Gospodarstwo zielarza

[Kubeł1001]

Małe gospodarstwo umiejscowione w spokojnej okolicy,jakieś 100 kilometrów od Miasta Ruhn. Jest to jedyne gospodarstwo w promieniu kilkunastu kilometrów.Należy ono do Pustelnika‐ zielarza. Obok gospodarstwa leży mała rzeka, a dalej za polami uprawnymi i zagrodami dla zwierząt znajduje się średniej wielkości las pełny ptactwa, zwierzyny łownej i owoców leśnych.
Gospodarstwo składa się oprócz tego z kilku budowli: budynku mieszkalnego, stodoły, magazynu, spichlerzu, obory i zagrody z dwoma końmi: jeden koń kary i jeden kasztanowy.

Obrcnie po starciu maga i wilkołaka są to ruiny, które można odbudować. Pustelnik nie żyje, jego grób jest pod drzewem. Gospodarstwo otoczone jest pułapkami, tzn. Wilczymi dołami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Xavier wymierzył z łuku w kierunku sarny.
Był w lesie, na drzewie.
Polował, by uzupełnić zapasy w spiżarni.
Robił to od lat i nigdy mu się to nie znudziło.
Przyjrzał się sarnie, nie różniła się od innych, skubała sobie trawkę kilka metrów od drzewa, na którym siedział.
Następnie wystrzelił z łuku w jej kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sarna nie widziała Cię. Stała spokojnie jak gdyby nigdy nic.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc strzał musiał być celny, zeskoczył drzewa po oddaniu strzału.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strzała poleciała trafiając zwierzę prosto w szyję. Śmierć nie była natychmiastowa, ale zwierzę padło po około minucie. Wokół niego trawa zabarwiła się na czerwono od krwi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wyciągnął nóż, a następnie oskórował sarnę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było to trudne, ale zajęło CI trochę czasu. Póki co tylko kilka kruków zainteresowało się sarną, ale prawdopodobnie niedługo pojawią się wilki zwabione zapachem świeżej krwi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał mięso i skórę, kości z resztkami mięsa zostawił. Poszukał wzrokiem swojego towarzysza‐ zaskrońca. Miał mu się owinąć wokół lewej nogi jak wilki będą blisko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wilków nie było w okolicy. Tylko kruki powoli zbliżają się do trupa sarny, żeby zjeść resztki.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Za pomocą noża wykonał odpowiednią wibrację dźwiękową, a następnie poczekał aż zaskroniec wpełznie na jego ramie.
Właściciel psa lub konia po prostu by gwizdnął, jednak węże są głuche, czują jedynie wibrację dźwiękową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wąż wrócił. Z pyska wystawały mu łapy i ogon jakiegoś gryzonia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Smacznego
Zabrał skórę i mięso sarny i wrócił do gospodarstwa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po przełknięciu zdobyczy wąż wpełzł na Twoje ramię i razem udaliście się do gospodarstwa. A to było jak zwykle spokojne. Zwierzęta się pasły, konie radośnie rżały, a zielarz palił fajkę siedząc na schodach chaty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Panie Andersen! Wróciłem z łowów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zielarz dopiero po chwili oderwał się od fajki i powiedział:
‐ Tak? A co upolowałeś?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Sarna, już oddzieliłem mięso od kości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Rozpal ogień, a ja pójdę po zioła i usmażymy mięso. Część zjemy teraz reszte zostawimy a później.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak jest.
Odłożył mięso obok chaty, tam gdzie zawsze.
Następnie poszedł do domostwa i zabrał hubkę i krzesiwo, oraz trochę drewna.
Ustawił je wokół kręgu z kamieni, a następnie rozpalił ognisko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dość szybko rozpaliłeś ognisko, a zielarz wyszedł z chaty z wieloma miskami pełnymi ziół.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie ma to jak dobra kuchnia na świeżym powietrzu…
Przygotował dziczyznę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Idź po rożen. Powinien być w magazynie. A jak będziesz wracać to zabierz dla mnie trochę tytoniu. ‐ powiedział zielarz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobrze panie Andersen.
