Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

Wystąpił przed siebie i stanął przed wampirem, celowo nie odzywając się jako pierwszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mów. ‐ powiedział krótko dając mało widoczny gest ręką.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Wielki Władco Wampirów. Przybyłem tu z drugiego końca świata, poszukując spokojnego miejsca na badania nad naturą alchemii oraz rozwoju żywych stworzeń. Moi rodacy nie byli mi przychylni, wykluczając mnie z klanu za brak pożyteczności. Jednak byli oni wiele lepsi od innych mieszkańców Elraidu, z których niektórzy wielokrotnie usiłowali mnie pozbawić życia ze względu na zabobony i najzwyklejszą zazdrość. Przychodzę do ciebie, oferując swoje skromne usługi maga ciemności, w zamian za utrzymanie i potrzebne wyposażenie ‐ wygłosił wcześniej przygotowaną formułę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dostaniesz pracownię, potrzebne minerały i asystentów tak długo jak będziesz przydatny. To wszystko?

[Kubeł1001]

Omeg12

Kusiło go, aby zapytać, co się z nim stanie kiedy nie będzie potrzebny. Ale na chwilę obecną pozostawało mu tylko cieszyć się z sukcesu.
‐ Owszem, wszystko jest jasne ‐ powiedział kłaniając się

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Inny Alchemik zaprowadzi Cię do pracowni. Możesz odejść.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zgodnie z poleceniem odszedł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na korytarzu zaczepił Cię Wampir. A właściwie Wampirzyca. Długonoga blondynka z szafirowymi oczyma i pod każdym względem bardzo pociągająca. Dla większość ras, oczywiście.
‐ A więc to Ty jesteś tym nowym Alchemikiem?

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Widzę, iż wieści szybko się rozchodzą pośród cieni. Z kim mam przyjemność?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Besany Lootr. Alchemik i Mag Mutacji od jakiś 230 lat.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Tak więc miło poznać. Jestem Magiem Mutacji od 60 lat i nie spotkałem wielu innych przez ten czas. A w każdym razie nie tak zaprawionych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nic dziwnego. Magowie Mutacji są tępieni na równi z Nekromantami. A więc chcesz tak stać czy może zobaczyć pracownię.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Chętnie zobaczę pracownię. Prowadź proszę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez słowa prowadziła Cię ciemnym i krętym labiryntem korytarzy mrocznej twierdzy.
W końcu trafiliście pod drzwi zabezpieczone metalowymi łańcuchami, kłódkami i zatrzaskami.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Albo boicie się włamywaczy, albo tego, co jest w środku ‐ stwierdził

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Włamywaczy tu nie ma, a pracownia jest pełna… cóż, różnych niespodzianek. Jesteś gotów tam wejść?

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Lepiej się nie przygotuję ‐ odpowiedział wymijająco, lecz szczerze ‐ Możesz otwierać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampirzyca machnęła ręką i wszystkie zabezpieczenia puściły. Drzwi stały otworem.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie chciał pokazywać tchórzostwa, ani braku manier w towarzystwie wampira. Ostrożnie przekroczył próg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś do pracowni wielkiej i przestronnej. Pełno tam był szaf, szafek i półek. Stały na nich książki i fiolki z różnymi miksturami. Były tam też destylatory i kilka małych palenisk. A także drzwi chronione lepiej niż te, które przekroczyłeś.