Albion

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też ruszył się dalej ‐ starając się zostać pomiędzy swoimi strażnikami, pamiętał stworzenia które zamieszkiwały Albion, a pozostawione samemu mogły tutaj rozwijać się na niesamowitą skalę, jego największym strachem były niedobitki Trolli, które przetrwały do czasów nawet wielkiej ucieczki. Kierował się w stronę Logoty ‐ chciał przeszukać stare biblioteki tego miasta ‐ licząc na odnalezienie poszlak w jego podróży ku siedmiu skarbom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problemy zaczęły się znacznie wcześniej, już na plaży, gdzie spotkałeś pół tuzina wałęsających się Chuuli. Niby nic dziwnego, ale nagle wszystkie rzuciły się na Was z niewiadomych przyczyn, co jest naprawdę niespotykane, bo to w końcu dość spokojne stworzenia, mimo groźnego wyglądu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wyprostował swe ręce posyłając w ich stronę kilka potężniejszych wyładowań elektrycznych w postaci pocisku, poza tym posyłając połowę swojej straży aby pozamiatała to co zostanie po magicznych uderzeniach Wróżka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Faktycznie, nie było to wyzwanie, sam uporałeś się z pięcioma, a ostatniego załatwili Twoi gwardziści. Pytanie tylko dlaczego te stworzenia zaatakowały same z siebie i bez ostrzeżenia, choć nigdy tego nie robią?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gdy Chuule były dobrze podsmażone i leżały martwe na ziemi zbliżył się do nich aby poszukać jakichkolwiek cech które odróżniałyby je od tych które spotykał tu dawniej… jeśli ich cechy wyglądu niczego nie sugerowały powstał i rozejrzał się wokoło ‐ czy coś w okolicy nie wspomogło by tej agresji… może po prostu wylądował za blisko ich domu…

‐ Dziwne…‐ mruknął do siebie mierząc wzrokiem całą okolicę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Okolica nic nie mówiła na temat tego incydentu, w przeciwieństwie do wyglądu zwierząt, z których ran wylewała się dziwna, czarna maź, niepodobna do niczego, co widziałeś do tej pory, a ciężko zaprzeczyć stwierdzeniu, że widziałeś wiele.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Huh…‐ mruknął do siebie Mort, sięgając po małą fiolkę do swojej torby, a z pomocą owej fiolki pobrał delikatnie owe trochej mazi. Poza tym niewiele mu pozostało do zrobienie ‐ odwrócił się na pięcie i ruszył nieco dalej od wybrzeża ‐ starając się odnaleźć jedną z wielu brukowanych dróg które wróżkowie zbudowali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było to dość trudne i dość szybko odnalazłeś ową drogę. Co prawda nie była ona taka, jak ją zapamiętałeś, bo zarośnięta różnorakim zielskiem i miała gdzieniegdzie większe i mniejsze ubytki, to i tak nieźle, biorąc pod uwagę wszystko, co się tu stało oraz upływ czasu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie skierował się wzdłuż niej ‐ wszystkie drogi prowadziły do Logoty, więc jeśli będzie wystarczająco cierpliwy kiedyś tam dotrze… i tak też otoczony swą obstawą powoli parł naprzód.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po drodze minąłeś kilka niewielkich pagórków i dopiero kilka minut później zdałeś sobie sprawę, że nie były to żadne pagórki, ponieważ powietrze rozdarł ogłuszający ryk, a we mgle zaczęły pojawiać się sylwetki Trolli, które jeszcze nie zdecydowały się na atak. A przynajmniej w większości, bo jeden rzucił się do szarży na wszystkich kończynach, szczerząc komplet kłów. Był to zdecydowanie największy Troll jakiego w życiu działeś, dodatkowo także na jego ciele zauważyłeś ślady tej czarnej mazi, którą miały wcześniej Chuule.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przygotujcie się ! Uskoczcie przed jego szarżą i spróbujcie się na niego dostać !‐ w myślach wydał rozkaz po czym przygarbił się z lekka, rozszerzył swoje palce i posłał w stronę trolla potężne wyładowanie elektryczne ‐ wiedział że magia nie wiele da ‐ ale liczył że elektryczność chociaż sprawi że ten straci równowagę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie stracił jej, ale tak potężne zaklęcie nawet jego ruszyło, wzbudzając ból, co poznałeś po zbolałym warknięciu i swądzie palące się ciała, a także nieco go zszokowało (mrug) co ułatwiło robotę Twoim gwardzistom: Prawie wszyscy wspięli się na jego grzbiet, aby robić tam użytek z berdyszy, mimo iż jednego z nich, który był jeszcze na ziemi, odrzucił łapą na kilka dobrych metrów, zaś drugiego chwycił w wielkie łapsko i zaczął powoli wyduszać z niego życie.