Fort w Verden

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem przeciwnik dostał. Topór co prawda nie przebił się całkowicie przez zbroję, ale ją uszkodził i lekko zranił wojownika, który upadł pod impetem ciosu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teraz Baron nie tracąc czasu nawet nie wyrywał topora ze zbroi, przydeptał nogą rękę rycerza i spróbował wyrwać mu miecz z dłoni .

‐ Ej ludy pomóżcie tu i go przytrzymajcie !‐ krzyknął na towarzyszących mu wcześniej włóczników ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rycerz desperacko ściskał miecz w dłoni i nie dawałeś rady.
Pierwszy z twoich ludzi, który się zbliżył dostał nożem, który rycerz wyjął zza paska i ściskał w lewej dłoni. W kolejnego włócznika rzucił nożem, a trzeci i czwarty piechur oberwali po silnym kopniaku w twarz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No nie bądź taki…

Baron zaczął uderzać stopą w pancerz na jego rękach, próbując go zmiażdżyć na tyle żeby nie mógł z bólu utrzymać miecza, jednocześnie złapał z topór i wyrwał go w taki sposób żeby wywołać jak najwięcej bólu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Facet ryknął z bólu i puścił miecz po czym padł w kałuży krwi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron wziął miecz dla siebie i powiedział do swoich ludzi

‐ Dobra, zbieracie to co zabiliście i to co zdążyliście zrabować w bitwie, a jeśli chodzi o rzeczy Rycerza . Kto pierwszy ten lepszy ! ‐. odszedł od ciała i wskazał na kilku piechurów którzy stali gdzieś obok ‐. Wy ! Przeszukać wozy i zdać raport co w nich jest, ja idę poznać nasze nowe przyjaciółki .

Baron powoli skierował się do wozu z resztą rodziny rycerza oglądając pobojowisko, gdy podszedł do wozu otworzył drzwiczki .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoi ludzie zaczęli rozrywać zbroję rycerza mimo, że dawał słabe oznaki życia.
A Ty zobaczyłeś piękną elfkę w bogato zdobionej sukni, a także dwie córki. Jedna miała może z 15 lat i była pełnej krwi człowiekiem, a druga z 24 lata i wyglądała jak syn rycerza ‐ postura człowieka, ale oczy, uszy, włosy i oczy jak u elfa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Witam drogie panie .‐ słowo “drogie” wypowiedział lekko rozbawionym tonem, po czym spojrzał na Elfkę ‐. Zrządzeniem losu porwaliśmy tą karawanę pozbawiając panią męża. Przewieziemy was do mojego fortu i tam porozmawiamy w sprawie okupu, jakieś pytania ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zachowały się nadzwyczaj spokojnie. Elfka pokiwała głową.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//To że pokiwała znaczy że ma pytanie ;‐; ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

// Tak ;‐;
‐ A zagwarantujesz nam bezpieczeństwo, przed Twoimi… ludźmi?

[Kubeł1001]

Bilolus1

<a miałem taki ambitny plan ;c>

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dwa, ale uciekły.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra, zostaw tu 20 ludzi i powiedz im żeby bronili dopóki nie przyślę tu koni pociągowych ‐. a powóz z żoną i córkami bierzcie na barki i idziemy ‐.

Więc gdy dotarli na miejsce, czyli do fortu urządził obiad i posadził żonę rycerza przed sobą po lewej stronie a córki po prawej .

‐ Więc mam do pani pytanie . Jest ktoś za was skłonny zapłacić okup ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedynie mąż zarządza wydatkami.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Rodzina, przyjaciele . Ktokolwiek ?

Baronowi coś się przypomniało, rozejrzał się po sali i przywołał do siebie jakiegoś żołnierza który stał przy wejściu .

‐ Wyślij konie zaprzęgowe do karawany, tu masz moje pozwolenie, daj to kwatermistrzowi ‐. przekazał mu pieczątkę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierz kiwnął głową i odszedł, a ona spojrzały po sobie.
‐ Niestety. Nikogo nie mamy. To znaczy, że nasz zabijesz?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ehh, nie . Nie mam serca was zabić .‐ spojrzał na nią ‐. Nie wiedziałem że będziecie jechały razem z karawaną .

Zamyślił się .

‐ Gdzie leżą wasze włości ? Dam wam eskortę i was tam odeślę .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mieszkamy w Złotych włościach, na pograniczu królestwa ludzi i elfów. Ale jeśli trzeba to… jednak ktoś może zapłacić okup.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Machnął ręką .

‐ Nie, i tak wystarczająco zarobiłem na waszym nieszczęściu .