Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Lepiej tą soloną wieprzowinę co masz w spiżarni. Jeszcze ktoś poczuje zapach i zrobi się głodny…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zrobią mi darmową reklamę, chociaż tyle. ‐ odparł, wzruszając ramionami. Po chwili stania nad dołem usłyszeliście mrożący krew w żyłach krzyk, który dobiegał właśnie stamtąd.
‐ Te zwłoki to chyba nie były tak do końca martwe. ‐ skomentował brodacz i nagle zaśmiał się serdecznie. ‐ Aż mi się stare czasy przypominają. Oj, dobre czasy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ciekawe jak to jest się obudzić w dole pełnym trupów swoich przyjaciół. To musi być traumatyczne, szczególnie jeśli się palą. ‐ westchnął. ‐ Jak sądzisz, powinniśmy go ugasić? Z jednej strony może coś wiedzieć, z drugiej strony może nie być zainteresowany rozmową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak na moje to już niewiele mu to pomoże, możesz mu co najwyżej skrócić męki albo coś w tym guście.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nah, potem trzeba by było to znowu rozpalać, a mokre i osmalone nie chciałoby się palić. Wracajmy do środka, nie stójmy tu jak para durni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnolud jedynie wzruszył ramionami i splunął do wnętrza dołu, kierując się z powrotem do swojej karczmy, w której szczęśliwie jeszcze nie było klientów.

[Kubeł1001]

gulasz88

I on wrócił do lokalu i zagadał do Ruby.
‐ No dobra, nic tu po nas. Jeśli chcemy się czegoś dowiedzieć musimy ruszyć do miasta, Nowego Gilgasz, jeśli mam być precyzyjny. Zabiorę swoje rzeczy i możemy wyruszać, ty też się przygotuj.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Powiedz tylko kiedy ruszamy. ‐ patrzy w jego stronę już dokańczając ścieranie śladów po walce. Błysk jest tu jak nigdy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Daj mi dwie chwile. ‐ zszedł do swojej piwnicy i wziął swoje ważniejsze rzeczy które pochował po licznych kieszeniach. Była to oczywiście sakwa z pieniędzmi, jakaś książka na podróż i materiały do szantażu, które przeglądał wczoraj wieczorem. Wypadałoby by je mimo wszystko dostarczyć. Przygotowany, wszedł na górę i położył kilka monet na ladzie.
‐ To co zawsze, Karthal. ‐ poprosił o swój zwyczajowy zestaw prowiantu. ‐ Nie będzie mnie dzień, dwa, albo kilka. Spróbuj za mną nie płakać i nie puść tej karczmy z dymem, ładnie proszę.

[Kubeł1001]

Attero

W czasie gdy rozmawiał z krasnoludem pobiegła na dół zabrać i swoje rzeczy. Tak cennego przedmiotu nie można zostawić bez opieki. Szybko wyszła na górę już gotowa i czeka na swojego towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oboje, spakowani, zaopatrzeni i gotowi do drogi, żegnani mruczeniem pod nosem w wykonaniu wciąż naburmuszonego Krasnoluda, udaliście się do Nowego Gilgasz.
//Zmiana tematu. Właściwie to możecie zacząć na miejscu.//