Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to mam nadzieję, że będziesz rozważniejszy niż on. Na początek potrzeba nam głównie budowniczych, którzy rozbudują nam obozowisko, więc pożyczymy tych sobie na chwilę. Mamy też na utrzymaniu wampira, więc co jakiś czas zażądamy od was jakiejś kobiety. Tak to nadadzą się też nam skóry, materiały budowlane oraz w mniejszym stopniu pożywienie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak zrobicie mnie sołtysem wszystkich wsi w okolicy i dacie jakieś wpływy, to załatwię wszystko i jeszcze więcej.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Kuwa, stary, rządzisz się…‐ Tak stał jeszcze przez chwile go oglądając, po czym zaśmiał się. No i rządzić będziesz, kuwa.‐ Dokończył śmiech. Tymi twoimi wpływami będzie rządzenie wsiami i to ci powinno wystarczyć, bo nie wiem co ty możesz sobie ku*wa chcieć, nie siedzę ci we łbie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I starczy, spokojnie. ‐ rzekł i wyciągnął rękę, by przypieczętować umowę, ale zawahał się i schował ją z powrotem, bo był już świadkiem Twojej olbrzymiej siły, a palce chciał mieć całe.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to dobra, póki co rządzisz jedynie tą. Dopiero jak rozbudujemy obóz to wybierzemy się na inne wioski, by przejąć w nich władzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chyba zrozumiał, bo pokiwał głową.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to widzę, że się rozumiemy. Powiem tym innym wieśniakom, że teraz będą mieć nowego sołtysa w swojej wsi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tymczasem wieśniacy zaczęli się już zbierać, oczywiście z narzędziami w dłoniach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No dobra, ruchy, ruchy.‐ Skrzyżował ręce na piersi czekając na resztę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoi to nawet z Ogierów nie zsiedli, a wieśniacy byli gotowi do drogi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to ruszamy, panowie.‐ Rzekł, po czym kazał iść wieśniakom za nim, po czym samemu dosiadł swojego ogara i poprowadził całą tę grupę. No, obyło się w miarę bez użycia siły… W miarę.‐ Rzekł do swojej towarzyszki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po Twoim pokazie raczej nie spróbują się zbuntować.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Chciałabyś mieć kiedyś szansę od tak zadecydować nad czyimś życiem? Powiem ci szczerze, niesamowite to uczucie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak kogoś życia pozbawiasz, to jeszcze lepsze?

[Kubeł1001]

FD_God

‐A to już zależy od osoby, której się je pozbawi. Czasem to przyjemność, a czasem obowiązek.‐ Dodał jeszcze nieco się śmiejąc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ona Twego specyficznego poczucia humoru nie załapała, więc jedynie Twój śmiech odbijał się po głuszy, gdy wracaliście do wieży.

[Kubeł1001]

FD_God

Nadejdzie czas, gdy zrozumie te ponure poczucie humoru. Jak już dojechali do obozu to zszedł z ogara i pomógł zejść kobiecie.
‐Dobra panowie, no to teraz rach, ciach trzeba narąbać drewna na budowę bramy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chłopi, pod nadzorem Nadludzi, przystąpili do pracy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to sobie teraz pogadam z Krwiopijcą…‐ Udał się do wieży i zaraz powiedział. Krwiopijco, wróciłem.‐ Powiedział głośniej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wasz powrót słychać było z odległości kilkudziesięciu metrów. ‐ odparł Wampir, a z racji tego, że jest noc, Ty zobaczyłeś go w całej okazałości. Był wysoki na prawie trzy metry, co wyjaśniało rozmiar trumny. Jednak tak szeroki już nie był, bo odznaczyły się na jego ciele lata znacznie chudsze, o mniejszej możliwości opicia się krwią, lub po transie hibernacyjnym, w które część Wampirów potrafiła wpaść, i przeczekać tak lata. Miał też bladą skórę i krwistoczerwone oczy, ale włosy wypadły mu już dawno. Dłonie zdobiły długie paznokcie, a teraz właściwie już szpony.