Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Za ile?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ Pięć srebrników za noc.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Położył ową sumę na ladzie.
‐Gdzie pokój?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ Schodami na górę, piąte drzwi na lewo. ‐ powiedział zabierając zapłatę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Udał się w to miejsce i wszedł do pokoju.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Niech będzie. ‐ Odszedł od kupca i podszedł do innego. Pytał o to samo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
Nadal negatywne odpowiedzi.
Michał:
Było to małe pomieszczenie, w którym udało upchnąć się łóżko, małą szafkę, mały stolik i okno z widokiem na ulicę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Poszedł do karczmy.
‐Są wolne pokoje?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Rzucił się na łóżko i zasnął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Pięć srebrników za noc. ‐ odparł karczmarz automatycznie.
Michał:
Łóżko do wygodnych nie zależało, ale dało się wytrzymać.

Tymczasem w porcie ugaszono pożar, a ciała Łaków i wojowników Czarnego Słońca spalono.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Położył 5 srebrników na ladzie.
‐Który pokój?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Schodami na górę, czwarte pokój po lewej.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Udał się do swojego pokoju, rozejrzał się po nim

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zasnął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
Więc zasnąłeś.
Bóbr:
Było to małe pomieszczenie, w którym udało upchnąć się łóżko, małą szafkę, mały stolik i okno z widokiem na ulicę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

To uczucie gdy cały dzień nic nie robisz a kuba pojawia się 5 minut przed tym jak zamierzałeś zacząć się uczyć ;‐; .

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//Must not play!//
Wstaje i rozciągam się po czym schodzę z łóżka i wyglądam przez okno.

[Kubeł1001]

Bilolus1

To uczucie gdy się nauczyłeś a Kuba znikł .

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zasnął na kilka godzin po czym wstał. Poszedł na rynek szukając pracy jak wcześniej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Bilo, co poradzić. Taki ze mnie Troll :V//
Michał:
W mieście jest ranek, kilka godzin po wschodzie Słońca. Kupcy zaczynają rozstawiać swoje towary i kramy.
Bóbr:
‐ A właściwie to co Ty umiesz? ‐ zapytał Cię jeden z kupców.