Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Attero

Znów podnosi na niego wzrok nie przerywając przytulania się.
‐ Czemu? Chyba też zmęczony jesteś

[Kubeł1001]

gulasz88

Oderwał na chwilę głowe by móc jeszcze raz spojrzeć w te cudowne błękitne oczy. Przez chwilę chciał pójść o krok dalej i nawet zbliżył swoje usta do jej ust. Ale się zatrzymał w połowie, jakby dając jej możliwość decyzji.

[Kubeł1001]

Attero

Odsunęła się kawałek i dała do zrozumienia, że jeszcze nie. Spuszcza wzrok i znowu się lekko wtula.

[Kubeł1001]

gulasz88

Poczuł się niezręcznie, więc ostrożnie wyrwał siè z uścisku.
‐ To… ja może pójdę po coś do picia.
Wyszedł ze swojego pokoju i udał się do baru.

[Kubeł1001]

Attero

Odłożyła instrument spowrotem pod ścianę i spaceruje po pokoju, dokładnie oglądając całe pomieszczenie. Chodzi dookoła i znów zatrzymuje się przy półce z książkami.
Wyciąga te z widocznym największym zużyciem i otwiera na losowej stronie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gulasz:
‐ I jak tam? ‐ zagadnął karczmarz z uśmiechem niemalże od ucha do ucha na brodatej gębie. Dobrze wiedziałeś co i kogo ma na myśli.
Attero:
Poezja i tym podobne, ale też jakieś dziwne pozycje, jakby zapisane w nieznanym Ci języku.

[Kubeł1001]

Attero

Wczytuje się w książkę, a jak wiadomo, najłatwiej poznać człowieka po tym co czyta. Oraz wchodząc do jego głowy, ale to już cięższa sztuczka.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐A weź daruj sobie te sprośności! ‐ Machnął ręką i usiadł na swoim ulubionym miejscu. ‐ Nie każda kobieta to puszczalska dziunia. Takie łatwiej spotkać w mieście. ‐ Dodał.
‐ A skoro o tym mowa, zabieram ją jutro do Nowego Gilgasz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Attero:
Wczytałaś się w poezję, bo tylko to mogłaś przeczytać. No, chyba że poszukasz czegoś innego, co nie leży na wierzchu… Jeśli chodzi o same wiersze, to raczej przeciętne, kilka z nich chyba nawet skądś kojarzysz.
Gulasz:
‐ Może i romantyk ze mnie żaden, ale ja bym swoją piękną wziął na spacer przy świetle księżyca, a nie słońca… Zwłaszcza czarnego… No, a poza tym to po kiego żeś tu przylazł? Oddech złapać? ‐ zapytał, po ostatnim pytaniu zanosząc się rubasznym śmiechem.

[Kubeł1001]

Gulasz86

‐ Co? Nie, uwielbiam zapach karczemnej piwnicy! ‐ Powiedział z nieukrywaną ironią. ‐ Chciałem dokończyć to wino co i tak odtworzyliśmy.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Romantyk… ‐ uśmiecha się pod nosem, odkłada książkę na swoje miejsce i ogląda dalej wszystkie jego pamiątki. Może znajdzie coś ciekawego zanim wróci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gulasz:
Skąpy brodacz mruknął coś pod nosem, ale sympatia wobec Ciebie przeważyła, toteż po chwili ponownie napełnił kieliszki żądanym trunkiem.
‐ No, wracaj już do swojej muzykantki.
Attero:
Brak takich przedmiotów w jego skromnym lokum nasuwał dwa wnioski: Albo ich zwyczajnie nie miał, albo nie chciał się nimi dzielić z kimkolwiek i ukrył je tak, aby nikt nie miał do nich dostępu.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie omieszkam.
Z uśmiechem wziął oba kubki i zszedł z powrotem do jego lokum.

[Kubeł1001]

Attero

Zrzuca z siebie swoją wierzchnią szatę i rzuca ją na instrument.
‐ Tak lepiej. ‐ przeciąga się i zmęczona siada spowrotem na łóżku czekając, aż Savo przyjdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gulasz:
Wróciłeś, a pierwszym, co zarejestrowałeś po wejściu do pokoju był fakt, że Twoja towarzyszka pozbyła się z siebie nieco odzienia. Zapowiada się całkiem nieźle, zwłaszcza, że tak mało wypiła.
Attero:
Wrócił, rzecz jasna z tacą w dłoniach, na której to niósł kolejne porcje trunku dla siebie i Ciebie.

[Kubeł1001]

Attero

Przeciąga się i ziewa zakrywając usta wierzchem dłoni.
‐ Oh. Szybko wróciłeś Savo. ‐ uśmiecha się w jego stronę.

[Kubeł1001]

gulasz88

Chwilę temu mówiła że nie jest gotowa, ale przeszłość należy do przeszłości! Odwzajemnił uśmiech i odłożył wino na niewielki stolik obok łóżka.
‐ Cieszę się że czujesz się komfortowo… ‐ Powiedział niskim, ciepłym głosem, patrząc na tunikę pozostawioną na łóżku.

[Kubeł1001]

Attero

//i need to stop u right there, ma na sobie jeszcze koszulę i spódnicę//
‐ Jak na piwnice tak specyficznej karczmy, jest tu całkiem przytulnie.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Starałem się urządzić najprzytulniej jak się dało, co było niejako wyzwaniem… ‐ Kiedy mówił, nalewał jednocześnie wina do kielichów. Podniósł oba i jeden przysunął w stronę dziewczyny.
‐ Wina?

//Przecież wiem że nie rozebrała się do rosołu :v

[Kubeł1001]

Attero

‐ Chętnie. ‐ wzięła od niego kielich.
‐ Swoją drogą, bardzo dobrze Ci wyszło udekorowanie tego miejsca.