Lodowa Przystań
-
“Lodowa Przystań” taką nazwę nadali pewnej wiosce w okolicach granicy Verden i Karak’akes jej mieszkańcy. Miejsce to nie jest jakoś wybitnie bogate, ale handel z orkami (głównie futrami i jedzeniem) zapewnia jej bezpieczeństwo i byt…oraz niejakie zainteresowania kupców.
-
Bilolus1Wulfryk siedzący przy rufie nagle podniósł się dostrzegłszy coś i…uśmiechnął się.
‐ Panowie, przybijamy do portu !
-
Kuba1001Radosne okrzyki Twoich załogantów zostały szybko zagłuszone przez szczek broni i komendy, a później wiosłowanie. Przy tej prędkości, będziecie w porcie za jakieś pięć minut.
-
Bilolus1A on dalej stał na przedzie statku, żeby ewentualni nieliczni strażnicy dostrzegli że to on i nie trudzili się zbytnio.
-
Kuba1001‐ Chłopaki, Wulfryk płynie! ‐ krzyknął jeden ze strażników, stacjonujący w jedynej wieży broniącej dostępu do portu, usytuowanej na małej, skalnej wysepce. Po tym okrzyku, na pewno nie spróbują Was ostrzelać. A gdy spróbują, będzie już za późno.
-
Bilolus1‐ Lądujemy i od razu ruszać na strażników panowie, gdy się ich pozbędziecie chulaj dusza .‐ stwierdził przechadzając po łodzi aby przysiąść obok sternika ‐.
-
Kuba1001‐ Żeby zdjąć wieżę, ktoś musi zadokować przy tej wysepce, a już wtedy mogą zacząć coś podejrzewać.
-
Bilolus1‐ A cóż zrobi nam wieża ? Wezwie wsparcie ?‐ prychnął ‐. Zostawmy ją w tyle i zniszczmy miasto.
-
Kuba1001‐ W sumie mają tam tylko łuki, więc… ‐ powiedział z wahaniem i w końcu przyznał Ci rację, a statki dobiły właśnie do drewnianego nadbrzeża.
-
Bilolus1Pierwszym z grupy który postawił nogę na nabrzeżu był właśnie Wulfryk za nim zapewne wylali się wielcy wojowie.
‐ Za mną panowie. A gdy przekroczymy próg miasta u krańcu tego nadbrzeża bierzcie co chcecie.
-
Kuba1001Ruszyłeś, za Tobą Twoja załoga i inni. Nie napotkaliście żadnego oporu do bramy, w ogóle nikogo nie napotkaliście. Dopiero pod bramą stał orkowy kupiec z wozem pełnym futer i jego dwa Gobliny oraz trzech strażników, plus dwóch na patrolu w okolicy.
-
-
-
-
-
Bilolus1Tak też przeszedł przez bramę i… dobył topora.
‐ Za Jarla i Bogów !‐ wykrzyknął ruszając w przód z toporem w ręce, postarał się nim trafić pierwszego lepszego cywila ‐.
-
Kuba1001Niestety, nikogo nie trafiłeś. Twoi towarzysze mieli więcej szczęście, gdyż łupem ich toporów, włóczni i mieczy padli strażnicy przy bramie.
-
-
Kuba1001//Ty wszedłeś już do środka, reszta jest jeszcze przed bramą, bo to tam pozabijała strażników.//
-
-
-
-
-
Bilolus1Nie mógł sobie na to pozwolić, ciężkim machnięciem topora wycelował w jego szyję, starał się jednak całkowicie nie odrąbać głowy a zostawić ją na małym skrawku żeby…urwać ją i przybić do kolca na ramieniu.
-
Kuba1001Udało Ci się to. Idącym z tyłu pozostałym Mutantom wydawało się, jakbyś wyrwał mu głowę gołymi rękoma, na co podnieśli okrzyki wojenne i przyspieszyli marsz ku rzezi. Natomiast łeb człowieka, idealnie pasuje do Twojej zbroi.
-
-
Kuba1001Ratusz zauważyłeś. A przed nim całe tłumy ludzi tylko czekających na rzeź. No i kilku strażników, najdziwaczniej ufnych w swoje siły i liczących na to, że Was pokonają.
-
Bilolus1Wulfryk głośno się roześmiał wpatrzony w ów tłum i znowuż pierwszy ruszył do ataku, prosto w tłum.
-
Kuba1001Drogę zagrodzili Ci dwaj strażnicy z włóczniami i tarczami, ale raczej nie będą oni problemem, nieprawdaż?
-
Bilolus1Tak samo jak lektor myślał Wulfryk, bez ceregieli wypie**olił w jednego tarczą tak żeby wytrącić go z równowagi a drugiego zaraz po pierwszym ciosie kopnął i spróbował ciąć go toporem w głowę lub przez pierś.
-
Kuba1001Pierwszy przewrócił się, szybko wstał i jeszcze szybciej zwiał. Natomiast drugi nie miał tyle szczęścia, gdyż Twój topór przebił mu hełm i czaszkę i zatrzymał się na zębach.
-
Bilolus1Tak też Wulfryk wzniósł wojenny okrzyk który brzmiał po prostu jak ryk jakiegoś dzikiego zwierzęcia i odrąbał zmasakrowaną głowę nabijając ją na kolec na ramieniu, na ten sam kolec na którym była druga głowa.
I ruszył do przodu wolnym krokiem.
-
Kuba1001Pozostali dołączyli do Ciebie i tak zablokowaliście drogę ucieczki żywym mieszkańcom, którzy zaczęli płakać, błagać o litość i cofać się, jak najdalej od Was.
