Smocza Rezydencja

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Chyba rozumiem… Jednak nadal to nie wyjaśnia, czemu był tak nazwany

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A nie domyślasz się?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… Jakoś nie mogę tego wymyślić… Posiadł moce i wspomnienia smoka i to nie był powód ku temu… Chyba, że… W końcu smok przejął go przez wspomnienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To całkiem dobra dedukcja i może nawet by się tak stało, gdyby nie jego śmierć. Ale nie chodzi o to.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ W takim razie czemu został tak nazwany?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W tamtych czasach Smoki panoszyły się po Cesarstwie, paląc całe wsie i miasta, pożerając ich mieszkańców oraz zwierzęta, niszcząc uprawy i mordując wszelkich wojowników, jacy zostali wysłani, aby się ich pozbyć. Z czasem Cesarz wysłał tam silną grupę łowców Smoków w postaci Kapłanów, Paladynów i członków Gildii Magów, wśród których był Otiluke. Mieli za zadanie wybić Smoki co do jednego, czynili to, aż w końcu Smok Słońca nie odkrył, że potrafi porozumiewać się z innymi Smokami dzięki swojemu darowi. Wykorzystał to do pogodzenia zwaśnionych stron, lecz gdy się nie udało i wszyscy ruszyli do kolejnej batalii stanął między nimi, aby poświęcić swe życie w blasku tak jasnym, jak słońce, i sprawić, że konflikty ze Smokami na zawsze odeszły w niepamięć.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Hmm… No dobrze… Chyba rozumiem… To była ogromna moc… Jednak nie widzę za bardzo powiązania ze mną poza tym, że ma związek ze smokami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie zastanów się jeszcze. Potrzeba Ci czasu do namysłu, porozmawiamy jutro, a moi przyjaciele wskażą Ci drogę do komnaty.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… Nie mogę. Ja dalej muszę szukać odpowiedzi… To jest dla mnie bardzo ważne… Nie mogę od tak żyć dalej po tym, co on dla mnie zrobił… I po tym, co powiedział. ‐ W tej chwili na moment jedno moje oko stało się niczym gadzie, złote oko

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zrozumienie tej historii może i nie jest kluczem do trapiących Cię pytań, ale na pewno elementem większej układanki.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie mam pojęcia, o czym mówisz… Ja tylko chcę wiedzieć, czemu on to zrobił… Czemu mnie uratował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Naprawdę nie wyciągasz żadnych wniosków z tej historii?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Niestety… Nie widzę powiązania. Przecież nie jestem żadnym potomkiem tego maga, żeby mieli dług wdzięczności wobec mnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Skoro tak to nie będzie z Ciebie pożytku. Odejdź. ‐ nakazał surowym tonem. ‐ Sam lub z pomocą mojej straży.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Jakiego pożytku? ‐ Spojrzałem na niego nieco podejrzliwie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi skinął palcami, a tymi drzwiami, którymi tu wszedłeś, przybyła para Drakonidów, identyczna jak tamci strażnicy przed wejściem.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… Ja nie mogę odejść nie poznając prawdy! ‐ Wykrzyczałem to… Jednak co było dziwne, słowa padły nie w ludzkim języku, a smoczym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//W takim razie ten pan nic by nie zrozumiał, tudzież jakieś “Roooooarr! Grarrgh!,” więc zmieniasz czy kontynuować tak?//

[Kubeł1001]

Zeromus

//Nie, niech zostanie//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na jego twarzy zauważyłeś zaskoczenie, a przez chwilę nawet lęk, jednakże nie odwołał swej straży, w związku z czym dwóch Drakonidów położyło Ci łapy na barkach i podniosło z fotela.