Galera "Czarny Jastrząb"

[Kubeł1001]

FD_God

Nie zamierzał do niego podchodzić, a jedynie ze swojego miejsca wykonał kopa z pół obrotu posyłając w niego tym samym energetyczną pocisk w kształcie zamachu jaki wykonał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nadal żył i nadal był przytomny, co było godne podziwu. Jednak krasnoldzuki topór w czaszce dość szybko to zmienił. Następnie właściciel owej broni roztrzaskał czaszki nieprzytomnych wrogów i splunął każdemu truchłu Orka na pokładzie w twarz. Dopiero wtedy wypuścił z dłoni topór i padł na deski pokładu.

[Kubeł1001]

FD_God

Przykucnął jeszcze przy krasnoludzie starając się sprawdzić czy żyje.
‐No nie mów, że teraz umrzesz, to tylko drobna rana!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niezbyt drobna, bo spokojnie mogłeś mu liczyć żebra z niej wystające. Ale nawet mimo to żył. Tak, Krasnoludy to twarde sztuki.

[Kubeł1001]

FD_God

Wypadałoby szybko skończyć walkę i jakoś opatrzyć tak dzielnego wojaka, rozejrzał się jeszcze po polu bitwy oceniając ilu wrogów zostało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaledwie garstka, ale nie jest to nic, z czym reszta sobie nie poradzi.

[Kubeł1001]

FD_God

Zatem jego zadaniem było przeniesienie krasnoluda na nasz statek, tam możliwie otrzyma należytą opiekę medyczną. Starał się go jakoś ostrożnie podnieść tak, by nie uszkodzić jego żeber, a następnie udał się pod trapy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili odebrała go od Ciebie para medyków, mężczyzna i Elfka, a następnie zabrali ze sobą Krasnoluda. Tymczasem na pokładzie statku‐pułapki dogorywali ostatni wrogowie.

[Kubeł1001]

FD_God

Był nieco zdziwiony posiadaniem załogi w postaci kobiety, ale cóż, to nie był moment na bycie zdziwionym. Ruszył na pomoc pozostałym chcąc czym prędzej załatwić resztę przeciwników.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W momencie, gdy wróciłeś na pokład, serce ostatniego wroga zostało przeszyte szablą kapitana.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zdecydowanie nieprzyjemne spotkanie…‐ Powiedział rozglądając się po polu bitwy, starał się ocenić straty po swojej stronie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było przynajmniej kilkunastu rannych, martwych doliczyłeś się siedmiu, nim podszedł do Ciebie kapitan.
‐ Może i to nie najtrudniejsza walka, ale zdecydowanie najdziwniejsza w mojej karierze.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mogę powiedzieć to samo, na drugi raz przynajmniej trzeba będzie się upewnić, że są martwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dokładnie. Zaraz pewnie zbierzemy ciała swoich, a to podpalimy, bo nie znaleźliśmy tu niczego wartościowego.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Czyli straty na darmo, super… Wiadomo chociaż co z tą wyspą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z tą obok? ‐ zapytał, wskazując ruchem głowy. ‐ Nic ciekawego.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to jeszcze dodajmy do tego stratę czasu… Kiepski start na długi rejs.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niestety, raz się zyskuje, a raz traci.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Taki jest cykl życia… Może inne miejsce przyniesie jakieś profity.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Liczę na to. ‐ powiedział i udał się z innymi po trapach na pokład “Jastrzębia,” bo zapewne zaraz zaczniecie podpalać statek‐widmo.