Miasto Pakar - Ruiny

[Kubeł1001]

Naczelny

Wyruszyłem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niby tak, ale po znalezieniu się na obrzeżach miasta dostrzegłeś zbliżające się z każda chwila tumany kurzu, które mogły być wizytówką jakiejś karawany kupieckiej, bandy koczowników, jakichś bandytów i tak dalej. Po opuszczeniu ruin będziesz widoczny jak na dłoni, więc może jednak lepiej się skryć i przeczekać, a może nawet nawiązać z nimi jakieś relacje, jeśli będą pokojowo nastawieni?

[Kubeł1001]

Naczelny

//Magię Umysłu można wykorzystywać podczas walki?

Natrafiłem na coś. Chyba. Ale szedłem dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zależy o jakim wykorzystaniu mówimy. No i o jakiej walce, inaczej ma się sprawa ze stawieniem czoła tuzinowi przeciwników, a inaczej w “honorowej” walce jeden na jednego.//
No cóż, nie natrafiłeś, oni natrafili na Ciebie: Około piętnastu jeźdźców w turbanach, szarawarach, pelerynach i innych szatach w kolorze pustynnego piasku, siedzący na wielbłądach bądź pustynnych kucach, uzbrojeni w małe tarcze, kolczugi, lekkie hełmy, kolcze kaptury, skórzane kaftany, kołczany pełne strzał, łuki, noże, sztylety, długie włócznie, jednoręczne miecze i toporki. Dość szybko obrali Cię za łatwy łup, gdyż przystanęli naprzeciw, a pięciu zaczęło krążyć wokół Ciebie, uniemożliwiając Ci ruch w jakąkolwiek stronę, jeśli nie chcesz zostać stratowany.

[Kubeł1001]

Naczelny

No tak, byłem uświadomiony że tego można się było spodziewać. Bandyci. Zagadałem do nich. Użyłem ironii.

‐ O, widzę że mam kolegów. Czegoś chcecie?

[Kubeł1001]

Ether

//
//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Fakt, że w ogóle się odezwałeś, zbił ich z tropu na tyle, że się zatrzymali, przerywając swą szaleńczą kotłowaninę wokół Ciebie.
‐ Kim jesteś? ‐ zapytał jeden z nich, choć na pewno nie dowódca całej zgrai, on nie naraziłaby się na śmierć podczas wypadu. ‐ Co to za miejsce?

[Kubeł1001]

Naczelny

Odpowiedziałem.

‐ Kto wie cóż odpi***alam mówiąc to osobom których nie znam ale jestem Helder, Slavończyk z Ur ale mieszkający tu, Mag. Słowo klucz, to Mag. To są jakieś ruiny. Wprowadziłem się do tego pustkowia dla czystego spokoju. Jak macie dobre zamiary to róbcie tam co wam się podoba poza tykaniem moich rzeczy. Poznacie po zagospodarowaniu budynku, który to.
‐ Serio jesteście jakimiś Bandytami, czy moje początkowe przypuszczenia są błędne?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żyjemy z grabieży, jak wielu naszych pobratymców… Na tych terenach ciężko wyżyć z czegokolwiek innego, niż napady na podróżnych lub karawany. ‐ odparł wymijająco mężczyzna, ale kazał schować broń swoim kompanom, bowiem samo stwierdzenie, że jesteś Magiem sprawiło, że nie mieli ochoty na jakiekolwiek negatywne kontakty z Tobą, dopóki Ty nie spróbujesz zaatakować ich.

[Kubeł1001]

Naczelny

‐ Ja nie mam uprzedzeń. Możecie iść w te stare ruiny. Pragnę teraz wybrać się do Ur, jak zamierzacie tu zostać to może nawiążemy jakąś współpracę. Później.

‐ Puścicie mnie wolno?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna ocenił, że walka z Magiem jest o wiele trudniejsza niż ograbienie samotnego podróżnego, a i najwidoczniej nie miałeś w ich mniemaniu niczego cennego, więc skinął głową i kazał reszcie rozstąpić się tak, abyś mógł przejść i ruszyć swoją drogą.

[Kubeł1001]

Naczelny

Poszedł w dalszą drogę.