Zamek Qull

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc tam ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zostałeś zatrzymany dopiero przed samymi wrotami jego komnaty, ale nim zacząłeś się tłumaczyć parze strażników, sam Aren Giovanni opuścił swoje lokum i uspokoił wartowników, skinąwszy Tobie głową. Bez słowa ruszył korytarzem, kierując się na jeden z balkonów widokowych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podziwiając zza barierki mroczne głębie oceanu, słońce zachodzące za linią wody i grzywiaste fale rozbijające się o ostre skały wiele metrów niżej, u samych podwalin zamku, zagadnął:
‐ A więc?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Armia robi słuszne wrażenie silnej, panie. Z pewnością ułatwi mu pierwsze walki, jeżeli do nich dojdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na pewno dojdzie. Valescu uważa się za takiego, który przeżył tysiące lat, tak naprawdę ma ich setki, a zachowuje się, jakby chodził po tym świecie ledwie od dekad… Mimo to nie możemy go lekceważyć, zwłaszcza teraz, gdy rozporządza taką siłą. Znane Ci są jego plany? Wiesz przeciwko komu skierował swoje wojska?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie ujawnił ich, jednakże udało mi się zobaczyć na tym przedstawieniu kilku takich, którzy nie patrzyli na niego przychylnym wzrokiem. Podejrzewam, że zaprosił również część swoich wrogów, by ich postraszyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak jak mówiłem, zbyt butny i pewny siebie. Widziałeś coś jeszcze, co warto odnotować?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zastanowił się chwilę nad tym, myśląc wojskach nieumarłych, samym Valescu i zaproszonych gościach.
‐Na koniec zaprezentował generała swojej armii, więc wskazał też swojego prawdopodobnego czempiona panie. Oraz zamierza używać rydwanów, na których temat niestety nie mam wiele do powiedzenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widać, że nie tylko trupy wyciągnął z zamierzchłej przeszłości. Tak czy siak, dobrze się spisałeś, we wszystkim. Nagroda Cię nie minie. Na razie to wszystko.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Skłonił się i ruszył ku wyjściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odszedłeś niezatrzymany przez Wielkiego Mistrza czy też jednego z innych Rycerzy.

W glorii chwały, cuchnąc jeszcze nieco miastem tych prymitywnych brudasów, powróciłeś znów do Zamku Qull. Kolejna misja wykonana, to się nazywa tempo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szaleniec
Zdobył informacje, a po drodze obraził jeszcze żonę jakiegoś zabłąkanego kupca. To się nazywa dzień. Ruszył, by zostawić swojego wierzchowca.

Normalny
Ruszył do swojej kwatery, by zająć się przygotowaniem sprzętu na następną misję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stajenni odebrali go od Ciebie, aby zapewnić mu opiekę i odpoczynek, niezbędne po tak długiej podróży.

Nie wiesz, kiedy takowa nadejdzie, o ile w ogóle, zaś cały Twój ekwipunek jest gotowy. Zajmowanie się nim może posłużyć jedynie zajęciu czymś swoich myśli i czasu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szaleniec
Udał się więc, by zdać raport.

Normalny
Trzeba być gotowym zawsze. Dodatkowo, też trzeba utrzymywać formę, więc udał się na salę ćwiczeń zaraz po zakończeniu czyszczenia sprzętu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No dobrze, ale komu?

Tym razem znalazłeś tam niemalże tuzin innych Rycerzy i Zbrojnych, ćwiczących się w walce z manekinami bądź między sobą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szaleniec
Oczywiście zleceniodawcy.

Normalny
Sprawdził, czy była jakaś mniej typowa broń w sprzęcie na sali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Swego mistrza znalazłeś dopiero w jego kwaterze.

Problem jest taki, że oręża mogłeś szukać w zbrojowni, tu było to wszystko, co mogłeś nim okładać, a więc tarcze, manekiny i tym podobne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szaleniec
Zapukał więc, a jak mu otworzył, to się skłonił.
‐Zadanie wykonane.

Normalny
Dlatego tam też się udał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A dokładniej? ‐ zapytał, wpuszczając Cię do środka i zamykając drzwi.
Mimo o wiele wyższej pozycji w hierarchii Rycerzy Śmierci, jego komnata była równie skromna, jak Twoja, choć widziałeś też jakieś drzwi, być może prowadzące do innego pomieszczenia, gdzie już zaczynał się luksus.

Trafiłeś tam bez żadnych problemów, a że pojawienie się tu jakiegokolwiek intruza jest niemożliwe, to i zbrojownia nie była strzeżona, ale za to jak najbardziej otwarta.