Obóz Walimur

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zastałeś tam nic innego, jak znany Ci już obóz, z tym że w innym miejscu oraz z większą ilością rannych. Dodatkowo wszyscy byli pod bronią, gotowi odeprzeć kolejny ludzki atak.

[Kubeł1001]

bulorwas

Pozdrowił wszystkich skinieniem głowy i przywołał do siebie jednego goblina.
‐Podyktuję ci rozkazy, a ty przekażesz je reszcie.
Pokomanderował go i wrócił do namiotu by się położyć.
‐Skup się. Drugi raz nie powtórzę. Połowę jeźdźców poślij na zwiad, niech szukają jakiegoś gęstego lasu, puszczy czy bagna, gdzie można się okopać i przeczekać.aż o nas zapomną. Mogą być też góry. Poza tym znajdźcie źródło żywności i pitnej wody.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Goblin energicznie pokiwał głowa, skrzętnie notując wszystko w pamięci.
‐ Coś jeszcze, szefo?

[Kubeł1001]

bulorwas2

‐Bądźcie ostrożni i nie zwracajcie na siebie uwagi. Poza tym wszystko.
Odpowiedział wracając do namiotu. Ponownie się położył i zasnął

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie dane było Ci spać długo, a przynajmniej tak się czułeś, bowiem skrzekliwie wołanie obudziło Cię. Tym, który ośmielił się tego dokonać, był ten sam Goblin, z którym rozmawiałeś, najwidoczniej wybrany przez resztę do zdania Ci raportu.

[Kubeł1001]

bulorwas2

‐Mów.
Ponaglił go przecierając oczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Szefo… Powiedziałem, że mają zrobić to, co szefo kazał i zrobili: Znaleźlim strumyk, jakieś lasy i pagórki, ale nic innego. Niedaleko jest kilka wiosek, wszędzie kręcą się Milicyjni.

[Kubeł1001]

bulorwas2

‐W lasach też?!
Zapytał lekko zdenerwowany. Wszystko się musiało spie**olić w takim momencie…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wszędzie koło wiosek. ‐ uściślił Goblin, obawiając się przez wcześniejsze niedomówienie dostanie po łbie.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Powiedz, że przenosimy obóz do lasu najdalej od wiosek
Wydał rozkaz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i tym razem nie czekał na potwierdzenie, ale natychmiast wybiegł z namiotu. Po chwili słyszałeś jego skrzekliwy głos wydający komendy i inne dźwięki towarzyszące pracy całej grupy.

[Kubeł1001]

bulorwas

Popatrzył na swoje rany. Jak się czuł?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie się już zabliźniły i powoli goiły, Ty również czułeś się znacznie lepiej, ale to i tak za wiele na forsowny marsz czy walkę, co najwyżej na krótki spacerek.

[Kubeł1001]

bulorwas

Usiadł więc zamiast leżeć

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale że przemieszczacie obóz, to i Ty będziesz musiał ruszyć wraz z nim, zaś Twoje prowizoryczne nosze niesie się lepiej, gdy leżysz.

[Kubeł1001]

bulorwas

Położył się więc i koordynował całe przeniesienie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trwało to nieco ponad godzinę, ale udało się. W nowym miejscu jednak nie zaznałeś spokoju, bowiem po kilku kwadransach od rozstawienia obozu usłyszałeś podniesione głosy i ryki na zewnątrz, dodatkowo wzmocnione szczękiem oręża i ujadaniem… Warga? Skąd niby mieliście Wargi?

[Kubeł1001]

bulorwas

Wyszedł z namiotu i rozejrzał się po całym widowisku. Cóż się działo?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ano, do obozu zawitali goście, konkretniej odziani w przedniej jakości kolczugi i elementy zbroi płytowej wraz z hełmami i wilczymi lub niedźwiedzimi futrami Orkowie, którzy to właśnie dosiadali Wargów, których ujadanie słyszałeś w namiocie. Obecnie awanturowali się oni z resztą ekipy, a obie strony dobyły już broni i były gotowe do przejścia z kłótni, do rękoczynów i mordobicia.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Stać! Róbcie miejsce!
Wykrzyczał donośnie I wszedł między swoich ludzi, którzy po rozkazie powinni się rozstąpić. Wskazał mieczem na którym się podpierał na jeźdźców.
‐Jestem przywódcą bandy. Kto wy i skąd macie Wargi w tych okolicach?