Karaz-a-Karak

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy tylko znaleźli się dostatecznie blisko, z ich otworów gębowych wypłynął ciąg niezrozumiałych powarkiwań, spośród których w głowie usłyszałeś tylko słowa Agrogosa.
Ja obcinać brody Twoim poddanym? Ja wylewać Twoje piwo do wielka woda? Nie? Więc czemu Ty przerywasz świętość Gigantów?
Cóż, możesz mieć tylko nadzieję, że oni nie honorują zasady “Oko za oko, ząb za ząb,” a przynajmniej nie w tej kwestii, bo chyba teraz przerwałeś im jakąś ważną uroczystość, albo i dopuściłeś się świętokradztwa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Wybacz Agrogosie, zrobiłem to w niewiedzy.‐ skinął głową potulnie ‐. Zaczekam zatem aż skończycie, bowiem jesteś mi bardzo potrzebny. Czy mogę tu zostać ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

My zacząć następnego dnia, o tej samej porze, jak nakazywać tradycja. ‐ wyjaśnił, gestem odprawiając towarzyszących mu Gigantów. To, że zaczekał, może świadczyć tylko o tym, iż jest ciekaw, do czego to Ci jest znowu potrzebny.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Spotykać się będę z Cesarzem Ludzi ‐ będziemy toczyć rozmowy o losie kontynentu, a przynajmniej mojej części, chciałem cię spytać o dołączenie jako honorowy gość…możliwe że będę omawiać także losy starych Krasnoludzkich twierdz, dokopując się w nich do Pod‐Świata mógłbym spróbować uwolnić twoich kolejnych pobratymców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli spotkanie być w nocy ‐ ja się zgodzić. Nie wcześniej, nie później, Wielki Ogień tam wysoko razi Gigantów, zadaje ból

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będzie wieczorem, kiedy słońce będzie powoli zachodzić…jednak tam będzie…‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową, uznając tę porę za odpowiednią i jednocześnie kończąc spotkanie, aby później oddalić się z powrotem do swego ludu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

On zaś ponownie ruszył ku windzie… starając się nie patrzeć na posągi…

[Kubeł1001]

Kuba1001

One patrzyły się za to na Ciebie, ale nic poza tym, więc nie musisz zmienić spodni. Poza tym spokojnie trafiłeś na zewnątrz, niewiele się tam zmieniło od Twojego zejścia na dół.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też wolnym krokiem ruszył ku rezydencji Walona, licząc że wszystko zostało przygotowane za jego zniknięcia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie trwało ono dość długo, lecz rozkładano w sadzie wszystko tak, aby przygotować go do nie tylko sutej, ale i eleganckiej biesiady.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uśmiechnąwszy się pod wąsem rozejrzał się tylko za Walonem, a jeśli go nie znalazł to no cóż…zostało mu jeszcze trochę czasu ‐ tak też skierował się do jednego z magazynów które tak dawno tutaj odwiedził…aby uzupełnić “zapasy”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czego jak czego, ale alkoholu mieliście pod dostatkiem, nie tylko rodzimego, z kontynentu, ale produkowanego też tutaj, a mowa była o winie, miodzie i różnorakich wódkach smakowych, co tłumaczy obecność tak wielu drzew owocowych.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Otworzył zatem jedną z beczek która trzymała ową wódkę, i napełnił swoją manierkę ‐ wracając na miejsce przygotowań spotkania, poszukał swojego miejsca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było przegapić sku*wysyńsko wielki i zdobiony złotem, srebrem, klejnotami, bursztynem i rzeźbami tron, który mogłeś zająć tylko i wyłącznie Ty, krasnoludzki król w pełnym majestacie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Z dumą na nim przysiadł, kręcąc końcówką swej brody z nudów ‐ wyczekiwał aż ktoś go poinformuje o przybyciu Cesarza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był już wieczór, więc raczej mało prawdopodobne, że zawita tu dziś, nawet gdyby zdążył się tu pojawić o tej porze.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Hmpf…spóźniamy się…co ?‐ mruknął do siebie wstając, po czym kierując się ku rezydencji Walona‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przechodząc obok sług i innych zebrałeś liczne pokłony i pozdrowienia, po drodze też zauważyłeś to, o czym mówił Walon, czyli jego dziwnego zwierza, Mirda, oraz drepczące za nim mniejsze zwierzęta tego rodzaju, będące kubek w kubek podobizną oryginału, różniące się tylko rozmiarami.
Walona zastałeś na zewnątrz, w ogrodzie, gdzie siedział przy stole na wygodnym fotelu, lustrując uważnie jakiś stary pergamin. Na stole stało nieco butelek z lokalnym winem, w większości opróżnionych, kilka jabłek i resztki niedawnego posiłku hrabiego, który to zdawał się nie zauważyć nawet Twego przybycia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zasiadł zatem gdzieś przy nim i westchnął z głęboka rozglądając się wokół

‐ Mird wrócił…i mija już drugi rok odkąd posadzili mnie na tronie Walon, zaczynam powoli czuć ciężar władzy.