Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Małe, zielone potworki. Oberwałeś w głowę, ale miałeś szczęście, że nie były głodne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie powinniśmy wracać się ich pozbyć?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jedyne, co mógłbyś teraz zrobić, to pochować ich małe ciała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dobrze wiedzieć, że spisałyście się beze mnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzięki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteście pewne, że zabiłyście wszystkie? Jeden ocalały może za kilka dni sprowadzić na nas istną armię.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wszystkie, jakie widziałam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i wrócił do odpoczynku, po chwili zasypiając. Chyba będzie trzeba sprowadzić do niego medyka przy okazji odbierania zapłaty za stado Duków…

[Kubeł1001]

Vader0PL

To bardziej, niż pewne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taaak… Cóż, czym się teraz zajmiesz? W końcu masz jeszcze nieco czasu, jaki można jakoś zagospodarować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mogła się jeszcze trochę rozejrzeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wokół? Nic. Na horyzoncie za to dostrzegłaś jadącego w Waszym kierunku jeźdźca. Mógł to być oczywiście przypadek, w końcu obozowaliście blisko traktu, ale ostrożności nigdy za wiele, nie wiadomo kogo o tej porze może przywabić Wasze ognisko.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ktoś się zbliża. Konno.
Ściągnęła kuszę z pleców, ale nie uniosła jej do strzału.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lulin również przygotowała się do ewentualnego starcia, w podobny sposób, aby nie prowokować przeciwników, a jeździec zbliżał się z każdą chwilą, teraz na pewno w Waszym kierunku.
‐ Jak myślisz, kto to? ‐ zagadnęła Cię przyjaciółka, chcąc jakoś wypełnić Wam czas oczekiwania na konnego przybysza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dwie opcje. Zwiadowca, lub zleceniodawca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zwykły podróżnik? Kolejny najemnik? Prosty bandyta? ‐ podsunęła kolejne opcje Lulin, nie będąc całkowicie przekonana co do tego, że są tylko dwie możliwe opcje.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie mam obecnie czasu tłumaczyć ci Lulin, że twoje propozycje są podgrupami moich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszyła ramionami, naburmuszona że znów traktujesz jej pomysły niczym własne. Cóż, przynajmniej siedzi cicho, więc dokładnie słychać tętent końskich kopyt na gościńcu, zbliżający się z każdą chwilą, zresztą jak jeździec i jego wierzchowiec.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, zaklęcie ogłuszające zawsze może być pożyteczne. Jednakże powinna zdążyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu jeździec zbliżył się na tyle, aby znaleźć się w zasięgu Twojej Magii, wzroku i nie tylko. Był to mężczyzna w sile wieku, wysoki, dobrze zbudowany, ubrany w odzienie podróżnika, a więc proste, wytrzymałe i funkcjonalne rodzaje ubioru, między innymi buty do połowy łydki, płaszcz z kapturem, spodnie i koszulę. Miał też skórzany pas, a przy nim sakiewkę, sztylet i miecz długi. Kilkudniowy zarost na jego kwadratowej szczęce świadczył, że nie korzystał z uroków cywilizacji od minimum kilku dni.
‐ Bądźcie pozdrowione, kimkolwiek jesteście… Pozwolicie strudzonemu wędrowcowi odpocząć przy ognisku i wypasać konia?