Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rozejrzał się za czystymi kartkami papieru.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Leżało ich nieco nieopodal, do kompletu z piórem i kałamarzem wypełnionym atramentem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jeżeli ogólnodostępne, to zasiadł, a księgę odsunął wystarczająco daleko, żeby nic jej nie groziło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale pieśni śpiewać o tym nie będą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał trucizny, którą mógłby natrzeć na miecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Około dwie trzecie wszystkich, które znalazłeś w księdze, się do tego nadawały, reszta przeznaczona była do podania w inny sposób lub jako zabójczy “dodatek” do jakiegoś napitku czy potrawy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dobrze. Okres działania do godziny. Tak oto zwężył całość.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zostało tylko pięć różnych mikstur, różniących się od siebie dodatkowymi efektami, potrzebnymi składnikami oraz trudnością wykonania.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jakie miały efekty?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zabijały, to przede wszystkim, dodatkowe efekty zaś to coś w stylu zwiększenia agresji, utraty przytomności przed śmiercią i tak dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Utraty przytomności, to wybrał. Jakie składniki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Woda, Czarny Korzeń… To w sumie znałeś, z resztą może być problem i musisz sprawdzić, czy w zamku w ogóle są takie składniki.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wypisał je wraz z metodą wytwarzania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, a więc pora do pracy, czyż nie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ma czas.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prawda.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Więc, czemu by nie kontynuować literatury?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przez Goblina, który mimo swej nikłej postury wpadł do biblioteki niczym huragan.
‐ Pan Cię wzywa. Natychmiast! ‐ krzyknął, choć nie był to bynajmniej ton rozkazu, chciał Cię raczej pospieszyć i oddać powagę sytuacji. Cóż, na pewno nie będzie to błaha sprawa, a może nawet i nowe zadanie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Możliwe. Wstał i opuścił bibliotekę. Swoją kartkę raczej mógł zabrać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mógł, więc to uczynił. Po chwili spotkałeś się z Kettlosem w drodze do jego komnat, na korytarzu, lecz był odmieniony, głównie przez miecz przytoczony do pasa oraz wspaniałą zbroję, najwidoczniej uznał, że najlepiej zrobi, prowadząc swoich Uruków w bój osobiście.
‐ Mam dla Ciebie zadanie, bardzo ważne. ‐ powiedział krótko, a gdy z dziedzińca odezwały się rogi wojenne i okrzyki Uruk‐Hai, westchnął i wskazał na Goblina. ‐ On pokaże Ci księgi i notatki, które zostawiłem w swoich kwaterach. Z nich dowiesz się wszystkiego. Powodzenia i życz mi szczęścia. ‐ dodał z uśmiechem, błyskając ostrymi kłami, a następnie odszedł w dalszą drogę.