Rezydencja Mallenmir
-
Położona na wzgórzach, kilkanaście kilometrów w linii prostej na zachód od Imalin stara rezydencja, która jest największym obiektem możliwych plotek w samym mieście i okolicy.
Rezydencję otaczają drzewa, które powstały w wyniku niekontrolowanego wzrostu drzew i krzewów porastających dotąd okoliczne sady i parki. Resztę roślinności stanowią należące do otaczającego rezydencję Lasu Straceńców.
Budynki wzniesiono w iście goryckim stylu, z przepychem godnym dworków magnaterii, acz znacznie większą: Poza parkiem i sadami znajdowało się tam też sztuczne jezioro, tor wyścigowy, stadnina oraz sama rezydencja zaopatrzona nie tylko w kwatery dla mieszkańców, służby i gości, ale też kuchnie, wielką jadalnię, salę balową, biblioteki, sypialnie, gabinety, salony, basztę z obserwatorium astronomicznym oraz wiele innych udogodnień.
Jak nazwa wskazuje, cała rezydencja wraz z przyległościami należała niegdyś do bogatej i wpływowej rodziny Mallenmirów, która jednakże musiała opuścić to miejsce z bliżej nieznanych przyczyn. Do chwili obecnej już pięciu jej członków wróciło do Imalin i próbowało z powrotem zadomowić się w macierzy, ale żaden nie wrócił, choć kwestią czasu są kolejni ochotnicy i śmiałkowie, których ciągnąć będzie do rezydencji tak długo, aż się nie rozpadnie lub sama rodzina nie wygaśnie.
Plotki, plotki i jeszcze raz plotki: O samej rezydencji są ich setki, mniej lub bardziej wyssanych z palca, wymyślonych na poczekaniu lub starannie przemyślanych. Niemniej, niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że jedna z nich jest prawdziwa…
Lalroch, Wampir‐Nekromanta oraz nieznany z imienia czy nazwiska Worgen zwany Ostrym Kłem, będący Magiem Mutacji, wzięli we władanie te ruiny, gdyż tym się stały po opuszczeniu. Z czasem, połączeni wspólnym, acz nieznanym, celem, zaczęli budować sobie armię. O ile Wampir ograniczył się do Duchów, Szkieletów, Nieumarłych i tym podobnych oraz wzmocnił te siły Liszem, dwoma Upiorami i innymi ożywionymi monstrami, Mutagenista zaczął działać bardziej ambitnie: Korzystając z usług sporego oddziału swych pobratymców, którzy w zamian za azyl i/lub jakieś modyfikacje zgodzili się mu służyć, zaczęli dostarczać Kłowi obiektów do badań: Lokalnych zwierząt i potworów, a także ludzi i przedstawicieli innych ras: Marynarzy z Otuliska oraz kupców, najemników i bandytów z Lasu Straceńców. Stamtąd też wyłapywali wspomniane już potwory i zwierzęta. Wiadomym i pewnym jest, że Ostry Kieł stworzył już nieco Arachnidów oraz Latarników, Zegarmistrzów, Grobonaśladowców i innych monster. Mimo iż władze miasta oferują ogromną nagrodę za dowiedzenie się, co dzieje się w rezydencji, ochotników brakuje. Lub też ci, którzy podjęli się misji, nie wrócili. Dlatego też mieszkańcom Imalin i okolic pozostaje jedynie biernie czekać na następy ruch Lalrocha i Ostrego Kła, tudzież w jakiś sposób coś ustalić. -
-
EtherTrznadel
W łapaniu króliczka nie chodzi o to, aby go złapać, Rezydencja może jeszcze poczekać. JESZCZE.Ogniska zawsze spoko. Nie mogłem dostrzec dokładnej liczebności obozu, dlatego też przywołałem wiatr, aby wyszeptał mi swe sekrety. Teoretycznie mogłem posłać żywiołaka, aby poszukał szkatuły, ale znowu “króliczek”. Dlatego też poszukałem kamienia trochę mniejszego niż moja pięść i czekałem, co wyszepcze mi wiatr.
-
-
-
-
-
Kuba1001 Krzaki jak krzaki, drzewa jak drzewa, nic niezwykłego. Niemniej, dawały przyzwoitą osłonę, dzięki której mogłeś w miarę niezauważenie obserwować tych, których wymienił Ci Żywiołak, choć sam zauważyłeś, że większość, jeśli nie wszyscy, ma broń…
//Jak coś, to pisz co ten Żywiołak ma robić, dobre?// -
Ether
O tych z bronią mi chodziło. Głównie o dystansową.
Tych trzeba w pierwszej kolejności wyeliminować…Chociaż…
Nakazałem żywiołakowi aby zamienił się w płaszcz otaczający moje ciało. Zagęszczając się w miejscu uderzenia powinien je zatrzymać.Poszedłem więc trochę bezpieczniejszy w kierunku ognisk. Wolę być pewien.
-
Kuba1001
//Raz uformowany Żywiołak nie może już zmieniać kształtu, ale uznam, że zwyczajnie jest przed Tobą, aby ochronić Cię tak, jak to określiłeś.//
Idąc w kierunku obozu wykonałeś podręcznikowy błąd, następując na suchą gałązkę. Bardzo donośny, zwłaszcza przez panującą w lesie ciszę, trzask sprawił, że większość bandytów poderwała się z miejsc i chwyciła za broń, dobyła jej, a kilku wyposażonych w łuki zdążyło nawet wycelować je lub nałożyć strzałę na cięciwę. Czyli tyle z elementu zaskoczenia. -
Ether
//
//Wycelowane we mnie łuki raczej były dowodem na ich bandyckość. To powinno wystarczyć?
Niby nie strzelali, ale mogło im chodzić o okup czy coś…Dłużej się nie zastanawiałem, jedną ręką wtłoczyłem powietrze w ogniska, tak, aby spowodować ich “wybuch” a drugą odepchnąłem się w tył, tak, aby osiągnąć pewną bezpieczną odległość.
-
-
Ether
Dalej miałem plan co do podniesionego kamienia. Umieściłem go na końcu laski (jak na obrazku, tam gdzie gałązki robią “koszyk”) Przyłożyłem laskę tak, jakbym celował i używając magii powietrza, wystrzeliłem kamień w najblizszego widocznego oponenta. Ciekaw byłem, jaki to odniesie skutek.
Skoro mnie nie widzieli, będą niestety wiedzieć skąd nadleciał kamień. Skoczyłem więc w las, starając się ich okrążyć.
//
Kuba1001 pisze:…wzbudzając wśród bandytów popłoch…
Czyli jednak bandyci!//
-
-
Ether
//Myślałem, że właśnie miałem być niepewny czy to bandyci, czy nie…//
No cóż, nakazałem więc żywiołakowi zacząć podrywać kamienie i w wirze powietrza (z którego się składał) obracać tak, by nabrały prędkości. Powinno zadziałać.
Mistrz magii walczący kamieniami… super…
Starałem się przebiec po okręgu na drugą stronę obozu oceniając tym samym zniszczenia. -
-
Ether
Dzięki obiegnięciu obozu, powinienem mniej więcej wiedzieć, ilu bandytów pozostało?
Jeśli mało, podmuchem powietrza mogę wzbić się i zaatakować od środka, nakazując tym samym żywiołakowi dołączenie do mnie (dalej obrzucając kamieniami).
Jeśli dużo ‐ zaatakować kamieniami jak idiota dalej. Gdy będzie to na tyle skuteczne, przejść do punktu, gdy będzie mało. -
-
-
