Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Z powozów i karawan ustawiono obronny okrąg (no, mniej więcej), w którego środku Urukowie zaczęli rozpalać ognisko, szykować posiłek, karmić ciągnące zaprzęgi Wargi i tym podobne. Niektórzy usadzili się na dachach wozów z dwuręcznymi kuszami, wypatrując zagrożeń i pełniąc wartę. Dostrzegłeś także grupę dziesięciu innych zielonoskórych, którzy popędzili na swych wierzchowcach w kierunku karawany na horyzoncie.
Taczka:
Odwrócili się i przerwali dotychczasowe zajęcia, acz nie wykonali polecania… Chłopaki dobre, ale dyscypliny to nie mają w ogóle.

[Kubeł1001]

Omeg12

Przysiadł gdzieś na obrzeżu okręgu. Przynajmniej przyjdzie mu posiedzieć gdzie indziej.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Wściekł się i to dosyć nieźle, podszedł do jednego z żołnierzy.
‐Baczność! ‐ Krzyknął mu do ucha.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Urukowie albo mieli coś na głowie, albo szanowali Twoją prywatność, acz tak czy inaczej nikt Ci głowy nie zawracał.
Taczka:
‐ Taest! ‐ mruknął i wykonał rozkaz.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Następnym razem wykonujcie moje rozkazy, bo bez dyscypliny nic nigdy nie osiągniecie! ‐ Krzyknął i poszedł do zbrojowni.

[Kubeł1001]

Omeg12

Siedział więc ot tak na pieńku przez jakiś kwadrans, wsłuchując się w dźwięki otoczenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
Było to dość daleko, więc wojownicy wrócili do swoich zajęć, a Ty dotarłeś tam bez problemu. Oczywiście, drogę zagrodziło Ci dwóch wartowników.
Omeg:
Początkowo były to rozmowy Uruków, dźwięk trzaskającego ogniska i odgłosy wydawane przez rozmaite stworzenia zamieszkujące okolicę, acz z czasem dołączyły do tego krzyki, wycie, szczęk oręża i inne dźwięki towarzyszące walce, jednakże po kilku minutach ucichły, a Ty dostrzegłeś wracających zwycięsko ze starcia z karawaną wojaków wraz z wozami, wierzchowcami, łupami i jeńcami.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Ach, nie spodziewałem się niczego mniej ‐ powiedział głośno wychodząc do nich ‐ Rozumiem, że nasi przyjaciele nie byli na tyle inteligentni, żeby się poddać bez walki?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Rozejść się. ‐ Rozkazał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
‐ Oni tak. ‐ odparł dowodzący wyprawą Uruk. ‐ Pozostali… Cóż, ścierwojady będą miały z nich pożytek.
Taczka:
‐ Czego? ‐ spytał jeden z Orków, który wraz z drugim ani drgnął na dźwięk Twojego rozkazu.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Naucz się wykonywać rozkazy, bo nie będzie z tobą najlepiej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wykonuję. ‐ warknął, prężąc muskuły. ‐ Won.
‐ Wodzowie mówili, żeby nikogo nie wpuszczać, to nikogo nie wpuszczamy. ‐ dodał drugi, zapewne nie chcąc, żeby ścięli mu kumpla za bójkę z oficerem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Czyli mamy tu śmietankę społeczeństwa. Dobrze. Co ze sobą wieźli?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ubrania, sukno, jedwab, ozdoby i inne pierdoły. A przynajmniej dla Uruka, pan może mieć na ten temat inne zdanie, prawda?

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Szczerze mówiąc nie. Takie rzeczy mają wartość tylko wtedy, gdy chcesz pokazać się dobrze lub je sprzedać, a na żadne z powyższych się nie zanosi. A sami jeńcy? Ludzie, elfy, krasnale, jakaś mieszanka? Nie widzę dobrze z tej odległości.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dlaczego ja nic o tym nie wiem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
‐ Ludzie… Byli też Orkowie i Elfy, ale stawiali opór, więc właśnie dlatego byli.
Taczka:
‐ Bo żaden z Ciebie wódz? ‐ spytał Ork, sugerując odpowiedź, co w sumie było prawdą: Nawet najlepszy dowódca, Ty, Gotai Furia Północy lub ktokolwiek inny, nigdy nie będzie równać się Bor‐Ghulowi lub Quragowi.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

//Gromash, nie Gotai ;‐;//
Odszedł bez słowa klnąc pod nosem i poszedł do jadalni albo czegoś.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Hm. Przepytajcie ich na temat ich pochodzenia oraz czy wiedzą coś ciekawego o okolicy. Potem przeliczymy zapasy i zdecydujemy, ilu ubić na miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
//Wiem, gość jest NPC, ale to było takie porównanie czy tam wyliczenie.//
Funkcję tę spełniał rząd ław w pobliżu kilku sporych ognisk, gdzie właśnie piekły się najróżniejsze zwierzęta upolowane na okolicznych terenach. Czyli nieźle, bo rzadko kiedy dało radę znaleźć cokolwiek większego od pospolitego pustynnego gryzonia.
Omeg:
Na wzmiankę u ubiciu jeden z mężczyzn spróbował szczęścia i uciekł. Urukowie zbytnio się tym nie przejęli, bo delikwent znalazł tylko bełt z kuszy wartownika między łopatkami. Reszta stała i odpowiadała posłusznie na pytania zbrojnych, podczas gdy inni już wzięli się za przegląd łupów, bo nie mieli w zasadzie nic innego do roboty.
‐ Kupcy z Minteled, jest tu też rodzina jakiegoś… No, szlachcica. ‐ wyjaśnił ten sam wojak, najwidoczniej nie mając zamiaru łamać sobie języka na egzotycznych tytułach nirgaldzkiej szlachty. ‐ Nic szczególnego, coś jak verdeński baron.
Vader:
Po długiej podróży, która obfitowała w nudę, ale też kilka przyjemnych momentów jak napad jakichś idiotów na Wasz obóz, którzy liczyli na łatwy łup, a sami się nim stali, wreszcie wkroczyliście na teren Kolektywu, o czym informowały liczne znaki i patrole, acz żadni nie mieli zamiaru Was zatrzymywać. Cóż, przynajmniej wiecie już, że do zamku prosto jak w mordę strzelił.