Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Różne sprawy przyciągają różnych ludzi. Jednakże jeżeli nikt nie wie, o co chodzi, to chodzi o pieniądze, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową, a widać po nim, że zrozumiał. Co prawda po chwili, a nie od razu, ale zrozumiał.
‐ Mógłbym powiedzieć to samo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Teraz pytanie, na czym się zarabia te pieniądze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W tych czasach niewielu ludzi lubi opuszczać bezpieczne zacisze domów… Jestem gońcem, posłem i kurierem do wynajęcia, okazjonalnie najemnikiem, choć wolę używać miecza w obronie, niż w ataku. ‐ odparł mężczyzna, wskazując na swój oręż zwisający przy pasie. ‐ A Wy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Najemnicy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i nie ciągnął tematu, widząc że nie należycie do zbytnio rozmownych osób.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dobrze, że szybko się zorientował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weselszą atmosferę widywałem na cmentarzach. ‐ mruknął mężczyzna pod nosem, choć mogłyście go usłyszeć. Gdy to zrozumiał, dodał ze skąpym uśmiechem: ‐ Zwłaszcza gdy Nekromanta wprosi się na pogrzeb.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Znałam kiedyś pewnego Nekromantę. Słowo klucz tutaj to “znałam”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przynajmniej giną, robiąc to, co kochają. Też chciałbym tak umrzeć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedziałabym, że twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, ale nie wypada atakować kogoś, kogo się przyjęło do ogniska. Także wszystko pozostaje jedynie w słowach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Choć spędzenie takiej uroczej nocy z równie pięknymi kobietami przy ognisku to dość miłe doświadczenie, to są rzeczy, które cenię bardziej i za które mógłbym umrzeć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przykładowo dodatnia delta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzał na Ciebie jakbyś właśnie przemówiła w języku Pradawnych, ale po chwili uznał, że nie warto odpowiadać i jedynie wzruszył ramionami.
‐ Nie jesteście zbytnio towarzyskie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niektórym może się udzielać zmęczenie po dobrze wykonanej pracy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Macie na myśli to, podobno, nawiedzone zamczysko? ‐ zapytał, wskazując na ruiny zamku hrabiego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie takie nawiedzione, jak ludzie gadają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To znaczy? ‐ zapytał, ponownie okazując autentyczną ciekawość podczas rozmowy z Wami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli byłby nawiedzony, to mieszkańców nie dałoby się zabić. Na szczęście te małe, zielone stworzenia są głupie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i nie drążył tematu. Po kilkunastu minutach milczenia wstał i przeciągnął się, zabierając swojego konia.
‐ Choć mi Wasze towarzystwo było bardzo na rękę, to widzę, że Was moje zbytnio nie raduje, więc wrócę na trakt. Mimo wszystko dziękuję za odpoczynek, ogrzanie się przy ogniu i rozmowę. ‐ powiedział, a po chwili wsiadł na siodło i udał się dalej drogą, aby wykonać zadanie, które mu powierzono.