Gród Maleryks

[Kubeł1001]

bulorwas

//Jakieś pustkowie. Ludzi raczej w okolicy nie ma. Tak poza tym to ona mawia w języku goblinów bo bez tego cala historia straciła sens.//
‐Wiesz że nie znam dobrze ludzkiego.
Odburknął szybko wracając do lektury. Rozumiał z tego co czytał co drugie słowo i na przeczytanie zdania schodziło mu średnio 5 minut, ale jakoś szło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Pls, tutaj każdy mówi w tym samym.//
Mimo tych skromnych umiejętności i częściowego bycia analfabetą to masz czym się chwalić, przecież wykształconych Goblinów jest nie wiele, zamiast czytać, wolą pędzić lub chlać bimber.

[Kubeł1001]

bulorwas

//To dlatego przy spotkaniu Norda i mieszkańca pustyni rozumieją się oni na wzajem. To wszystko wyjaśnia.//
‐Wychodzę. Wrócę za jakieś 30‐40 minut. Trzeba ogarnąć tę hałastrę analfabetów i bezbożników.
Ostatnie słowa słabo rozumiał, ale szpan przed ukochaną to podstawa.
//Weź mu zrób jakąś słodką scenkę czy cuś. Wiesz ona w ostatnim momencie złapie go za pelerynę i powie zapłakana “nie zostawiaj mnie” i wtuli się w niego. To tylko przykład jak coś. Lubię takie akcje//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jak chcesz sobie zwalić, to idź na strony do tego przeznaczone, zią :V
Ale, może kiedyś…
A w sprawie dialektów: Od czasu do czasu można wpleść sobie jakieś słówko lub kilka z języka danej rasy, ale tworzenie go od podstaw to przesada.//
Zachichotała pod nosem i owy śmiech odprowadził Cię do drzwi, którymi opuściłeś swoje lokum.

[Kubeł1001]

bulorwas

//Ja bym raczej płakał ze wzruszenia, ale no ten.//
Rozglądając się po wiosce szukał swego maga. Sprawdził przy okazji czy wszyscy wykonują swoje obowiązki.
‐Typo oddaj mi swoją księgę do nauki magii ognia. Najwyższy czas by spróbować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tak, tak. Peeeeeewnie.//
Obowiązki? Śmiechu warte, Gobliny spały, żarły, chlały, grały w karty i kości, a słowem: Opi*alały się. Swojego Maga zaś nijak mogłeś znaleźć, acz to i tak nie problem, skoro najpierw trzeba zrobić porządek z tym pieolnikiem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Skuwiele! Chcecie mieć kuwa jutro obiad?!
Krzyknął na całe pole, zabierając przy tym jednemu z goblinów żarcie rzucając je świniom, kolejnego kopnął w dupę z całej siły za spanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//W ogóle to właśnie skapnąłem się, że masz w stodole dwa BARANY. Przypadek? Nie sądzę!//
Jeden oczywiście zawodził za swoim żarełkiem, drugi tylko jęczał i rozmasowywał odbyt. Reszta, nie mając ochoty na opierdziel, wiedząc, że beztroskie chwile się skończyły, zaczęła powoli zbierać się do swoich zajęć.

[Kubeł1001]

bulorwas

Poszedł pod dom maga wypytując po drodze resztę jełopów czy go nie widzieli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jełopy albo zaprzeczały, albo wskazały na jego dom, także wyszło an jedno i stanąłeś pod jego drzwiami.

[Kubeł1001]

bulorwas

Zaczął napi**dalać ręką w drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z rozpędu pie**olnąłeś też swemu Magowi w łeb, gdy otworzył Ci drzwi.
‐ Czego, szefo? ‐ spytał, pocierając bolące miejsce.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Pożyczta tą księgę. A w zamian za to że żem cie pie**olnął dotsaniesz jutro butelkę bimbru. Zgoda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prychnął i pokręcił głową.
‐ Jedna butelka? Co szefo taki sknera?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dogra ku*wa, skrzyknę. A teraz dawaj księgę pie**olony krasnoludku.
//Gobliny nigdy nie lubiły krasnoludów i mają u nich status żydów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Dobrze wiedzieć.//
Wyraźnie uradowany ilością alkoholu Mag po chwili gniewnie fuknął (przy okazji wypuszczając wraz z wydychanym powietrzem nieco ognia i dymu), aby trzasnąć po chwili drzwiami tuż przed Twoim nosem. Mimo to, po chwili je otworzył, aby rzucić Ci księgę i zamknąć je z powrotem.

[Kubeł1001]

bulorwas

Odtworzył pierwszą stronę idąc do swej izby. Wczytał się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No właśnie, wczytałeś się na tyle, że nie zauważyłeś jak i gdzie idziesz, co poskutkowało dość bolesnym upadkiem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Ku*wa mać!
Wstał, otrzepał się z kurzu i poszedł do domu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile nie słyszałeś śmiechów, to z pewnością wiele Goblinów coś takiego rozbawiło, w końcu nie zawsze ich królu upadał i sobie ten głupi ryj rozwalał. No, niemniej, wróciłeś do domu, a tam czekał już na Ciebie posiłek.