-
Bilolus1Gdy mieszkańcy znaleźli się zamknięci w najmniejszym możliwym kącie Wulfryk podniósł topór i chociaż że czuł się teraz nabuzowany jak berserk uspokoił się.
‐ CISZA !‐ wykrzyknął ‐. Moja armia oszczędzi…dw…czterech z was. Sami ich wybierzecie.‐ dał im chwilę na przełknięcie tego po czym kontynuował ‐. Po pierwsze, dwie młode, dziewczyny… i lepiej żeby nie były brzydkie jak noc. Po drugie, starszego który wie coś więcej o tej okolicy i wszystkim co znajduje się w pobliżu oraz na świecie, a po trzecie kupca, nie stąd. To wszystkie moje żądania, macie pięć minut.
-
Kuba1001Jako pierwszy wystąpił Ork‐kupiec, którego spotkaliście przy bramie. Za nim wyszedł podstarzały mężczyzna, z fajką w zębach, żółtą brodą i wyglądający jak rasowy żeglarz. Na kobietki musicie chyba jeszcze poczekać.
-
Bilolus1Spojrzał po tłumie nieco złym wzrokiem.
‐ Za każdą kolejną minutę czekania będę zabijał dziesięciu ludzi aż wreszcie sam sobie je znajdę .‐ stwierdził po czym przeniósł wzrok na żeglarza i orka ‐. Panów zapraszam na mój drakkar.
-
Kuba1001Podeszli do Ciebie, Ork dość pewnie, stary raczej nie.
‐ A gdzie ten trakar? ‐ zapytał Ork, najwidoczniej po raz pierwszy stykając się z taką nazwą. Albo po prostu był debilem czy analfabetą, to też możliwe.
Tymczasem z tłumy wyszły dwie młode panie. Pierwsza miała krótkie brązowe włosy, a druga długie i czarne, opadające prawie do pasa. Obie miały zwykłe stroje mieszczanek, ale za dobrą monetę możesz brać ich urodę i krągłe kształty, na które pozostali Mutanci zareagowali dość energicznie. Jeden nawet, z załogi Eryka, drugiego kapitana, ruszył do przodu, ku nim.
-
Bilolus1Wulfryk przeniósł na niego spojrzenie po czym magią bólu sprawił żeby mężczyzna poczuł się jakby jego obie nogi przeszył miecz, co zapewne też spowoduje to że spektakularnie się wypie**oli. A gdy to się stało stwierdził głośno.
‐ Jeszcze jeden tak zrobi a nie poprzestanę na tak małym bólu.‐ po czym przeniósł spojrzenie na Gudryka, jednego z jego starszych kompanów ‐. Zaprowadź Orka i tego tu pana na nasz statek.
Po czym najzwyczajniej w świecie ruszył w stronę kobiet zatrzymał się przed nimi i z uśmiechem pod nosalem hełmu stwierdził.
‐ No cóż moje panie, jedną z was obiecałem znajomemu… a drugą chcę sprezentować Jarlu. Do was należy decyzja która trafi do którego.
-
Kuba1001‐ A który jest ten, no… przystojniejszy? ‐ zapytała brunetka, gdy twój człowiek zaprowadzał nowych załogantów na statek. Drugi wiking podniósł się, mruknął coś pod nosem i poszedł uciszać kumpli, którzy śmiali się z jego efektownego wypie**olenia się.
-
Bilolus1‐ Jarl ma bodajże w tym roku sto pięćdziesiąte urodziny a mój znajomy sto czterdzieste trzecie. Wyglądają mniej‐więcej jak każdy z nas… no może poza tym że Jarl jest najsilniejszy z nas wszystkich ‐. odpowiedział jej po czym podniósł topór w górę i wydał jeden rozkaz swoim podwładnym ‐. PALIĆ NISZCZYĆ MORDOWAĆ !
I ponownie spojrzał na kobiety
‐ A wy chodźcie ze mną .‐ i tak rozpoczął prowadzenie ich z powrotem na statek ‐.
-
Kuba1001Więc poszły, starając się nie patrzeć na rzeź rozgrywającą się za ich plecami, ani słuchać towarzyszących temu odgłosów.
-
Bilolus1A gdy tam byli posadził je gdzieś obok siebie i samemu usiadł.
‐ Panie Ork, z jakiego plemienia jesteś ?‐ rzucił pytanie, ot żeby na szybko zweryfikować czy nie będzie problemu z przemyceniem go do twierdzy ‐.
-
Kuba1001‐ Strzaskane miecze. ‐ odparł z dumą, a Ty skojarzyłeś, że mógł mieć coś wspólnego. z Orkami Złamanej Włóczni. Tyle, że tamci byli złamani dosłownie, po tym jak Wam podpali.
-
-
-
Bilolus1‐ Jasne… a ty staruszku. Podróżowałeś głębiej w Verden ?‐ spytał przenosząc wzrok na starca ‐.
-
-
Bilolus1‐ Dobrze, przydasz nam się.‐ stwierdził rozsiadając się wygodnie na drakarze, czekał na powrót załogi ‐.
-
Kuba1001Zaczęli wracać powoli, dwójkami lub pojedynczo. Nieśli żarcie, wodę, kosztowności i inne łupy, które udało im się zabrać. Oczywiście, ich broń, tak jak oni sami, była porządnie zbryzgana krwią.
-
Bilolus1I dobrze, niech się nacieszą i wiedzą że to on im na to pozwolił.
‐ Płyniemy do domu panowie ! Żagiel na maszt i wiosłujemy !
