Feliks “Archont” Dunin [T-1 (Wydarzenie)]
Oboje, Archont i jego pies, zagłębili się w zarośla. Wśród gąszczu łykowatych niby-roślin nie potrafił dostrzec żadnego śladu wcześniej zaobserwowanego stworzenia, więc albo doskonale się kamuflowało albo obrało inny kierunek, znikając w którejś z uliczek. Tutaj musiał zdać się na instynkt psa.
Na przekór mu, przedzieranie się przez stawy nie należało do łatwych zadań. Zdrewniałe, pokręcane łodygi wcale nie poddawały się tak łatwo, a jeden fałszywy krok mógł zakończyć się osunięciem asfaltu i czasem potknięciem, a czasem kilkumetrowym lotem w dół zapadliska, w którego mętnej toni żerowały stworzenia nieopisane nawet w powstających dziełach Biolożki. Jednak uważnie pokonując każdy metr Archont powoli torował dalszą drogę, aż do momentu, gdy Lejnant znów nie zwrócił jego uwagi.
Tym razem pies zaczął kręcić głową, musiał podążać za czymś, czego mężczyzna nie mógł dostrzec. Nawąchiwał, obracał się, ale wciąż powracał ku temu samemu kierunkowi. W końcu wydał z siebie ostrzegawcze warknięcie; pomiędzy niedalekimi krzewami na milisekundę pojawił się bury ogon. Ten sam, który Archont spostrzegł wcześniej.
