Plugawe Ziemie
-
-
Kuba1001 Szakal:
‐ Tak to każdy może gadać, a potem noże w plecy wbijać albo szpiegować. ‐ odparł, sugerując tym samym, że bez lepszych argumentów nie tylko nie pozwoli Wam ruszyć dalej, ale najpewniej też uśmierci.
Vader:
//Zmiana tematu. Zacznę Ci, gdy będziesz na miejscu.//‐ Więc…? ‐ zapytał Centaur, gdy cisza się przedłużała.
-
-
-
-
-
Kuba1001
Vader:
Jak mogłeś się spodziewać, zaprzeczył szybkim ruchem głowy.
Szakal:
Dotarliście tam bez problemu, a był to zwyczajny obóz, czyli rozstawione wszędzie namioty oraz nieliczne miejsca pod gołym niebem przeznaczone do gotowania i spożywania posiłków, jako stajnie dla wilków i Wargów, czy miejsce odpoczynku dla Ogrów, Trolli i Cyklopów. -
-
-
Kuba1001
Vader:
//Coś mi to przypomina, ale nie jestem jeszcze pewien, co dokładnie… Hmmm.//
Nie odpowiedział, nie miał w sumie co, tylko czekał, aż po tym wstępie przejdziesz do rozwinięcia.
Szakal:
Będący pod wrażeniem kompani nie odpowiedzieli ani słowem.
‐ Zara przyjdzie werbownik, on z Wami pogada i wtedy się okaże, czy zostajecie, czy do piachu. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Pokiwał energicznie głową.
‐ Został nieśmiertelny? ‐ zapytał, nawiązując do tego oszukiwania śmierci, o którym wspomniałeś na początku.
Szakal:
Ork wzruszył ramionami, a później wyprężył się przed kimś, kto przemierzał tłum zielonoskórych, a ten rozstępował się przed nim. Było to tym dziwniejsze, że tak wielki szacunek ci groźni wojownicy okazywali ledwie pokurczowi, bo Goblinowi…
‐ No… Miejmy to z głowy. ‐ powiedział, lustrując każdego z Was wzrokiem. ‐ Imię, jakieś umiejętności, powód dołączenia do Hordy i tak dalej. -
-
PanSzakal ‐ Nazywam się Urulg Gruchotacz. Umiem nap***dalać toporem, maczugą i czym tam jeszcze można kogoś zmiażdżyć. Pragnę przyłączyć się do was by pomóc uwalniać z niewoli orków, gobliny i gnolle. Sam kiedyś miałem na sobie te plugawe, krępujące łańcuchy lecz odzyskałem wolność i zapragnąłem się zemścić i ratować takich jak my przed losem niewolników w kopalniach.
-
Kuba1001
Vader:
‐ To znaczy?
Szakal:
Twoje referencje były najwidoczniej obcujące, bo Goblin pokiwał głową kilka razy. Gdy swoje wersje przedstawili Twoi kompani, uśmiechnął się szeroko.
‐ Witam w Hordzie. ‐ powiedział, a eskortujący Was dotąd Orkowie zaczęli Wam gratulować, klepać po plecach i w inny sposób wyrażać zadowolenie z bycia od tej porty braćmi oręża. -
-
-
-
