Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnolud po chwili postawił przed Wami kieliszki wypełnione żądanym trunkiem, a później wycelował w Savo swój sękaty paluch.
‐ To, że Cię lubię, nie znaczy, że dam jedną trzecią butelki trunku, który kosztował mnie sto złota i dwa trupy, za darmo Tobie i Twojej nowej panience. ‐ burknął. ‐ Oddasz co do grosza, gdzieś mam jak. ‐ dodał, a najpewniej jego tyrada trwałaby dalej, gdyby nie karczmarskie obowiązki.
//To o czytaniu w myślach to już bardziej moja działka, ale jest za późno, żebym reagował, oraz nie widzę sensu, skoro Gulasz sobie poradził, ale na przyszłość zostawcie to mnie, dobra?//

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Spokojnie, czy ja kiedyś się u ciebie zadłużyłem? ‐ Rzucił mu na odchodne z szerokim uśmiechem, ale nie czekał na jego odpowiedź.
‐ Karthal to mój stary przyjaciel i jak pewnie zauważyłaś właściciel. Wspaniały gość.
Podniósł kielich i spił nieco wina.
‐ I ma dostęp do wybornych trunków.

[Kubeł1001]

Attero

Sama spróbowała i jak widać, posmakowało.
‐ Faktycznie bardzo dobre. Twój przyjaciel ma najwyraźniej talent do prowadzenia lokalu, sądząc po tylu twarzach. ‐ rozgląda się po ludziach, potem uśmiecha miło do Savo.
‐ Chociaż siedzenie tak w jednym miejscu musi być strasznie nużące.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Tylko jeśli siedzisz jak kukła. ‐ Stwierdził krótko. ‐ Za to jeśli postanowisz przyjrzeć się gościom, podróżnym, postawić im piwo i zachęcić do rozmowy… Cóż, każdy ma jakąś historie do opowiedzenia, a w takich miejscach można spotkać najciekawsze fabuły. Jaka jest twoja?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Cóż mogę opowiedzieć? Jestem zwykłym wędrownym magiem‐śpiewakiem. Co prawda zwiedziłam niewiele z lądów Verden, dalej jest zbyt niebezpiecznie dla kogoś takiego jak ja. Ale można ciekawe rzeczy usłyszeć, naprzykład o potężnej śnieżycy w górach Nordów. ‐ wzięła kolejny mały łyk wina i przypatruje się swojemu rozmówcy.
‐ Ty też nie wyglądasz tutejszo, oczywiście bez urazy. Skąd jesteś?

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nie ma problemu. Jestem z niewielkiej wsi daleko na północy. Byłej wsi, teraz chyba nawet nie ma tam ujż ruin. ‐ Westchnął cicho pod nosem. ‐ Ale to było dawno, teraz jestem stąd, gdzie byłem pięć minut temu. A ty?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Jestem z miasta niedaleko obecnej stolicy. W zasadzie spędziłam tam tylko mniej niż połowę życia, resztę w akademii i podróżując. ‐ lekko się uśmiecha.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Poszukiwaczka przygód, co? Nie trudno o nie w dzisiejszym świecie. ‐
Podniósł kielich i napił się nieco.
‐ A właśnie, mówiłaś że jesteś magiem. Jaka jest twoja specjalizacja?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Mag powietrza i umysłów. Dwie chyba najmniej użyteczne specjalności. ‐ sama wypija trochę swojego napoju.

[Kubeł1001]

gulasz88

Parsknął niemalże krztusząc się winem. Mag Umysłu! Najbardziej pogardzana przez niego profesja magii. Pewnie wiedziała już o jego niepochlebnej opinii o tym zawodzie i nie sprawiało jej to problemu, albo była na tyle miła i nie zaczynała znajomości od grzebania w czyjejś głowie. Skoro tak, postanowił być dalej nonszalancki.
‐ Interesujące, na prawdę. Nie znam wielu magów, to prawda. Sam potrafię wypuścić kilka płomieni z dłoni, ale nie lubię tego robić. Przywodzi na myśl złe wspomnienia.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Sama nie lubię tej magii, nie widziałam jeszcze nikogo, kto za pomocą ognia coś stworzył. A za pomocą powietrza można wznieść się w niebo. Lub nieźle zarobić na sztuczkach. ‐ poklepała swój instrument po obudowie.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Za pomocą ognia można stworzyć wiele rzeczy. Na przykład ognisko. ‐ Zaśmiał się pod nosem. ‐ No i sztuczki z ogniem są o wiele bardziej widowiskowe niż z powietrzem.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Ogniem można też łatwo skrzywdzić siebie albo widownię. Co prawda, powietrzem też, tworząc próżnię, ale trzeba to zrobić umyślnie.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Dlatego warto wiedzieć co się robi. Być przygotowanym na każdą okazje i tak dalej. Cechy prawdziwego artysty.

[Kubeł1001]

Attero

autysty
‐ Święte słowa Savo. ‐ kolejny łyk, rozgląda się po ludziach i przybliża do niego.
‐ Swoją drogą… Wyglądasz mi na istotę, która dużo wie, więc, er… widziałeś kiedykolwiek Cienie? ‐ mówi cicho, prawie szeptem.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ W sensie tutaj, czy w ogóle? ‐ Zapytał, ale nie zaczekał na odpowiedź. ‐ Mam jednego przyjaciela, Cienia. Nie mogę ci o nim zbyt wiele powiedzieć. Tajemnica zawodowa. Jedyne co mogę zdradzić to to, że to świetny typ, tylko trochę zadufany w sobie.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Wiesz może, gdzie można ich spotkać najwięcej? To ważne. ‐ jedno zdanie za wiele i teraz karci się w myślach za to. Oby się nie dopytywał.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Może wiem, może dopiero będę wiedział, bo być możne znam kogoś kto wie. Pytanie brzmi, do czego jest ci potrzebna ta informacja?
Rozsiadł się wygodniej w krześle, niemal wyzywająco, z wyrazem twarzy pełen cwaniackiego zainteresowania.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Ludzka ciekawość. Wiele słyszałam i chce zobaczyć ich na oczy. ‐ mówi najspokojniejszym tonem, żeby zyskać czas na wyciągnięcie tej informacji z umysłu, od nowa nieco bardziej się skupia, żeby odnaleźć to czego chce.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Tja, nie słaba z ciebie oszustka wiesz? ‐ Złożył ręce na piersi i skupił się na tym, by dziewczyna nic nie wyciągnęła z jego umysłu, co z pewnością spróbuje zrobić. Jako agent Lemmenu powinien mieć jakieś przeszkolenie z odporności na ataki umysłowe, prawda?
//No, teraz czekamy na Kubę.