Morze Wydm

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kierując się źródłem głosu, z grupy wystąpił Gnoll w zbroi łuskowej, z łukiem w dłoni, mieczem przy pasie i kołczanie na plecach. Zapewne sądzili, że chodzi o przywódcę tej małej grupki wysłanej na patrol.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zmienił położenie.
‐Nie, nie on. Mówię o przywódcy całości, nie tego oddziału.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gnolle spojrzały kolejno na siebie i zaśmiały się.
‐ Sprowadzić szefa do niewidzialnego Wampira? ‐ powtórzył jeden i znów ryknął gardłowym rechotem, podobnie jak jego kompani, a później odszedł wraz z resztą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Albo on przyjdzie, albo przyjdzie armia po niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Albo tego nie słyszeli, albo się tym nie przejęli, albo usłyszeli i postanowili przekazać to swemu przywódcy. Niemniej, odeszli, zostawiając Cię samego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał. Siedem minut.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po upływie tego czasu zobaczyłeś na horyzoncie sporą grupę Gnolli, która z czasem jawiła Ci się jako orszak przywódcy Pustynnych Kłów, obecnie bezpiecznie skrytego w środku ochronnego półkola złożonego z ponad pół setki zbrojnych w rozmaitą broń białą, a także łuki i kusze, podwładnych, którzy z pewnością nie zawahają się oddać życie za swego wodza… Wodza, który opuścił półkole, a był nim mocarny Gnoll w prostym odzieniu, na który nałożył gambeson, kolczugę i elementy pancerza płytowego wraz z hełmem. Uzupełniała to tarcza z kolcami po zewnętrznej stronie w prawej dłoni oraz maczuga nabijana stalowymi kolcami w drugiej. Na plecach miał jeszcze miecz dwuręczny, a przy pasie jednoręczny topór i nóż o ząbkowanej klindze.
‐ Ja Ci się ukazałem, Wampirze! ‐ krzyknął, wychodząc poza ochronny krąg innych Kłów i uderzając swym orężem o tarczę. ‐ Zrób to samo, jeśli nie jesteś tchórzem!

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ukazał mu się.
‐Miło mi cię widzieć. Trochę się tutaj zmieniło przez ostatnie kilkanaście lat, ale nadal jest to… urocza okolica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obrzucił Cie nieufnym spojrzeniem.
‐ Kim jesteś, Wampirze? Nie znam Twojego zapachu… I co tu robisz? Czym jest ten Kres Nadziei, którego jesteś posłem?

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Użyłem tutaj zwrotu “Kres Nadziei”?
‐Kres Nadziei to zamek, jeden z najsilniejszych w regionie. Pan tego zamku natomiast ma do was propozycję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jak widać na załączonym cytacie:

Vader0PL pisze:‐Miałem was za gatunek rozumny, ale chyba rozumiecie, że atak na posłańca z Kresu Nadziei jest złym pomysłem?
//
Przekrzywił z zaciekawieniem łeb i machnął łapą dzierżącą maczugę.
‐ Ktoś chce się z nami układać? Coś nowego. Mów, posłańcu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//OK
‐Współpraca. Pan Kresu Nadziei chciałby was mieć do dyspozycji do swoich działań, dzięki czemu i wy byście zyskali. Bo czy do tej pory mogliście liczyć na nagrodę od Wampira?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jaka współpraca… I jaka znowu nagroda? ‐ zapytał Gnoll, w którym niechęć i do Ciebie, i do Kresu Nadziei i do jego władcy została przełamana przez ciekawość i chciwość.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedźmy, że może chcieć was do dyspozycji, gdyby przyszło zdobyć wiadomości, bądź też jeńców. Chociaż sam nie wiem, o co może prosić. A waga nagrody zawsze będzie taka, żebyście nie czuli się oszukani. Będzie zrównoważona z wagą zadania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał powoli głową, choć widać po jego wyrazie twarzy, że kompletnie nic nie zrozumiał z tego, co też do niego mówiłeś, w końcu to Gnoll, proste stworzenie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Małe zlecenie, mała nagroda. Duże zlecenie, duża nagroda. I mówimy tutaj o nagrodach od Wampira, który dysponuje własną armią i fortecą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakie zlecenie? Mamy mu na wrogów napadać? Łupy z karawan oddawać? Jeńców przynosić?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Prawdopodobne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To się kuwa dowiedz i wtedy wracaj z nami gadać… Co z Ciebie za kuwa poseł jest?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Taki, który za obrazę może się odpłacić. A zarazem taki, który wie, że jego Pan zna wasze możliwości i pośle was na zadania, na których dacie sobie radę.