Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zwykły podróżnik? Kolejny najemnik? Prosty bandyta? ‐ podsunęła kolejne opcje Lulin, nie będąc całkowicie przekonana co do tego, że są tylko dwie możliwe opcje.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie mam obecnie czasu tłumaczyć ci Lulin, że twoje propozycje są podgrupami moich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszyła ramionami, naburmuszona że znów traktujesz jej pomysły niczym własne. Cóż, przynajmniej siedzi cicho, więc dokładnie słychać tętent końskich kopyt na gościńcu, zbliżający się z każdą chwilą, zresztą jak jeździec i jego wierzchowiec.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, zaklęcie ogłuszające zawsze może być pożyteczne. Jednakże powinna zdążyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu jeździec zbliżył się na tyle, aby znaleźć się w zasięgu Twojej Magii, wzroku i nie tylko. Był to mężczyzna w sile wieku, wysoki, dobrze zbudowany, ubrany w odzienie podróżnika, a więc proste, wytrzymałe i funkcjonalne rodzaje ubioru, między innymi buty do połowy łydki, płaszcz z kapturem, spodnie i koszulę. Miał też skórzany pas, a przy nim sakiewkę, sztylet i miecz długi. Kilkudniowy zarost na jego kwadratowej szczęce świadczył, że nie korzystał z uroków cywilizacji od minimum kilku dni.
‐ Bądźcie pozdrowione, kimkolwiek jesteście… Pozwolicie strudzonemu wędrowcowi odpocząć przy ognisku i wypasać konia?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Cenne źródło informacji, a na dodatek nie kryje się z uzbrojeniem, skoro widać broń poboczną. Popatrzyła się na towarzyszkę w celu pozwolenia jej na dodanie swojego zdania do tej sytuacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako iż zgodziła się, mężczyzna podszedł bliżej, dodając do swojego wyglądu kilka blizn na twarzy, od ledwo widocznych, przez całkiem świeże.
‐ Zwę się Galen Frith. ‐ wyjaśnił, ogrzewając dłonie przy ognisku. ‐ A Wy, piękne damy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mów mi Amnesia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy i Twoja towarzyszka przedstawiła się, skinął Wam uprzejmie głową po raz kolejny.
‐ Można wiedzieć, co robicie same w tej okolicy? ‐ zagadnął po chwili milczenia i z jego strony, i z Waszej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Różne sprawy przyciągają różnych ludzi. Jednakże jeżeli nikt nie wie, o co chodzi, to chodzi o pieniądze, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową, a widać po nim, że zrozumiał. Co prawda po chwili, a nie od razu, ale zrozumiał.
‐ Mógłbym powiedzieć to samo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Teraz pytanie, na czym się zarabia te pieniądze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W tych czasach niewielu ludzi lubi opuszczać bezpieczne zacisze domów… Jestem gońcem, posłem i kurierem do wynajęcia, okazjonalnie najemnikiem, choć wolę używać miecza w obronie, niż w ataku. ‐ odparł mężczyzna, wskazując na swój oręż zwisający przy pasie. ‐ A Wy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Najemnicy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i nie ciągnął tematu, widząc że nie należycie do zbytnio rozmownych osób.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dobrze, że szybko się zorientował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weselszą atmosferę widywałem na cmentarzach. ‐ mruknął mężczyzna pod nosem, choć mogłyście go usłyszeć. Gdy to zrozumiał, dodał ze skąpym uśmiechem: ‐ Zwłaszcza gdy Nekromanta wprosi się na pogrzeb.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Znałam kiedyś pewnego Nekromantę. Słowo klucz tutaj to “znałam”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przynajmniej giną, robiąc to, co kochają. Też chciałbym tak umrzeć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedziałabym, że twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, ale nie wypada atakować kogoś, kogo się przyjęło do ogniska. Także wszystko pozostaje jedynie w słowach.