Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Attero

‐ Być może ktoś z Kartelu kiedyś mi się przewinął w drodze lub gdzieś w mieście… Ale tak to nie. ‐ pokręcila przecząco głową.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ No to powiedzmy że ten trop na razie jest martwy. Chyba nie pozostaje nam nic innego jak wyruszenie do miasta i popytanie u źródeł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Posprzątaj mi karczmę albo sam Cię im wydam. ‐ burknął Krasnolud, choć zdawałeś sobie doskonale sprawę, że nie mógłby tego zrobić, nawet w stanie największego upojenia alkoholowego czy szału.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie wątpię. ‐ prychnął. Jakkolwiek nie miał ochoty tego robić, to mimo wszystko ta karczma była jego domem. A nie zostawia się zwłok na środku salonu. Chwycił jednego z martwych łotrów za ręce i zaciągnął go tylnym wyjściem na tyły karczmy, gdzie rzucił go gdzieś na bok. Potem zrobił tak z pozostałymi.
‐ Ruby, ‐ powiedział do dziewczyny gdzieś przy drugich zwłokach. ‐ głupio mi o to prosić, ale czy możesz wziąć mop z zaplecza i wymyć podłogi z krwi? Będę bardzo wdzięczny.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Chyba nie mam innego wyjścia… ‐ idzie w tamtędy stronę i w połowie drogi odwraca się do niego. ‐ Ale musisz mi to porządnie wynagrodzić.

Wchodzi na zaplecze i szuka mopa, co nie zabrało dużo czasu, wychodzi stamtąd i idzie wycierać ślady bijatyki.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie ma problemu! ‐ odpowiedział.
Skoro wszystkie trupy były już na zapleczu, to najwyższy czas był się ich pozbyć. Karczmarz miał tutaj dół w którym palił śmieci, wszak wywóz byłby nieopłacalny z tego miejsca. Cóż, najwyższy czas było użyć go w celu jego przeznaczenia. Powoli strącił zwłoki w dziurę na odpadki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Attero:
W ten sposób, nie licząc porozrzucanych mebli i wbitych w nie oraz ściany bełtów, nie zostały żadne ślady niedawnego starcia.
Gulasz:
Zbyt rosły to Ty nie byłeś, ale szczęśliwie miałeś pomoc, ponieważ Krasnolud również zaczął sprzątać trupy i w ten sposób wszystkie trafiły do dołu, który brodacz zaraz podpalił.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Lepiej tą soloną wieprzowinę co masz w spiżarni. Jeszcze ktoś poczuje zapach i zrobi się głodny…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zrobią mi darmową reklamę, chociaż tyle. ‐ odparł, wzruszając ramionami. Po chwili stania nad dołem usłyszeliście mrożący krew w żyłach krzyk, który dobiegał właśnie stamtąd.
‐ Te zwłoki to chyba nie były tak do końca martwe. ‐ skomentował brodacz i nagle zaśmiał się serdecznie. ‐ Aż mi się stare czasy przypominają. Oj, dobre czasy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ciekawe jak to jest się obudzić w dole pełnym trupów swoich przyjaciół. To musi być traumatyczne, szczególnie jeśli się palą. ‐ westchnął. ‐ Jak sądzisz, powinniśmy go ugasić? Z jednej strony może coś wiedzieć, z drugiej strony może nie być zainteresowany rozmową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak na moje to już niewiele mu to pomoże, możesz mu co najwyżej skrócić męki albo coś w tym guście.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nah, potem trzeba by było to znowu rozpalać, a mokre i osmalone nie chciałoby się palić. Wracajmy do środka, nie stójmy tu jak para durni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnolud jedynie wzruszył ramionami i splunął do wnętrza dołu, kierując się z powrotem do swojej karczmy, w której szczęśliwie jeszcze nie było klientów.

[Kubeł1001]

gulasz88

I on wrócił do lokalu i zagadał do Ruby.
‐ No dobra, nic tu po nas. Jeśli chcemy się czegoś dowiedzieć musimy ruszyć do miasta, Nowego Gilgasz, jeśli mam być precyzyjny. Zabiorę swoje rzeczy i możemy wyruszać, ty też się przygotuj.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Powiedz tylko kiedy ruszamy. ‐ patrzy w jego stronę już dokańczając ścieranie śladów po walce. Błysk jest tu jak nigdy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Daj mi dwie chwile. ‐ zszedł do swojej piwnicy i wziął swoje ważniejsze rzeczy które pochował po licznych kieszeniach. Była to oczywiście sakwa z pieniędzmi, jakaś książka na podróż i materiały do szantażu, które przeglądał wczoraj wieczorem. Wypadałoby by je mimo wszystko dostarczyć. Przygotowany, wszedł na górę i położył kilka monet na ladzie.
‐ To co zawsze, Karthal. ‐ poprosił o swój zwyczajowy zestaw prowiantu. ‐ Nie będzie mnie dzień, dwa, albo kilka. Spróbuj za mną nie płakać i nie puść tej karczmy z dymem, ładnie proszę.

[Kubeł1001]

Attero

W czasie gdy rozmawiał z krasnoludem pobiegła na dół zabrać i swoje rzeczy. Tak cennego przedmiotu nie można zostawić bez opieki. Szybko wyszła na górę już gotowa i czeka na swojego towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oboje, spakowani, zaopatrzeni i gotowi do drogi, żegnani mruczeniem pod nosem w wykonaniu wciąż naburmuszonego Krasnoluda, udaliście się do Nowego Gilgasz.
//Zmiana tematu. Właściwie to możecie zacząć na miejscu.//