Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tam ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Tereny znam dość dobrze, ale nie wiem zbytnio, gdzie moglibyśmy zatrzymać się na dłużej.
Vader:
Szczęście wręcz niepojęte, bo większość cywili właśnie była na ulicach, wyrzucana z domów przez Zbrojnych, którzy sortowali ich na dwie grupy. Znaczy się na dwie w teorii, bo w praktyce nie znaleźli osoby ze znamieniem i wszyscy trafiali do jednej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli może ich zabić?

[Kubeł1001]

Omeg12

Trochę zirytował go brak jakiejś zimnej wody, ale tak czy owak postanowił się umyć. Rozebrał się, napełnił wannę po czym zanurzył się w wodzie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Dalej nasłuchuje, czy ich ktoś nie goni.
‐ A może opuścimy te rejony i pójdziemy do jakiegoś miasta? Oczywiście, jeśli jakieś znajdziemy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Jeszcze jak!
Omeg:
Bez dwóch zdań było przyjemnie, kąpiel to jedna z tych rzeczy, których pragnie się po tak długiej podróży najbardziej.
Wiewiur:
‐ I uważasz, że dobrze nas tam przyjmą?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Nie wiem. Chyba nie wyglądamy jakoś dziwnie. Ewe ewentualnie się ucieknie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc.
‐Gąski gąski DO MNIE!
Przygotował miecze.

[Kubeł1001]

Omeg12

Gdy już nacieszył się możliwością zanurzenia się w związku tlenu i wodoru o temperaturze wyższej od jego skóry oraz jako tako zmył z siebie brud, wyszedł z wanny i wytarł się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Wolny od smrodu, pustynnego pyłu i innych, wszelkiej maści podobnych brudów, poczułeś spory głód po tak długiej podróży.
Vader:
Oczywiście, uciekli jak najdalej, ale że Zbrojni utworzyli już wcześniej wokół nich kordon, to tylko zbili się w ciasną grupę i czekali na nieuniknione.
Wiewiur:
‐ Najbliżej mamy do Ur, jeśli się nie mylę…

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ No to udajmy się tam. ‐ Rzekł, po czym wynurzył głowę by sprawdzić czy coś żywego znajduje się w pobliżu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżał się do nich skocznym krokiem, a gdy już był wystarczająco blisko sieknął mieczem, by ściąć kilka najbliższych osób.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Jednym cięciem miecza pozbawiłeś trzy osoby głów i żyć, a do tego naraz.
Wiewiur:
Nic żywego, krajobraz jest niezwykle pusty.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Póki co czysto, możemy wychodzić.‐ Powiedział, po czym wyszedł z jaskimi i ponownie rozejrzał się w okół.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz pchnął mieczem w dwie inne osoby. Miał nadzieje, że flaki zaczepią się o miecze.

[Kubeł1001]

Omeg12

Raelag uznał to za jakiś rodzaj odruchu żołądkowego ‐ w końcu jadł jeszcze paręnaście minut temu. Zamiast spróbować zaspokoić ten głód ubrał się on z powrotem ‐ choćby i w te same ubrania jeśli w bagażach nie było żadnych na zmianę ‐ po czym wyszedł na korytarz i przeszedł się trochę, chcąc zapamiętać najkrótszą drogę z kwatery do wyjścia, tak na wszelki wypadek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Nadzieja dobre rzecz, zwłaszcza, że teraz spełniło się to, na co liczyłeś.
Wiewiur:
I nadal pusto.
Omeg:
Było to niemalże prosto jak w mordę strzelił, co tylko ułatwia sprawę. W sumie dobrze, w końcu w tym labiryncie podziemnych korytarzy można niezwykle łatwo się zgubić.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Czysto, możemy iść.‐ Rzekł po czym czekał na swojego Pana.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jam jest Strażnik wyrobów mięsnych, wasze jelita to będą tłuściutkie kiełbaski dla waszych dzieci!
Ciął dalej, tym razem po nogach.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie miał bladego pojęcia, czym mógł zabić czas w takim miejscu. Nie chciało mu się spać, warunki do prowadzenia eksperymentów nie były do końca odpowiednie i chyba nie miał niczego do czytania. Postanowił więc trenować swoje zdolności magiczne tworząc cienie aż poważnie się zmęczy.