Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Jezu, znowu?
O. I to mogło być, więc do zabrał i rozpoczął lekturę. Poświęcił na nią godzinę, by nadal w pewni rozumieć resztę i się nie znudzić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tym razem coś normalnego.//
Czytanie szło Ci nader szybko i sprawnie, dopóki nie poczułeś tego dziwnego uczucia, jakbyś był obserwowany. Jednakże kilkukrotne oderwanie się od lektury i rozejrzenie się wokół nic nie wskazało… Aż do teraz, gdy zauważyłeś stojącą niemalże nad Tobą postać, którą oddzielał od Ciebie jedynie stół, przy którym to usiadłeś. Bibliotekarz, bo to pewnie ten urząd piastowała istota, jedynie Cię obserwował, nie robiąc nic innego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Witaj.
Wrócil do lektury, a przynajmniej się postarał co do tego wrócić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie mogłeś, gdy tak świdrował Cię spojrzeniem, którego mógł nie mieć. Dość specyficzny gość, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Biblioteka zamknięta?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kim jesteś? ‐ spytał szeptem, jednocześnie zmieniając pozycję i siadając na krześle naprzeciw.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wampirem, nowym w tym miejscu, jednakże już postarałem się o udowodnienie, że nie jestem darmozjadem. Nazywam się Grofilor Gliofrosziodew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i szponiastym palcem zapisał sobie Twoje słowa na ramieniu. Po chwili i kilku wypowiedzianych szeptem inkantacjach informacje zniknęły, najpewniej trafiając do jego głowy, podobnie jak same słowa‐blizny. Mimo to bibliotekarz nie ruszył się z miejsca, zapewne czekając aż odbijesz piłeczkę i zadasz mu podobne pytanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Więc, z kim mam przyjemność rozmawiać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zak’qreb, Maren, Podróżnik… Sługus i bibliotekarz. ‐ odpowiedział, a po pauzie nastąpiła zmiana tonu i głosu z pełnego dumy, na pełen pogardy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Rozumiem, że nie odpowiada ci taka funkcja patrząc na te trzy wcześniej wymienione. Jak to się stało, że tutaj jesteś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zdradzony, ale nie pokonany. Skuszony, ale nie zaspokojony. ‐ warknął i zaniósł się chrapliwym kaszlem. ‐ A dług wciąż nie spłacony, przysięga wciąż w mocy…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Na czym polega ten dług?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Życie i życia. ‐ odparł. ‐ Dopóki ja go nie ocalę, tak jak on ocalił mnie, dług jest niespłacony… A tylko przysięga trzyma mnie w Tym Wymiarze, bez niej trafiłbym na wygnanie do podziemnych więzień Pradawnych… Lub gorzej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ocalił cię? Jak to się stało?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Podróżnik, przebrzydły zdrajca… Gdyby nie kuracja Kettlosa, dawno byłbym martwy, tak jak Wy wszyscy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedz mi więcej o Kettlosie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Poznałem go jako młodego krwiopijcę, może i nie ze szlachetnego rodu, ale o wielkich ambicjach… Widziałem jego drogę na szczyt… Byłem jej współautorem, pomagając jemu lub szkodząc rywalom. Mimo iż jestem od niego zależny i muszę traktować go jak pana, jest najbliższy mojej definicji przyjaciela.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie podoba ci się perspektywa trafienia do więzienia Pradawnych, lecz również nie chcesz być traktowany jako sługus?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sarkhel ‐ powiedział i kiwnął głową. ‐ Dokładnie.