Opuszczona świątynia

[Kubeł1001]

Ether

//Ponownie umrzeć

Konstrukty i żywiołaki, to jest to, a nie jakieś ożywione a tfu! zwłoki//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Na przykład to.//
Takie polecenia były w sam raz, więc sprawnie zabrałeś je do sali, gdzie potraktowali manekiny swoimi kościanymi łapami… Taaak, przydałaby im się jakaś broń.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

// Czekaj, to oni nie odziedziczyli broni za swojego życia jako bandyci? Myślałem że oni normalnie to podnieśli. A i ja ci dam ożywione zwłoki, to jest rekonstrukcja człowieka,sztuka a nie jakieś kamienie!//
‐A wy czegoś nie…‐powiedział z zażenowaniem i udał się do ruin świątyni podnieść trochę mieczy z niedoszłej walki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jeśli nie powiesz im czegoś wprost, to nie zrozumieją, proste.//
Odebrali od Ciebie broń i kontynuowali trening, z mieczami w dłoniach szło im o wiele lepiej, zwłaszcza że zdawali się wiedzieć, jak się czymś takim posługiwać, choć do Twojego poziomu szermierki i fechtunku jest im strasznie daleko.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐Nareszcie…co ja tam miałem zrobić? A tak, spiżarnia.‐ Powiedział i udał się do spiżarni by ocenić liczbę i jakość zapasów jedzenia i krwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampiry nie musiały jeść tak często jak śmiertelnicy, właściwie to mógłbyś pościć wiele lat, ale i tak masz spore zapasy pożywienia, choć z krwią nie jest już tak różowo i najpewniej starczy Ci na trzy dni, może nieco dłużej, jeśli zdecydujesz się na jej racjonowanie, czy znacznie Cię to osłabi.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐No coż…‐ powiedział i rozejrzał się w poszukiwaniu jakieś pustej butelki, będzie trzeba się zaopatrzyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile znalezienie butelki nie było trudne, to gorzej będzie z jakimś źródłem krwi, w końcu to rejon niezbyt przyjazny życiu…

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐Pora rozprawić się z lokalnymi bandytami, pewnie mają gdzieś tu obóz.‐ Przed zapadnią sprawdził czy jest noc czy dzień. W wypadku nocy wyszedł i zrobił mały zwiad dookoła świątyni licząc na jakiś trop.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bagna miały to do siebie, że utrudniały zostawienie na nich jakichś śladów, tudzież szybko je zacierały, więc nie znalazłeś żadnych poza własnymi, nawet tych należących do bandytów, których kości miałeś obecnie pod swoim władaniem.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐Cholera, ale ktoś tu musi być!‐ Udał się trochę dalej szukając patroli, karawan i innych podróżników.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na bagna nie zapuszczał się nikt o zdrowych zmysłach, w końcu nie było tam nic ciekawego, a groźnego ‐ jak najbardziej. Tak więc wypadałoby wrócić z powrotem do ruin i tam przygotować się na wypad poza bagno, żeby zdobyć uszczuplone zasoby krwi.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐No cóż, z tymi debilami wątpię by się coś udało ale co innego mogę zrobić?.‐ Powiedział sam do siebie po czym sprawdził ile nocy mu jeszcze zostało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przynajmniej kilka godzin, chociaż czy naprawdę będą one zmarnowane? Dostrzegłeś jakąś sylwetkę, która okazała się przygarbionym mężczyzną idącym o lasce, który z wielkim mozołem przedzierał się przez bagna, psiocząc na nie pod nosem.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

‐Hmmm?‐ Spróbował określić rasę i powili zbliżał się do niego próbując poruszać się po drzewach by zostać niezauważonym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Na bagnach zwykle nie rosną drzewa.//
Sądząc po jego posturze oraz tempie chodu to stary, ludzki mężczyzna, który nie powinien być dla Ciebie wielki wyzwaniem… Chociaż, czy byłby nim dla kogokolwiek?

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

//
//
Spróbował się zbliżyć jak się tylko da bez alarmowania starca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//
Nie było to trudne, zważywszy na jego wiek, w końcu nie miał teraz zbyt dobrego wzroku czy słuchu, więc jego zabicie będzie tylko formalnością.

[Kubeł1001]

Wojownik_Orkow001

//

//
Wyjął szable i spróbował zaatakować starca od tyłu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wolałbym jednak na przyszłość trochę bardziej szczegółowe opisy tych ataków.//
Udało Ci się go usiec i powinien paść martwy… Powinien, ale nie padł. Zamiast tego wyprostował się, zanosząc się z chwili na chwilę coraz głośniejszym śmiechem. Ty zaś poczułeś, że tracisz panowanie nad swym ciałem, nie mogąc choćby drgnąć.