Lodowa Przystań

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie mógł sobie na to pozwolić, ciężkim machnięciem topora wycelował w jego szyję, starał się jednak całkowicie nie odrąbać głowy a zostawić ją na małym skrawku żeby…urwać ją i przybić do kolca na ramieniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to. Idącym z tyłu pozostałym Mutantom wydawało się, jakbyś wyrwał mu głowę gołymi rękoma, na co podnieśli okrzyki wojenne i przyspieszyli marsz ku rzezi. Natomiast łeb człowieka, idealnie pasuje do Twojej zbroi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

A Wulfryk nadal idąc główną ulicą parł w stronę rynku poszukując wzrokiem ratusza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ratusz zauważyłeś. A przed nim całe tłumy ludzi tylko czekających na rzeź. No i kilku strażników, najdziwaczniej ufnych w swoje siły i liczących na to, że Was pokonają.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wulfryk głośno się roześmiał wpatrzony w ów tłum i znowuż pierwszy ruszył do ataku, prosto w tłum.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drogę zagrodzili Ci dwaj strażnicy z włóczniami i tarczami, ale raczej nie będą oni problemem, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak samo jak lektor myślał Wulfryk, bez ceregieli wypie**olił w jednego tarczą tak żeby wytrącić go z równowagi a drugiego zaraz po pierwszym ciosie kopnął i spróbował ciąć go toporem w głowę lub przez pierś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pierwszy przewrócił się, szybko wstał i jeszcze szybciej zwiał. Natomiast drugi nie miał tyle szczęścia, gdyż Twój topór przebił mu hełm i czaszkę i zatrzymał się na zębach.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też Wulfryk wzniósł wojenny okrzyk który brzmiał po prostu jak ryk jakiegoś dzikiego zwierzęcia i odrąbał zmasakrowaną głowę nabijając ją na kolec na ramieniu, na ten sam kolec na którym była druga głowa.

I ruszył do przodu wolnym krokiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali dołączyli do Ciebie i tak zablokowaliście drogę ucieczki żywym mieszkańcom, którzy zaczęli płakać, błagać o litość i cofać się, jak najdalej od Was.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gdy mieszkańcy znaleźli się zamknięci w najmniejszym możliwym kącie Wulfryk podniósł topór i chociaż że czuł się teraz nabuzowany jak berserk uspokoił się.

‐ CISZA !‐ wykrzyknął ‐. Moja armia oszczędzi…dw…czterech z was. Sami ich wybierzecie.‐ dał im chwilę na przełknięcie tego po czym kontynuował ‐. Po pierwsze, dwie młode, dziewczyny… i lepiej żeby nie były brzydkie jak noc. Po drugie, starszego który wie coś więcej o tej okolicy i wszystkim co znajduje się w pobliżu oraz na świecie, a po trzecie kupca, nie stąd. To wszystkie moje żądania, macie pięć minut.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako pierwszy wystąpił Ork‐kupiec, którego spotkaliście przy bramie. Za nim wyszedł podstarzały mężczyzna, z fajką w zębach, żółtą brodą i wyglądający jak rasowy żeglarz. Na kobietki musicie chyba jeszcze poczekać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spojrzał po tłumie nieco złym wzrokiem.

‐ Za każdą kolejną minutę czekania będę zabijał dziesięciu ludzi aż wreszcie sam sobie je znajdę .‐ stwierdził po czym przeniósł wzrok na żeglarza i orka ‐. Panów zapraszam na mój drakkar.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podeszli do Ciebie, Ork dość pewnie, stary raczej nie.
‐ A gdzie ten trakar? ‐ zapytał Ork, najwidoczniej po raz pierwszy stykając się z taką nazwą. Albo po prostu był debilem czy analfabetą, to też możliwe.
Tymczasem z tłumy wyszły dwie młode panie. Pierwsza miała krótkie brązowe włosy, a druga długie i czarne, opadające prawie do pasa. Obie miały zwykłe stroje mieszczanek, ale za dobrą monetę możesz brać ich urodę i krągłe kształty, na które pozostali Mutanci zareagowali dość energicznie. Jeden nawet, z załogi Eryka, drugiego kapitana, ruszył do przodu, ku nim.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wulfryk przeniósł na niego spojrzenie po czym magią bólu sprawił żeby mężczyzna poczuł się jakby jego obie nogi przeszył miecz, co zapewne też spowoduje to że spektakularnie się wypie**oli. A gdy to się stało stwierdził głośno.

‐ Jeszcze jeden tak zrobi a nie poprzestanę na tak małym bólu.‐ po czym przeniósł spojrzenie na Gudryka, jednego z jego starszych kompanów ‐. Zaprowadź Orka i tego tu pana na nasz statek.

Po czym najzwyczajniej w świecie ruszył w stronę kobiet zatrzymał się przed nimi i z uśmiechem pod nosalem hełmu stwierdził.

‐ No cóż moje panie, jedną z was obiecałem znajomemu… a drugą chcę sprezentować Jarlu. Do was należy decyzja która trafi do którego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A który jest ten, no… przystojniejszy? ‐ zapytała brunetka, gdy twój człowiek zaprowadzał nowych załogantów na statek. Drugi wiking podniósł się, mruknął coś pod nosem i poszedł uciszać kumpli, którzy śmiali się z jego efektownego wypie**olenia się.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Jarl ma bodajże w tym roku sto pięćdziesiąte urodziny a mój znajomy sto czterdzieste trzecie. Wyglądają mniej‐więcej jak każdy z nas… no może poza tym że Jarl jest najsilniejszy z nas wszystkich ‐. odpowiedział jej po czym podniósł topór w górę i wydał jeden rozkaz swoim podwładnym ‐. PALIĆ NISZCZYĆ MORDOWAĆ !

I ponownie spojrzał na kobiety

‐ A wy chodźcie ze mną .‐ i tak rozpoczął prowadzenie ich z powrotem na statek ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Więc poszły, starając się nie patrzeć na rzeź rozgrywającą się za ich plecami, ani słuchać towarzyszących temu odgłosów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

A gdy tam byli posadził je gdzieś obok siebie i samemu usiadł.

‐ Panie Ork, z jakiego plemienia jesteś ?‐ rzucił pytanie, ot żeby na szybko zweryfikować czy nie będzie problemu z przemyceniem go do twierdzy ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Strzaskane miecze. ‐ odparł z dumą, a Ty skojarzyłeś, że mógł mieć coś wspólnego. z Orkami Złamanej Włóczni. Tyle, że tamci byli złamani dosłownie, po tym jak Wam podpali.