Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyliście.
//Zmiana tematu, zacznę Ci na Morzu Wydm, gdy będziesz na miejscu.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark siedział w koszarach i sprawdzał sprawność broni i pancerza, doprowadzając go do najlepszego stanu, jaki mógł. Czekał na nowe rozkazy, misję, przydział, czy jakąś inną robotę od swoich przełożonych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No cóż, jak na razie poza czekaniem faktycznie nie miałeś wiele do roboty, może z wyjątkiem rozmyślania o tych szczęśliwcach, którym trafiła się podróż u boku nowych znajomych Kettlosa, czyli drowskiego Mutagenisty i jakiegoś Wampira.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ech, cóż zrobić. Udał się na posiłek, gdy ekwipunek był już w pełni sprawny. Sprawdził też w pamięci kiedy ma najbliższe ćwiczenia

[Kubeł1001]

Kuba1001

Za dwie godziny, a więc masz sporo czasu na jakieś zajęcia pozwalające zabić czas, takie jak na przykład posiłek, gdyż stołówka była otwarta, a i był na niej kucharz serwujący Wam to samo, co zawsze, czyli jakąś papkę ze sporymi kawałkami mięsa, która to podobno miała Wam pomóc utrzymać się w odpowiedniej formie. Zbilansowana dieta to podstawa, czyż nie?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

O ile bilans ten polega na dużej ilości mięsa to tak. Ruszył więc na stołówkę mając nadzieję na dużą porcję. Nie żeby był szczególnie głodny, po prostu uruki mają wiele okazji by nauczyć się, że jeść należy gdy tylko można, bo nigdy nie wiadomo, kiedy będzie następna okazja

[Kubeł1001]

Kuba1001

A i owszem, więc powinieneś wziąć się za jedzenie, zwłaszcza że kucharz bez jakichkolwiek pytań czy ceregieli wręczył Ci sporą porcję, aby wrócić do swych zajęć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark też się nie bawił, tylko zaczął szybko i sprawnie zjadać

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skończyłeś akurat w chwili, gdy trzech Uruków wbiegło do stołówki i pędem spróbowało ją opuścić, a jeden z nich szybko zawołał do Ciebie, abyś ruszył z nimi… Choć nie miałeś bladego pojęcia gdzie i po co, to jednak sprawa wygląda na ważną, zwłaszcza że wszyscy byli w pełnym rynsztunku.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Taa, właśnie o to chodziło z szybkim jedzeniem. Zerwał się na nogi i pobiegł za nimi, choć obawiał się że bez pełnego swego wyposażenia może być to ostatnia misja jego życia, zważywszy na lokatorów zamku. Niemniej rozkaz to rozkaz i nie może być mowy o podważaniu go w jakikolwiek sposób

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli mają Was, lub Ciebie, gdzieś wysłać, to na pewno nie ot tak, jak stoicie, więc pewnie będzie mieć czas na wyposażenie się po tej nadzwyczajnej zbiórce, bowiem to tym ona musiała być, rzadko kiedy ponad tysiąc Uruk‐Hai ustawiało się w tak równym dwuszeregu na głównym placu zamku.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

W takim wypadku nie miał dużo do myślenia, po prostu ustawił się na swoim miejscu, ciesząc się, że dzieje się coś co zna i rozumie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żołnierze! ‐ zagrzmiał dosłownie z każdej strony głos Waszego wampirzego pana, Kettlosa. ‐ Wierni Uruk‐Hai, wojownicy Kresu Nadziei, towarzysze broni i przyjaciele! Doskonale wiem, ile czekaliście na ten sądny dzień. Zapewne i Wy wiecie, ile ja na niego czekałem… Tak więc mówię to i Wam, i sobie: Oto nadeszła chwila chwały! Chwila, gdy razem chwycimy za broń, wraz z naszym panem, Nosgothem, i całym Angbandem! Chwila, w której zmiażdżymy naszych wrogów!
W chwili wypowiedzenia ostatnich słów Wampir niespodziewanie pojawił się naprzeciw szeregu, w pobliżu jego środka, a Urukowie na ten widok, pobudzeni przemową, zaczęli głośno ryczeć, skandować, wznosić pięści w górę lub uderzać się nimi w klatki piersiowe czy osłaniające je napierśniki.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zachował się po żołniersku, mniej więcej: ryknął krótko, uderzył się pięścią w pierś, po czym wyprostował łokieć z zaciśniętą dłonią przed siebie w górę. Czekał na rozkazy

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedynym słusznym panem wampirzej rasy jest Nosgoth, ale poza nim jest kilku pretendentów do tego zaszczytnego miana. Dzisiaj ruszamy ostatecznie rozprawić się i zadać śmierć jednemu z nich, nędznemu uzurpatorowi i zdrajcy nie tyle naszego pana, co samej rasy, a więc Vladimira Valescu i jego Kolektywu Cienia. Szykujcie oręż i wszystko, co potrzebne, bowiem powiodę Was na jego fortecę już o zmierzchu dzisiejszego dnia… Po wyposażeniu się, czekajcie tu na instrukcje. ‐ zakończył Wampir, rozejrzał się raz jeszcze, a później odszedł do swych kwater, a Uruk‐Hai zaczęli się powoli rozchodzić.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark posłusznie ruszył truchtem do koszar, zabrał cały swój rynsztunek, broń i ekwipunek, założył zbroję i ruszył biegiem skąd przyszedł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś jednym z pierwszych, a więc szybciej otrzymasz swój przydział, bo po co innego miałby wezwać Cię Twój wampirzy dowódca?
//Nie, nie Kettlos, inny krwiopijca.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wspaniale, w takim razie czekał na rozkazy

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoje wyszkolenie i wyposażenie nie stawia Cię na równi z innymi Uruk‐Hai, Ghark. ‐ zaczął od wypowiedzenia tej oczywistości Wampir. ‐ Dlatego sam Lord Kettlos wybrał Ci inne zadanie niż reszcie, trudniejsze, ale zarazem ważniejsze dla całej operacji.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Żyję by służyć!‐ Odrzekł odnośnie, uderzając się pięścią w pancerz i czekając na dalsze informacje