Poszedł do magazynu, zabrał tytoń i rożen.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiedy wróciłeś zielarz doprawił już część dziczyzny.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uśmiechnął się pod nosem.
Ustawił rożen i podał Zielarzowi tytoń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rożen zawiesił nad ogniem i zaczął piec pierwsze kawałki mięsa. W międzyczasie nabił fajkę tytoniem i zaczął palić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poczekał, aż mięso będzie gotowe.
W tym czasie zdjął maskę i położył ją na bok.
Ukazał w ten sposób krucze włosy, podłużną twarz bez rys od walk i siwe oczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na rożnie było siedem kawałków, wszystkie już usmażone.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Maniery nakazywały, aż starszy pierwszy się poczęstuje, drugi kawałek weźmie Xavier.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zielarz wziął najbardziej wypieczony kawałek mięsa i zaczął jeść.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wziął drugi, trochę mniej upieczony, następnie kawałek urwał i rzucił wężowi na kolację.
Sam zaczął jeść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty, wąż i zielarz zjedliście. Pustelnik zaczął smażyć kolejne kawałki mięsa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Powtarzał to dalej.
Pierwszy zielarz, drugi Xavier.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostatecznie wszystko zostało usmażone, a wy byliście najedzeni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Posprzątam
Jak powiedział, tak zrobił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miałeś z tym problemu. Większość mięsa nadawała się do dłuższego przechowywania, ale kilka kawałków zielarz zabrał do domu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Po posprzątaniu wspiął się na starą jabłoń i usiadł na największej gałęzi.
To było jego ulubione miejsce, przychodził tutaj bardzo często.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Słońce było już nisko, ale jeszcze nie zachodzi.
Siedziałeś tak chwilę aż Twój wąż wpełzł na drzewo i “usiadł” na gałęzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Witaj ponownie mały, nie sądzisz, że za kilka lat będzie czas na daleką podróż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wąż zasyczał tylko cicho i popatrzył na Ciebie oczami takimi jak u każdego gada ‐ ciemnymi, zimnymi i bez wyrazu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jednak za tymi oczami chowała się przyjaźń, wychowywałem go od jego urodzenia, a nawet wcześniej jego jajko. Teraz jest mym przyjacielem, prawdopodobnie jedynym, nie licząc Pustelnika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I kiedy tak siedzieliście usłyszałeś z dołu:
‐ Xavier! Hej, gdzie jesteś? ‐ krzyczał Pustelnik.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tam gdzie zawsze panie Andersenie!
Zeskoczył z drzewa i podszedł do Zielarza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chodź do mnie. Szybko!

[Kubeł1001]

Vader0PL

Biegnie do niego, zazwyczaj nie krzyczał. Coś musiało się stać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Posłuchaj mam dla Ciebie zadanie. Bardzo ważne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jestem ci wdzięczny za wychowanie i naukę. Proś, o co tylko chcesz. Spełnię twoją prośbę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weź to, jedź do miasta Hammer, poszukaj gospody “Pod Czarnoskrzydłym” zapytaj o Mirę i jej to przekaż. ‐ powiedział wręczając Ci mały pakunek. To była na pewno drewniana szkatułka sądząc po wadze i kształcie, ale z pewnością nie była pusta. Wręczył Ci też mały worek.
‐ Masz tam jedzenie, ubrania i wszytko potrzebne do podróży.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Spakowałeś mnie? Niesamowite. Mam się przebrać w eleganckie ubranie teraz, czy?
Odebrał worek i pakunek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie ma na to czasu. Niedaleko powinno być małe miasto. Jedź tam znajdź jakąś gospodę, przeczekaj noc i potem rusz w dalszą drogę. A na razie nie masz po co się przebierać. I tak wybrudzisz ubrania podczas jazdy…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wezmę Alaberta, dobrze?