Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Około tygodnia drogi w jedną stronę. ‐ odrzekł Dłoń. ‐ Ewentualnie musimy zrzucić się na zioła tutaj.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Raczej nie mamy tyle pieniędzy. ‐ skwitowała krótko.
Przez my rozumiała siebie samą, wciąż utrzymywała, że będzie musiała słono za wszystko płacić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nawet nie wiesz ile kosztują te zioła. Od siebie mogę dać te trzysta pięćdziesiąt, Ty dołożyłabyś resztę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A ile by wynosiła reszta? I kiedy miałabym ci oddać? ‐ zapytała już nieco mniej opanowana. Właściwie właśnie beształa się w myślach, że za dużo gada.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sto pięćdziesiąt. I nie musisz oddawać, robię to dla niego. ‐ powiedział, wskazując na Dethana. ‐ Kiedyś postawi mi Kosę Śmierci i będziemy kwita. O ile przeżyje.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Może tyle mam, muszę sprawdzić. ‐ Kolejne kłamstwo, chyba odruchowe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak widać, nie zależy Ci na jego życiu. ‐ odparł i prychnął. ‐ Szkoda, wyrażał się o Tobie dość pochlebnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poszła po pieniądze.
‐ Jeśli mam do kogoś słabość, nie mówię o tym osobie, której nie znam. Szczególnie, gdy sama zmyśla. ‐ westchnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zapewne się uśmiechnął, acz reakcja została skutecznie zamaskowana. Zamilkł, Ty zaś znalazłaś pieniądze.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Co niby mógł dobrego powiedzieć o głupiej żebraczce, takiej jak każda inna w tym mieście? ‐ powiedziała to nieco ciszej, raczej retorycznie. Wróciła do niego z pieniędzmi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Załapał aluzję i nie odpowiedział, on zaś wziął pieniądze.
‐ Jak rozumiem to mi nie ufasz i zechcesz, abym kupił te zioła na Twoich oczach, tak?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jak przestaniesz wymyślać argumenty na poczekaniu, to się dogadamy. Idź, kupuj, ja z Dethanem zostanę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zostawić Bolga, w razie gdyby Drowy przyszły się po niego upomnieć?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A będzie cicho? ‐ po chwili namysłu jednak machnęła ręką. ‐ Ech, niech zostanie. Nie chcę tu więcej nieznanych gości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i opuścił pomieszczenie, mówiąc coś jeszcze do Orkologa, aby później zupełnie się oddalić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Spojrzała na niego przelotnie, po czym wzięła się za wymyśloną pracę. To znaczy sprzątała, żeby minął czas.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie sprzątałaś długo, bo ledwie godzinę, nim znów usłyszałaś pukanie do drzwi.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Kto tam? ‐ zapytała, znów dzierżąc sztylet w kieszeni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja. ‐ odparł głos Dłoni, a przynajmniej głos niezwykle do niego podobny.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Ten żebrak spod bramy, który baardzo lubi zwierzęta? ‐ zapytała z kpiną.