Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Po czym przypomniał sobie, że w ogóle nie ma złota (;‐;) i postanowił najpierw iść do kowala sprzedać starą katanę.
Michał: Kowal zajmował się studzeniem ostrza miecza.
//Najlepiej studzić w oleju! :V// Podszedł do niego i klepnął rączką starej katany, którą trzymał w ręce w jego ramię.
Michał: Odwrócił się po zakończeniu pracy i bez większego entuzjazmu zapytał: ‐ A co chodzi?
//Nie wiem jak ten gest się nazywa ;‐; pocierasz dwa palce, znaczy to “kasa” ;‐;// Pokazał na katanę i zrobił owy gest.
Michał: Kowal, na Twoje szczęście, wiedział o co chodzi i wziął do ręki katanę przyglądając się jej uważnie.
Czekał, aż skończy.
Michał: ‐ 200 złota. ‐ powiedział po chwili.
Pokazał mu OK, gdyż nie miał jak się targować.
Michał: Zabrał broń i podał Ci sakiewkę. ‐ Jest tam 200 sztuk złotych monet. Jak nie wierzysz to przelicz.
Popatrzył na szybko, zawsze mógł tu wrócić jeżeli by go oszukano. Ukłonił się i skierował do stajni by nabyć konia.
Michał: Stajnia była i wystarczy wybrać konia mieszczącego się w cenie.
Wybrał takiego co wydawał się zwykły i podszedł do stajennego pokazując złoto.
Michał: ‐ 150 złota. Za dodatkowe 25 dam zapas jedzenia, wody i siodło dla konia.
Podał sakiewkę kupcowi.
Michał Odliczył kwotę, podał Ci resztę i wyszedł. Po chwili wrócł z koniem gotowym do drogi.
Uznajmy że Abuyin przez ten czas pracował ;‐;
Vader Uznaję, że cały czas pracował.
Pracował dalej.
Schował sakiewkę i dosiadł konia sprawdzając czy wszystko mu pasuje.
Kuba1001
