Smocza Rezydencja

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Są tacy jak Ty, ale jest ich niewielu. A historia tego, który był największy z Was wszystkich, jest inna od Twojej. Mimo to chcesz ją usłyszeć?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Tak… Bardzo chcę. Może to mi powie coś więcej o tym, kim jestem… I czemu on nazwał mnie bratem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kto nazwał Cię bratem? ‐ spytał, zbity z tropu. ‐ Nie chcesz chyba powiedzieć, że ten Smok z wizji?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie wiem… Może to był sen… Jednak w ostatniej wizji, jaką miałem inny smok patrzył na “mnie”… I powiedział te słowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Teraz Twoja historia różni się jeszcze bardziej od tej, którą chciałem Ci opowiedzieć.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Mimo wszystko… Jednak wolałbym ją usłyszeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uprzedzam, że robisz to na własną odpowiedzialność.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Ja muszę poznać prawdę… A każda wskazówka, która mnie do niej zbliży jest pomocna

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słyszałeś może o Otiluke, zwanym też Smokiem Słońca? ‐ spytał, co zapewne było wstępem do opowieści.

[Kubeł1001]

Zeromus

Spojrzałem tylko w ziemię chcąc ukryć moje zawstydzenie… O smokach wiem tylko podstawy, a szukam jednego z nich… Jestem trochę żałosny. ‐ Nie… Nigdy o takim nie słyszałem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uśmiechnął się.
‐ On nie był Smokiem, lecz człowiekiem. Wielkim, wielkim człowiekiem.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Jak to nie był nim… I w jakim znaczeniu wielkim?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie chodzi mi bynajmniej o gabaryty, był dość wątłej budowy jak na człowieka. Chodzi o dokonania i tym podobne.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ No… Dobrze, jeżeli możesz, to opowiadaj dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Był on zwykłym człowiekiem. Prawie zwykłym, bowiem był także nader utalentowanym Magiem, członkiem Rady Gildii Magów. Jego życie opierało się na poszerzaniu horyzontów, zdobywaniu wiedzy oraz potęgi. I pewnie by się to nie zmieniło, gdyby nie pewne spotkanie, gdy wracał do siedziby Gildii nieopodal Hammer z misji w Górach Mglistych. ‐ wygłosił początek opowieści, robiąc pauzę dla napięcia oraz chwili, byś mógł to sobie wszystko przetrawić i zadać ewentualne pytania.

[Kubeł1001]

Zeromus

Na razie nie miałem pytań… Może i dziwiło mnie, jak zwyczajny człowiek może być nazywany smokiem… Jednak nie chciałem mu przerywać, po prostu słuchałem dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zauważył na niebie dziwny kształt, który uznał za ptaka, lecz ten okazał się Smokiem, pikującym prosto na niego. Łatwo postawić się w sytuacji takiego człowieka, oczywiste jest więc to, że był gotów użyć Magii do obrony lub uciec, jednakże nie zrobił tego, gdyż zauważył, że Smok jest ranny, jego podbrzusze krwawiło, a w boku sterczał pocisk z balisty. Bestia przeleciała nad nim i rozbiła się w lesie, gdzie też Otiluke podążył. ‐ mówił dalej, znów robiąc pauzę dla pytań i napięcia.

[Kubeł1001]

Zeromus

Musiałem w końcu wtrącić się. ‐ Przecież smoków zostało już niewiele… Kto by teraz ryzykował na tyle, żeby ich poszukiwać z tak ciężkim sprzętem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To jest właśnie jedna z tajemnic, których nawet on nie wyjaśnił, bowiem później udał się w owe miejsce, skąd nadleciał Smok, ale nie znalazł nic ani nikogo.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ No dobrze… Więc proszę kontynuować. ‐ Odpowiadam.