Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To… Długa historia. ‐ odparł wymijająco, najwidoczniej nie mając zamiaru zbyt wyczerpywać tego tematu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No dobra, ale chyba nie mam w niej za dużego udziału, co? ‐ Spojrzała na Ojca pytającym wzrokiem

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, o ile nie spróbujesz poznać się bliżej z jego synem. Chyba, że już spróbowałaś.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nie. Co to za jeden? ‐ Zapytała się i spojrzała na ojca ciekawie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Podrostek i gołowąs, a co gorsza kobieciarz… Nieważne zresztą, najpewniej dziś będzie martwy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Mhm. ‐ Pokiwała głową, nawet nie próbując udawać zainteresowania ‐ A ja się tak chciałam zapytać ‐ Zaczęła ‐ Po co Ci ja tutaj jestem? Rozumiem, żem nagle tak zaczęłam Cię obchodzić i tym podobne, ale mi się po prostu nie chce jechać do jakiegoś psurbata, by pooglądać trochę wojenki. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie będę żyć wiecznie, a kiedyś to wszystko będzie Twoje… Musisz nauczyć się, że życie szlachcica to nie tylko brzęknięcie szabelką dla pokazu, uczty i wygody.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Aha…Ale przecież można wynająć parobków od takich rzeczy, nie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To znaczy do czego?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No na przykład do wypraw wojennych na nie lubiane szumowiny takie jak Rejent. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli znajdziesz jakiś sposób, na który ja nie wpadłem, żeby wykrzesać z tych ziem nieco więcej złota na najemników to proszę bardzo.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Chciała coś powiedzieć, ale nie potrafiła znaleźć odpowiedzi na zdanie Ojca. Jechała dalej w milczeniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu zauważyłaś pierwszą wieś, która jasno określała, że jesteście już na terytorium znienawidzonego Heśnika. Mimo pokusy puszczenia tego wszystkiego z dymem, ojciec prowadził grupę dalej, ku pałacykowi tegoż szlachcica.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Chcesz ot tak zaatakować pałac Heśnika, od frontowych drzwi? ‐ Zapytała, ale nie bardzo prześmiewczo, bardziej z niepokojem o jej udział w tej bitewce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie jestem głupi, moja córko. ‐ odparł, ale zamiast zirytowania swoją uwagą w jego głosie czułaś zadowolenie, zapewne z siebie i swego planu. ‐ Wyzwę go na pojedynek. Jeśli wygram, tym lepiej. Jeśli nie, moi wojownicy zaatakują od tyłu niczego nie spodziewających się żołnierzy Rejenta i jego pałac. Plan genialny w swej prostocie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No, brzmi całkiem dobrze…‐ Odpowiedziała, starając sobie to wyobrazić ‐ Mierzyłeś się już kiedyś z Rejentem? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dawno, kiedy obaj byliśmy młodzi, wtedy też zaczął się nasz konflikt… Pojedynek został nierozstrzygnięty, ale oczywiście to ja miałem od początku przewagę i gdyby nam nie przerwano to bym wygrał.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaśmiała się lekko,
‐ A kiedy ostatni raz widziałeś Heśnika na oczy? ‐ Zapytała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Od tego czasu to właściwie nigdy, nie miałem zamiaru widzieć psa na oczy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ale z jego wojakami często się potyczkowałeś?‐