Gród Maleryks

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wku*wienie podziałało i zdołałeś rozpalić ogień.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐I co?
Powiedział z dumną do ukochanej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przyznaję, że jestem pod wrażeniem. I nauczyłeś się tego tak szybko?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Magia ognia jest banalna. Wystarczy trochę emocji i wiedzy.
Odrzekł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwała głową i chyba nie miała już więcej pytań, bo podeszła do Ciebie i przytuliła się.

[Kubeł1001]

bulorwas

Odwzajemnił całując ją.
‐Kocham cię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I ja Cieb… ‐ miała już powiedzieć, gdy usłyszałeś jak Gobliny biją na alarm, choć nie miałeś bladego pojęcia czemu.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Co do…
Wyszedł z Partetem w ręku na plac.
‐Co się odpieredala?!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gobliny nijak mogły udzielić Ci odpowiedzi na to pytanie, biegając w jedną i drugą stronę, w poszukiwaniu broni, schronienia lub celu, ale po ich reakcji widać, że to nie raczej alarm podniesiony ze względu na jakiś potencjalny łup.

[Kubeł1001]

bulorwas

Wszedł na mur i zaczął się rozglądać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Histerię wśród Goblinów wywołał zapewne liczący około setkę oddział ludzi, w skład którego głównie wchodziła jakaś tam milicja lub uzbrojeni chłopi, nieco porządnych najemników i lepszych wojaków oraz trzech rycerzy w pełnej płycie, na rumakach, z mieczami w dłoni, i tak dalej. Mieli też trzy wykonane domowym sposobem katapulty. Pytanie jest jedno: Idą na Was czy ominą Was, idąc gdzieś indziej?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Debile! Na pozycje, udawać zwykłe życie. Weźcie broń. Mag do mnie!
Wydal rozkaz. Sam miał lekkiego pietra.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mag ruszył w Twoją stronę, wedle rozkazu, pozostali także starali się go wykonać, ale przychodziło im to z najwyższym trudem, w końcu jeszcze nigdy nie spotkaliście ludzi, którzy mieliby wobec Was dobre zamiary. Zapewne działa to również w drugą stronę.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Jakby nas zaatakowali strzelasz w katapulty, ja zajmuję się żołnierzami.
Powiedział do niego.
‐Wszyscy którzy umieją strzelać z luku do mnie, przy owej broni oczywiście!
Wydał rozkaz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No niech się szefo nie zesra, niby jak mam ich stąd ustrzelić? ‐ spytał Mag. ‐ Nie jestem, ku*wa, cudotwórcą, nie? ‐ dodał, a tym słowom przysłuchiwali się łucznicy, którzy zebrali się przy Tobie, wedle rozkazu.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Na pewno podejdą do nas jeśli zaatakują.
Odpowiedział
‐Na pozycje!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Łucznicy ruszyli na mury, jednakże sprytny plan z udawaniem spokojnego życia codziennego wziął w łeb, bo strzelców będzie doskonale widać.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Kucnąć!
Wydał rozkaz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozwiązało to jeden z problemów dotyczących widoczności, ale postawiło przed Wami drugi: Teraz nic i nikogo nie widzicie.

[Kubeł1001]

bulorwas

Wychylił oczy by mieć na oku wroga.