Podmrok

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był tylko taki, że miał dość wrażeń na dziś, więc postanowił przyśpieszyć to wszystko i polecił się rozdzielić, idąc na górę, więc Tobie przypadły drzwi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc je sprawdził. Ba! Nawet spróbował je otworzyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jakby na przekór temu, co działo się wcześniej, pod wejściem do wieży, te drzwi nie stawiały oporu, więc wszedłeś do pogrążonej w mroku komnaty. Jednakże ta sama po chwili rozjaśniła się na tyle, abyś mógł zacząć podziwiać ustawione na wysokich szafkach i półkach księgi, woluminy i zwoje, a poza nimi również inne przedmioty na różnorakich postumentach bądź gablotach. Wszystko to uzupełniał gobelin rozwieszony na całą długość jednej ze ścian, przedstawiający znak szkarłatnego węża na czarnym tle.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przyjrzał się temu, lecz bez dotykania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poza tym, co zauważyłeś wcześniej, to odkryłeś, że był to symbol namalowany na materiale, nic zwykłego, mógłby on spokojnie służyć za jakiś sztandar lub proporzec. Księgi i woluminy były stare, pożółkłe i zakurzone, z wyjątkiem trzech innych, w szklanych gablotach. Poza nimi pod podobnymi szklanymi kloszami znajdowały się też inne przedmioty, naprawdę różne, bo były to kielichy, strzały, bełty, mapy przedstawiające nieznane Ci ziemie i wiele więcej. Na ścianach dostrzegłeś też broń, dwuręczne i jednoręczne topory oraz miecze, a także buławy, sztylety i kusze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I było to wszystko? Czy tytuły tych trzech ksiąg w gablotach były czytelne?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, najpewniej była to mowa jednej z powierzchniowych ras, o których słyszałeś od swoich pobratymców lub powierzchniowych Krasnoludów, które czasem przybywały w celach handlowych czy dyplomatycznych do Battlehammer.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Teraz tylko znaleźć towarzysza…
Rozejrzał się jeszcze raz, po czym spróbował się wycofać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic się nie zmieniło, więc bez trudności opuściłeś to miejsce. Na parterze go nie było, więc pewnie dalej sprawdza górne kontyngencje wieży.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc ruszył w górę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam odnalazłeś zaledwie jedną komnatę, a w niej kamienny piedestał, na którym spoczywał pierścień, acz nie taki, jakich wiele widziałeś w całym swoim życiu, ponieważ ten zdawał się wykonany ze szczerego diamentu, zupełnie jak cała wieża. Poza tym zauważyłeś swojego kompana, nieprzytomnego i opartego o ścianę wieży, jakby coś odrzuciło go tam z wielką siłą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Podszedł do niego i sprawdził, czy żyje.
‐Ciesz się, że cię przez ścianę nie przebiło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owszem, żyje, ale przez to, że był nieprzytomny, jakoś Ci nie odpowiedział. W sumie może i to lepiej, bójka między Wami to chyba ostatnie, na co powinniście liczyć w tej sytuacji.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pozostała jeszcze kwestia pierścienia. Podszedł do niego, ale przy okazji obadał wzrokiem pomieszczenie, jak i sam piedestał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic ciekawego. Poza Tobą, nieprzytomnym Szarym Krasnoludem, piedestałem i pierścieniem na nim nie zauważyłeś tu dosłownie nic. Za to im bliżej byłeś pierścienia, tym bardziej odczuwałeś potrzebę, aby go zabrać i jak najszybciej stąd uciekać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na tym musiało się skończyć, więc nie przeciągał tego. Rzucił w myślach soczyste O ja cię pintulinio pintolę i spróbował podnieść pierścień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O dziwo, nie skończyłeś tak jak Krasnolud, który Cię poprzedzał, bo artefakt nie odrzucił Cię z wielką mocą ma pobliską ścianę. Mimo to, gdy tylko go chwyciłeś, poczułeś jego nienaturalny ciężar, zupełnie jakby taki mały przedmiot miał wagę przyzwoitego topora czy młota bojowego, co nie było możliwe, nawet jeśli był z diamentu. Niemniej, masz go, misja wykonana. Teraz tylko jakoś stąd uciec i przeżyć…

[Kubeł1001]

Vader0PL

I obudzić towarzysza, jeżeli nie wolno było go porzucić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mogłeś, ale musiałbyś mieć przy tym pewność, że zginął, bo jeśli by przeżył, to śmierć byłaby najlepszym, co mogłoby Cię spotkać, w końcu ktoś kiedyś oszukał go w podobnej akcji, więc pewnie drugiego razu nie odpuści. Niemniej, udało się go ocucić, gdy dałeś mu łyk wódki ze swojej piersiówki.
‐ O ku*wa, ja pie**olę, ale mną jebło. ‐ mruknął, trzymając się za guza na głowie i powoli wstając. ‐ Lepiej uważaj, trzeba jakiegoś sposobu, żeby tamten pierścień stąd zabrać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pokazał pierścień, który trzymał luźno na dłoni, nie na palcach, ale na dłoni.
‐Ciężkie to, ale już w naszych rękach.