Obóz Walimur

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Coś jakby kwadrat.//

[Kubeł1001]

bulorwas

Wbił miecz mięczy dwie boczne tarcz i podważył je po czym wszedł do środka formacji mordując wrogów

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Bulwę, bez jaj…//

[Kubeł1001]

bulorwas

//Jak masz złączenie dwóch tarcz, to tam musi być mała przerwa między nimi. Tam wbił miecz i postarał się dźwignią odchylić jedną z tarcz. To mordowanie ma być, jesli mu się uda

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Było tak od razu, wcześniej wyobrażałem sobie to zupełnie inaczej.//
Zdołałeś w ten sposób wparować do środka, acz panował tam spory ścisk, a więc miecz dwuręczny nie będzie zbyt dobrym orężem w takiej walce, nie masz nawet jak się nim porządnie zamachnąć.

[Kubeł1001]

bulorwas

Wyjął więc sztylet i zaczął nim podrzynać gardła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się zabić jednego z tarczowników, ale wtedy w Twój bok wbiło się ostrze noża innego, który dodatkowo przekręcił je w miejscu i wyrwał, brocząc wokół obficie Twoją krwią.

[Kubeł1001]

bulorwas

Podciągnął opaskę biodrową by zatamowała krwawienie po czym oddał sku*wysynowi który go trafił cios w szyję

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasłonił się pancernym karwaszem, który wystarczył do zablokowania ciosu sztyletu i ponowił atak, celując w drugi bok. Rana z drugiego wciąż krwawi, ale słabiej dzięki prowizorycznemu opatrunkowi.

[Kubeł1001]

bulorwas

Złapał za rękę oponenta wolną ręką by uniemożliwić atak drugi bok. Ciął go mocno sztyletem

[Kubeł1001]

Kuba1001

Noszona kolczuga skutecznie zablokowała cięcie, jednakże mężczyzna skutecznie wezwał na pomoc drugiego pikiniera, który po stracie swej głównej broni dobył krótkiego miecza i spróbował nim pchnąć Cię w brzuch.

[Kubeł1001]

bulorwas

Spróbował sparować cios sztyletem i postarał się pozbawić go tego miecza

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile sparowanie jakimś cudem się powiodło, to pozbawienie go oręża już nie. Na szczęście pozostali Twoi podwładni w końcu przełamali impas i jeszcze bardziej rozdarli szyki ludzi, ostatecznie wyżynają wszystkich, łącznie z Twoim dotychczasowym adwersarzem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Na balistę!
Zakrzyczał. Podniósł miecz i tarczę po jednym z poległych wrogów i ruszył na ową machinę
‐Nie zniszczcie jej, wyrżnąć obsługę!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoje rozkazy były mocno nietrafione w czasie, w końcu kazałeś Ogrowi i Orkolgom szarżować na łuczników, a gdy ich wyrżnęli, zaatakowali również obsługę balisty i samą machinę w pobliżu ich pozycji, rzecz jasna niszcząc wszystko i wszystkich na swojej drodze… Hmmm, to pewnie dlatego od jakiegoś czasu już do Was nie strzelała.

[Kubeł1001]

bulorwas

Dobra, rozejrzał się jeszcze za jakimś wrogiem, jeśli go nie było.
‐Zwycięstwo!
Krzyknął i uniósł oręż do góry.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali przy życiu wojowie powtórzyli gest i wznieśli radosne okrzyki, Ty zaś po chwili zasłabłeś i upadłeś, z każdą chwilą widząc przed oczyma coraz więcej ciemności. Dopiero później otworzyłeś oczy, będąc już opatrzonym we własnym namiocie, ponadto w ramionach ukochanej.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Trzeba pochować zmarłych, trzeba uleczyć rannych. Zajmij się innymi.
Powiedział cicho określając swój stan fizyczny

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś na sobie, a dokładniej na brzuchu i rękach, nasączone leczniczymi ziołami i wodą bandaże, które miały na celu zaleczyć rany zadane podczas wcześniejszej walki, w czym sprawiały się znakomicie.
Popatrzyła na Ciebie zdziwiona, z lekkim uśmiechem na ustach.
‐ Przez cały dzień, który opuściłeś, zdołaliśmy się sami domyślić, co mamy zrobić.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Ilu zginęło?
Zapytał pewien wysokich strat. Nei potrzebnie wtedy wybiegł, jak debil, jak ku*wa debil. To przez niego zginęli…