// Zgadnij kto napisał odpis na chusteczce podczas siedzenia w lokalu wyborczym. //
Anthony Jim Fawcett [T-9 (Wydarzenie)]
— Tak, tak, chodźmy. — Odpowiedział wyrwany z zamyślenia Maestro.
Wąziutkim przesmykiem wciśniętym pomiędzy sięgające stropu, zatęchłe baraki, którym bliżej było do stosu klaustrofobicznych skrzyń, aniżeli budynku, w którym żyto i pracowano. Nic dziwnego, że nastroje w Metro-Koksie, a szczególnie na przeludnionym BK-1, wrzały. Upokorzeni Koksownicy musieli mieszkać w ścisku tych klatek, pozostawieni na pastwę chorób, przestępstw i porażającej biedy. Zwierzchnictwo Dyktatora przejawiało się tu wyłącznie w szarych figurach Gwardzistów, rozpędzających potajemne wiece i coraz częściej aresztujących separatystycznych działaczy. Po spojrzeniach mieszkańców jasne było, że żołnierze nie cieszyli się tutaj popularnością.
Dalej stacja prezentowała się niewiele lepiej. To, co rzuciło się Anthonemu w oczy najbardziej, to masa ludzka, pozornie wylewająca się z każdego zakamarka i szczeliny. W tym morzu brudnych, nieumytych ciał panowała smrodliwa duchota, dusząca usta i nozdrza. Co rusz słychać było rozdzierający płuca kaszel starców, dorosłych i wielu dzieci. Pod stropem unosiły się ledwo widoczne, smoliste opary, zapewne pochodzące z nieszczelnych instalacji i nielegalnych palenisk. Jim słabo znosił tutejsze powietrze, lecz na razie dawał radę.
W końcu przedarli się w gąszcz pomieszczeń technicznych, gdzie ludzki tłok z leksza zmalał. Tam też Maestro zatrzymał towarzysza i wskazał na szyld jednej z kanciap.
— Co o tym sądzisz? Pomysł na pewno piękny, choć szkoda, że w tak obskórnym miejscu… — Westchnął.
Szyld piętrowego budynku białymi literami głosił nazwę “Motel Konstelacja”. Nietrudno było się domyślić pochodzenia nazwy. Z sufitu zwisała wyszczerbiona… kula dyskotekowa. Padało na nią światło niewielkiej latarki, gasnącej od czasu do czasu. Ocalałe lustra kuli obijały światło tak, by padało na osmoloną ścianę budynku, tworząc jasne punkty, mające przypominać tytułową konstelację gwiazd.
