Miasto Argent

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Te podstawowe rzeczy dostajecie takie same jak inni, z tym że więcej.

‐ Jak śmiesz! ‐ warknął jeden z lekkozbrojnych, zapewne rozumiejąc Twoją wypowiedź jako bezpośrednia obrazę wobec swego najwyższego dowódcy. Zapewne zaraz by się na Ciebie rzucił, ze skutkiem wiadomym, ale gest dłoni dowódcy go powstrzymał.
‐ Nie wpuszczamy tu innych, niż ludzi lub ludzi półkrwi. Takie procedury.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mag
‐Rozumiem. Dziękuję za poświęcony czas.
Wócił do siebie.

Niziołek
‐Nie muszę nawet się zbliżać do Waszego miasta. Jednakże informację muszę przekazać, gdyż nie można pominąć w tej sprawie waszego dowódcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam ponownie nikogo nie zastałeś.

‐ W takim razie słucham, przekaż ją nam.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niziołek.
‐Powtórzę to samo, co do innych: Jeżeli Dowódca będzie chciał, żebyście też to usłyszeli‐ przekaże to wam. Sam nie mam prawa przekazać tej informacji nikomu innemu.

Mag
Położył się i odespał stracone godziny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Możemy kogoś po niego posłać, ale wątpię, aby stawił się tu osobiście.

Obudziłeś się wieczorkiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niziołek
‐To zawsze coś, mogę czekać.

Mag
Zajął się lekturą, spróbował przeczytać całość wypożyczonej książki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wskazał głową jednemu ze swych podwładnych, aby ruszył w tym celu do miasta, a ten pokiwał głową i pobiegł.

Po kilku stronach dopadło Cię to, co atakuje nawet najpotężniejszych Magów: Głód.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Udał się więc na stołówkę.

Niziołek czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Akurat inni spożywali tam kolację.

No i czekałeś. Zajmiesz ten czas rozmową ze strażnikami lub czymś w tym guście?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niziołek
Raczej nikomu nie jest śpieszno do rozmowy z Mutantem w podejrzanej zbroi z podejrzanym celem.

Mag
Poszukał wolnego miejsca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, nie zaczynali, tylko czasem spoglądając na Ciebie ciekawie, wrogo lub nerwowo.

Znalazłeś je bez problemu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niziołek
Czekał więc.

Mag Perunem zwany.
Zasiadł i zabrał się za posiłek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zjadłeś go. Był pieruńsko dobry.

W końcu prowizoryczny goniec wrócił.
‐ Nasz pan oświadcza, że nie ma zamiaru przyjmować żadnych wiadomości od takich jak Ty oraz nakazuje Ci odejść.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mag
Najedzony? To wrócił do siebie.

Niziołek.
‐Gdzie obecnie znajduje się Cesarz ludzi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Prawdopodobnie w drodze na spotkanie z krasnoludzkim królem.

Tak jak ostatnio, czekała tam na Ciebie roznegliżowana Demonica.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mag
///Musisz?

Niziołek
Odwrócił się więc i ruszył w stronę Państwa Elfów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ta, stała się teraz jednym z Twoich główny wątków w fabule, podziękuj pewnej pani, która go zapoczątkowała.//
//Zmiana tematu, zacznę w stolicy tegoż państwa, gdy będziesz na miejscu.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzisiaj oprócz opisu świętowania i magów tej organizacji mam mało do powiedzenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Każdy skrawek informacji jest cenny. ‐ odparła, z uśmiechem wskazując Ci miejsce obok siebie. ‐ Im szybciej skończymy pracę, tym szybciej przejdziemy do przyjemności, Perunie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc opowiedział to, co wiedział.
///Oszczędzę ci i nie będę wklejał dosłownie twoich wypowiedzi.
Wypowiedź zakończył tym, że ich władca zamknął się w swojej siedzibie i nikt nie ma do niej wstępu.