Twierdza Tol - Barad.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No i to mi się podoba, pozostaje mi więc spać spokojnie…‐ Powiedział ziewając raz jeszcze, by w końcu udać się spać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sen przyszedł dość szybko i obudziłeś się dnia następnego.

[Kubeł1001]

FD_God

Nie miał za wiele do wyboru, więc rozejrzał się po celi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taka sama jak wcześniej, obaj współwięźniowie jeszcze śpią.

[Kubeł1001]

FD_God

To leżał jeszcze w swoim łóżku czekając, aż się obudzą czy też zarządzą jakieś śniadanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wstawać, leniwe ku*wy! ‐ krzyknął nagle strażnik i, dla pewności, że już wstaliście, zaczął walić mieczem po kratach. Śmiejąc się z cicha, ruszył do kolejnej celi.

[Kubeł1001]

FD_God

Jako, że i tak nie spał, to nie przestraszył się w żaden sposób, poczekał tylko, aż jego współwięźniowie się pobudzą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ork ziewnął i przeciągnął się leniwie, ale drugi więzień usiadł gwałtownie i zaczął szybko i urywanie oddychać.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No, to jest zdecydowanie efekt przestraszenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wiele tortur przeżył, chyba wszystkiego się już boi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Na samą myśl o torturach, to robi mi się niedobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Co poradzisz? Takie życie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to co, kiedy jakieś śniadanie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Godzina, dwie. ‐ odparł Ork. ‐ Nie wiem dokładnie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to po kiego budzą tak wcześnie, raczej nas nie puszczą na dziedziniec…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chcą żebyśmy tyle odczekali na głodniaka. Według nich dzięki temu będziemy albo słabi i niezdolni do stawiania oporu, albo na tyle wku*wieni, by zajmować się walką między sobą.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie powiem, mądrze myślą. Jednak gniewu to wobec nich nie zmieni, więc to też ich zgubi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja tam na głód nie narzekam.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No jak się ma kontakty to nie, ale reszta jest zdecydowanie rozdrażniona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Je**ć resztę. ‐ mruknął Ork i schylił się pod łóżko. Wyciągnął stamtąd zabezpieczony trzema kłódkami kuferek. Po chwili otworzył każdą z kłódek innym kluczem, które nosił na szyi i wyciągnął stamtąd nic innego, jak tylko pachnącą, soczystą kiełbaskę wędzoną dymem i pół bochenka świeżutkiego chleba.