Wilst Werlon

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I właśnie dlatego Was wynająłem! ‐ rzekł uśmiechnięty szlachcic.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No, w takim razie ja pana żegnam i upomnę się o zapłatę po bitwie, gdy już wycenimy straty kompanii i należną nam część .‐ ukłonił się lekko i wyszedł z pomieszczenia, po to żeby dalej iść po swego konia którym pojechał do obozu ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Koń był na miejscu, więc możesz szybko się tam udać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc, jak wcześniej chciał ruszył nim do obozu żeby zaraz po tym iść do swego namiotu który był także siedzibą kadry więc znalazł tam zapewne swoich adiutantów Starego Boba, Pyskatą (jedną z niewielu kobiecych zbrojnych) oraz Morta, który nie zasłużył sobie jeszcze na przydomek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy już tam czekali, niecierpliwi nowych danych i faktów, bo w końcu nie wiedzieli z kim i kiedy mają walczyć.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Słuchajcie, idziemy zabijać Elfów .‐ powiedział po czym dodał ze śmiechem ‐. Które postanowiły wypowiedzieć naszemu pracodawcy walną bitwę .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Teraz wszyscy się zaśmiali, bo rzeczywiście, było to dość śmieszne.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ To będzie rzeźnia… i w dodatku nam za to zapłacą…‐ po czym przerwał śmiech i dorzucił ‐. No dobra panowie…i Pyskata, możecie wracać do swoich kompanii i przekazać im wieści.

Gdy powiedział owe słowa rozejrzał się za swoim giermkiem i stwierdził

‐ Timmy, chodźże tu i pomóż mi zdjąć pancerz.‐ a gdy i to zrobił ruszył położyć się spać ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy się rozeszli, giermek zdjął Ci pancerz i również odszedł, a Ty zasnąłeś.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc wstał rankiem i nie zarzucając nic ponad koszulę i jakieś spodnie wyszedł na zewnątrz namiotu żeby rozejrzeć się przed fortem czy przypadkiem wojska szlachcica się już nie przygotowywały. Nie liczył na coś większego niż zbieraninę chłopów w pancerzach, ale zawsze coś mogło się pojawić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był dopiero ranek i za jedynych wojowników, możesz uznać zmieniających się na warcie strażników.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc znowuż rozejrzał się za swoją służbą, bo ową jako jedyny miał (i liczyła sobie ona dwóch ludzi) po czym gdy ich znalazł stwierdził

‐ Załatwcie mi coś do jedzenia, posiedzę sobie przed namiotem .‐ stwierdził przenosząc sobie jedno z krzeseł na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami i ruszyli ku miastu, by tam zdobyć coś do jedzenia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Postanowił że wyczekując tak pobawi się w magię, ot tak dla treningu. Spojrzał na mrowisko kilka metrów przed nim i spróbował wystrzelić w nie kulkę ognia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, pierwsza próba spełzła na niczym.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Za drugim razem przymierzył się nieco dłużej i rzucił w mrowisko ponownie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mała kula ognia trafiła prosto w ścianę mrowiska. Początkowo nic się nie działo, ale zaraz z dziury wyspał się rój czerwonych mrówek.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Postawił przed nimi miniaturową ścianę ognia i rozpoczął zabawę w nienawistnego boga zniszczenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sadystyczną zabawę przerwali Ci Twoi giermkowie, którzy przynieśli Ci piwo i posiłek z karczmy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też rozsiadł się teraz wygodnie jakby nic się nie stało i rozpoczął posiłek, co jakiś czas popijając sobie z kufla.