Wioska goblinów

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ A jakieś inne kopolnie so?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest jedna, ale daleko w ch*j i myśmy nigdy tam nie zaleźli, bo nie było po co.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ A myślisz, że są tam pompy, dziobasku? ‐ spytała goblinka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakie pompy? ‐ zapytał zdezorientowany. ‐ Ja się na górnictwie nie znać.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wódz skierował się z powrotem do swojego domku by coś zeżreć, znowu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ A ktoś z wos wie? ‐ spytała wielce zirytowana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sanskryt:
‐ My nie górniki, my wojowniki!
Michał:
Domek się nie zmienił, na stole stała miska z taką samą potrawą, jaką Elfka przyrządziła Ci wcześniej.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Wy wszyscy jesteście siebie warci. ‐ warknęła. ‐ Poka mi gdzie szefo ma chatę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i pokazał.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Piro pełna poirytowania goblinami, udała się do domu szefo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wartowników brak, więc możesz raczej wejść bez problemów.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Weszła do domu, trzasnęła za sobą drzwi i postanowiła się rozejrzeć, przy okazji go zwiedzić.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Usiadł sobie przy stole i zaczął jeść za pomocą łyżki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sanskryt:
Obecnie byłaś w przedpokoju.
Michał:
Jadłeś, dopóki donośnie walnięcie drzwiami nie rozeszło się po całym domu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Więc goblinka ruszyła przed siebie, żeby zwiedzić cały dom.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Czego?
Półkrzykiem skierował te słowa w stronę drzwi nie odrywając się od misy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Ja przyszła zobaczyć lóżko czy wygodne, szefo ‐ warknęła, idąc do miejsca z którego dobiegał głos wodza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I spotkaliście się w kuchni.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Tamto moje.
Pokazał na swoje łóżko, a potem na inny pokój.
‐Weź se tamto, chyba si nie zakurzało.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Goblinka spojrzała na łóżko swojego wodza, po czym podeszła do niego i przysłowiowo się je**ęła na brzuszek.
‐ Dzięki, szefo, że oddajesz mi swoje wyro! Gdybeś jeszcze masaż stóp zrobił… ‐ rozmarzyła się.