Zamek Wilczara

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Nie będę współpracował z kimś kogo miana nie znam.
W jego głosie słychać stanowczość i gniew… Nie wiadomo co go zrodziło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pewnie to, że ktoś mógł go olewać, a Wilku nic z tym zrobić nie mógł.
‐ Mów mi Arantir.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ To teraz mi powiedz dlaczego ja. Dlaczego akurat ja?
Przeciera twarz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Masz pewne znajomości i spory talent.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ To prawda. W końcu ojciec był Mrocznym Elfem a matka Wampirem. Dość potężnym Wampirem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Skoro wszystko jasne, to chyba pora wtajemniczyć Cię w plan.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Tak, tak.
Ziewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba, że jest poza Twoim zainteresowaniem.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Ziewać nie mogę we własnym zamku?
Jego głos stał się agresywny.
‐ Mój zamek, moje ziewanie.
Przeciera twarz i mówi spokojnym głosem.
‐ Wtajemnicz mnie już. Ciekawi mnie to.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słyszałeś o Heresh lub jego mieszkańcach?

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Nie za bardzo. Podobno Armia Światła na nich idzie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Potwierdził skinieniem głowy, ale nie palił się by dodać coś od siebie.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ I co, chcesz abym użył moich wpływów i mocy aby moja a raczej Nasza armia Ciemności ruszyła w obronie?
Patrzy w ścianę po czym wstaje.
‐ Ostatnio przegrywamy sromotnie ze Światłem. Dobrze myślę, że chcesz wystawić armię przeciwko armii?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wystawić armię? Oczywiście. Ale nie przeciw nim.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ To przeciw komu w takim razie?!
Ryknął z furią i uderzył w stół łamiąc go na pół. Spojrzał się na niego.
‐ To przez nich doznałem tyle ucisku, to przeciw komu mam ku*wa walczyć?! Przeciw Lordom?!
Wstał i zawołał szambelana.
‐ Lepiej mi szybko to wyjaśnij. Ja nie mam elfiej cierpliwości i słynę z tego w Ciemności.
Mówi do szambelana aby wysłał posłańców do zaprzysiężonych mu Lordów z prośbą o pomoc wojskową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Impulsywny i ograniczony, tak jak mówili mi inni. ‐ rzekł tajemniczy gość.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Wynoś się z moich włości.
Jego głos jest spokojny ale czai się w nim agresja.
‐ Dobrze Ci radzę. Wiesz gdzie jest wyjście.
Dotknął jakiejś księgi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dotknąłeś księgi, była całkiem przyjemna w dotyku.
‐ A co jeśli odmówię? ‐ zapytał butnie.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Nawet jeśli mnie pokonasz to nie pokonasz armii moich ziomków, a w dodatku mój przybrany ojciec pała do mnie iście ojcowską miłością. Z resztą ja też go kocham. Zgaduj co się z tobą stanie.
Otwiera książkę, jego głos jest spokojny.
‐ Nazywają mnie potworem nawet Wampiry. To ja jako jeden z nielicznych zabiłem własną matkę w ramach testu, potężną wampirzycę. To ja przyzywam demony z Otchłani chociaż mogą mnie zabić w każdej chwili.
Odwraca się do niego.
‐ I to ja słynę z kąpania się w krwi moich wrogów i ich rodziny.
Patrzy mu poważnie w oczy.
‐ Więc albo mnie przeproś i wytłumacz wszystko, albo spróbuj szczęścia z moją magią i stalą.
Zasyczał niczym wąż. Bardzo wku*wiony wąż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wiesz z kim rozmawiasz, prawda? ‐ zapytał zamiast tego.
I ciężko było spojrzeć mu w oczy, bo cały czas ma twarz nakrytą kapturem.
//Chyba chodziło Ci o Pustkę, nie o jakąś Otchłań.//