Heresh

[Kubeł1001]

FD_God

Skoro nikt mu nie przeszkadzał, to tym razem strzelał dużym promieniem światła z ręki właśnie w przeciwników pod bramą, chcąc zniszczyć jak najwięcej z nich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Skłonił się i uderzył pięścią tuż nad sercem. Było to oznaka szacunku wobec Wampirów, rzadko używana wobec kogoś innego.
‐ Tak się stanie. ‐ powiedział krótko i rzeczywiście wziął się za ożywianie.
FD_God:
Kolejni Nieumarli padli, a Ty otrzymałeś kolejny postrzał. Nie była to jednak Magia Mroku, ale coś znacznie gorszego, gdyż najpierw straciłeś skrzydła i spadłeś na ziemie, a tam zauważyłeś, że Twój awatar powoli zanika.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to odwrót…‐ Powiedział, po czym rzuciwszy jeszcze rozbłysk światła oślepiając przeciwników i zaczął uciekać w stronę jakiegoś bezpiecznego przejścia z zamku, by stamtąd wrócić do obozu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najbliżej miałeś do wyrwy, którą tu szturmowałeś. Ironia?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐Uciekają…‐ stał przez chwilę wpatrzony w uciekających po czym, tym razem nie teleportując się ‐ a spacerem ruszył do twierdzy aby porozmawiać z osobami zajmującymi się obroną ‐.

[Kubeł1001]

FD_God

No to teraz do obozu i do części medycznej, jego noga przecież nie miała się za dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Zdołałeś wycofać się do obozu i trafić na zaplecze medyczne. Tam pełno było rannych, martwych i umierających. I medyków, ledwo nadążających z pracą. Dostrzegłeś tam jednak znajomą twarz, a mianowicie Liszaja. Nie wydawał się zajęty. Przynajmniej na razie.
Bilo:
Tutaj może znaleźć pomniejszych dowódców, najważniejszym jest Baron Gadeon, ale i on powinien być blisko. Na tyle blisko, by móc swobodnie dowodzić wojskiem i na tyle daleko, żeby nie bać się ataku wroga. Choć pewnie by sobie z takim poradził.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc postanowił odpuścić sobie zabawę w poszukiwania i stanął po prostu na murze wpatrzony w obóz swych wrogów.

[Kubeł1001]

FD_God

Podbił zatem do niego i zaczął rozmowę.
‐Co tam się za murem działo, to było masakryczne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ Wyobrażam sobie. ‐ mruknął i wskazał na jakiegoś żołnierza, z nogami zmiażdżonymi od ud w dół. ‐ A Ty jak się trzymasz?
Bilo:
I patrzyłeś, a posiłki Barona ruszyły w samą porę by odeprzeć kolejne natarcie. Jak widać, tę rundę wygraliście.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐Śmieszne są te zmagania niewielkich…‐ stwierdził zdejmując hełm, tym razem zamiast czaszki miało ukazać się piękne, wampiryczne oblicze o białych włosach.

Kontynuował przyglądanie się wojskom Gadeona.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Musiałem bić się samemu z tym przeklętym strażnikiem, nie wyszło mi, aż tak źle skoro ucierpiała mi głównie moja noga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ Rana nie jest poważna, więc szybko Cię poskładam. ‐ rzekł i wskazał na namiot.
Bilo:
Wojska te zajęły ponownie pozycje na murach, a trupy zaczęły zasilać ich szeregi. Te, które nie mogły tego zrobić, były palone lub zrzucane z murów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Widząc to oczekiwał że mniej więcej wie gdzie jest Baron…tak też teleportował się do Axer zbić z nim szybko piątkę po czym wrócił do Heresh. Stając przy Gadeonie.

Jak oceniasz nasze Zwycięstwo ?

[Kubeł1001]

FD_God

Postanowił zatem udać się do namiotu.
‐Jak ogólnie nam poszło? Trochę wyczyściliśmy ich szeregi oraz narobiliśmy nieco hałasu wewnątrz muru.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
//Hehehe… Po bitwie gość musi chyba zmienić tytuł ;‐;//
‐ To nie było zwycięstwo. ‐ odparł. ‐ O zwycięstwie możemy mówić, gdy zmiażdżymy ich wszystkich.
FD_God:
Umył ręce i zaczął szykować mikstury oraz narzędzia, Tobie wskazując drewniany stół operacyjny.
‐ A to “czyszczenie szeregów” coś daje, jeśli i tak z powrotem ożywią swoich żołnierzy?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nawet jeżeli został po nich tylko proch? Z resztą oni wytracają na tym więcej sił.‐ Położył się zatem na tym stole.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Z tego co mi wiadomo o wojnach śmiertelnych jeśli jedna ze stron ucieknie a druga pozostanie na terenie o który walczono można uznać to za zwycięstwo.‐ stwierdził w głębokim zamyśleniu Znait.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ A nie martwisz, się o posiłki? ‐ zapytał, gdy zdejmował Ci elementy zbroi z nogi.
Bilo:
‐ Jeśli tak stawiasz sprawę, to owszem: wygraliśmy. Ale nie wojnę, czy nawet bitwę. Jedynie potyczkę.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Martwię, martwię… Z resztą nam też, by się jakieś przydały. Wciąż nie możemy jakoś przełamać tej fazy oblężenia i zniszczyć tej bramy.