mógłbyś się ich pozbyć, tak jak i nic nowego nie mogłeś sobie przypomnieć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Natychmiast poderwał się do lotu. Jako że innych broni brak, złapał kostur, jednocześnie starając się użyć umiejętności magii dziczy by przyzwać jakieś posiłki w postaci zwiarząt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie działało to ot tak, więc na owe posiłki sobie poczekasz, zwłaszcza jeśli nie określisz dokładnie, co w ogóle chcesz przyzwać, bo jest jakaś różnica między wielkim odyńcem a stadem polnych myszy, prawda? Niemniej, udało Ci się wzlecieć w górę, ale potwory i tak starały się Cię pochwycić za pomocą swoich długich łap i kilku rzeczywiście się tu udało, łapiąc Cię za szaty bądź nogi.

[Kubeł1001]

JokTovenson

//Wiedziałem, że o kimś zapomniałem

Kostur nie był chyba najlepszą bronią do wyzwalania się z łap potworów, jednak zefir i tak spróbował, starając się zmiażdżyć palce krępujące jego nogę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, ale po wyzwoleniu się od jednego stwora, obłapiły Cię natychmiast kolejne, próbując ściągnąć Cię w dół, acz nic poza tym. W końcu nie były to istoty aż tak groźne jak można by się po nich spodziewać, ale i tak lepiej zareagować, nim staną się zbyt zdesperowane w poszukiwaniu wybawiającej śmierci…

[Kubeł1001]

JokTovenson

*Uspokój się, mój drogi, jesteś poważnym badaczem a nie jakimś turystą *
Postarał się podlecieć poza zasięg łap jednocześnie starając się wywrzeć na potworach wpływ magią dziczy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej były one na nią odporne, Ty zaś wzleciałeś wystarczająco wysoko, aby nie musieć martwić się, że dosięgną Cię swoimi długimi, pazurzastymi łapskami.

[Kubeł1001]

JokTovenson

W takim razie unosił się na bezpiecznej wysokości robiąc notatki i szkice

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, pięć minut wystarczyło aż nadto, bowiem po tym czasie potwory straciły Tobą zainteresowanie i powoli, jedno po drugim, zaczęły wracać w mroczne ostępy Lasu Straceńców.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Starał się śledzić ostatniego z nich, poruszając się wśród koron drzew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owe korony drzew były tutaj sporym problemem, bo utrudniały Ci manewrowanie i ograniczały zasięg wzroku, przez co dość szybko te podrzędne kreatury Pustki zniknęły Ci z oczu.