Las Lerolga

[Kubeł1001]

FD_God

‐Heh, może…‐ Rzekł, po czym nieco się w jej stronę ukłonił i zbierając swoich ludzi postanowił odejść… Tylko dokąd? Taki powrót do domu byłby bezcelowy… Może te całe Nowe Gilgasz? Inne opcje nie są zbyt dobre, Ruhn zniszczone, a Linest to wieś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zmiana tematu. Powiem gdy będziesz na miejscu.//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Aramis westchnął, czochrając swego wierzchowca po grzywie. Powoli jechał przez las, nigdzie mu się specjalnie nie spieszyło, a tak mógł poobserwować to miejsce. Uśmiechnął się sam do siebie. Z elfami miał raczej lepsze stosunki niż z niektórymi innymi, więc o dogadanie się z napotkanymi mieszkańcami okolic się nie obawiał

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, wszelkiej maści kwiaty kwitły, przesycając powietrze wspaniałym zapachem, drzewa zieleniły się, ptaszki śpiewały, słoneczko świeciło, a gdzieś niedaleko słychać było szum strumyka. W chwilach takich jak ta, każdy kto nie jest Elfem zdaje sobie sprawę, czemu tak bardzo lubią one swoje lasy…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Postanowił udać się w stronę strumyka, by Miroir mógł się napić. Bardzo podobało mu się w tym lesie, żal mu było, że nie mógł tu zostać na zawsze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie to mógł, albo chociaż mógł spróbować, jest przecież szansa, że Elfy się zgodzą.
Tymczasem dojechałeś do strumyka z krystalicznie czystą wodą, spragniony koń nie czekając aż zejdziesz, właśnie zaczął pić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Aramis zeskoczył ze swego wierzchowca, dając mu trochę czasu odpoczynku. Sam usiadł przy strumieniu, wyjął z torby bukłak z wodą, wypił starą i nalał doń świeżej. Później rozejrzał się za ziołami, odróżniając w myślach te pospolite, których miał zapas, od tych rzadszych, których trzeba się się było naszukać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tu niestety była sama pospolita drobnica, niego krzewów i garść kwiatów.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Niedługo wrócę. ‐ rzucił do konia i poszedł kawałek przed siebie, poszukując ziół. Równocześnie jednak zwracał uwagę na swoją drogę, by vez problemu zawrócić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dość ciężko byłoby zabłądzić, las był tu dość rzadki no i zawsze mógł wrócić do strumyczka, który było dobrze słychać. Niemniej, znalazł on nieco ziół, choć te były dość pospolite.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Ostrożność nie zawadzi. Szukał dalej, klucząc tu i tam. Wiedział, że owocne poszukiwania to długie poszukiwania i był do tego przyzwyczajony. Póki co jednak zbierał jedynie coś w deseń zapasu, więc nie musiał specjalnie szukać. Gorzej, gdyby miał szukać na zamówienie jednego konlretnego okazu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu znalazł trzy okazy szarotki purpurowej. Kwiat może i nie był rzadki, ale za to był ceniony w medycynie i Alchemii, więc na pewno wpadnie mu za niego ładny grosz.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wrzucił je ostrożnie do odpowiedniego woreczka,a następnie przez moment się jeszcze rozejrzał, po czym zawrócił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jedynym co dostrzegłeś i co mogło być w jakikolwiek sposób ciekawe była sarna, choć czmychnęła ona od razu, gdy padł na nią Twój wzrok.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wobec tego powrócił do Miroira. Jeśli koń się już napoił to znak, że powoli pora ruszać dalej. Sarny nieszczególnie go interesowały, choćby dlatego, że nawet jakby chciał, to niebpotrafiłby ich zatrzymać albo ewentualnie zabić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Napojony koń ochoczo ruszył dalej, pytanie tylko, gdzie to “dalej” było.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Aramis pamiętał w którą stronę był brzeg lasu, więc pojechał w przeciwnym kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strumyk dość szybko zniknął mu z pola widzenia, podobnie było z krzewami, które zastąpiły teraz olbrzymi wręcz drzewa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Utrzymywał jednolity kierunek i na nowo rozglądał się za czymkolwiek interesującym. Niekoniecznie miały to być zioła, po prostu jak zwykle szukał powodu by leniwie spędzić czas w zraszonym rosą leśnym runie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie musiały to być zioła, ale to właśnie zioła przykuły jego uwagę, gdyż zauważył nic innego jak elficki dzwonek, roślinę, o której słyszał jedynie od innych zielarzy i widział wyłącznie na kartach zielarskich tomisk, do których miał czasem dostęp.