Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spuścił wzrok w dół i zastanowił się przez chwilę.
‐ Tak, wydaje mi się, że tak. Najpierw był tam jakiś Ork, z wielkim kamiennym młotem, a po nim jakaś Orczyca, ta ze świty pana Apyra. Może był też ktoś po nich albo przed nimi, ale ja tego nie wiem, wtedy nie pełniłem służby tutaj.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zamyśliła się na moment. Co kochanka Gideona i ork z jego świty mieliby robić z historią rodu Densissimy? W jej głowie zagościły niepokojące myśli: ‐ Wiesz do której części dworu się kierowali? ‐ Zapytała szybko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami.
‐ Nie wiem, ale pewnie do swoich kwater, jeśli nie ma ich nigdzie indziej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dziękuję Ci. ‐ Dygnęła lekko w podziękowaniu i udała się do pomieszczenia, które zajmowała Gharol. Miała do orczycy (a może pół‐orczycy) kilka pytań.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako że Twoim celem była bardziej sama Orczyca niż jej kwatery, to nie trafiłaś do nich, ponieważ znalazłaś ją po drodze, gdy sama się gdzieś udawała. Obrzuciła Cię pogardliwym i wrogim spojrzeniem, ale skłoniła się, w końcu byłaś dziedziczką tych ziem i przyszłą żoną jej pana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nieco przestraszył ją wzrok, którym orczyca obdarzyła Densissmę. Niemniej, młoda szlachcianka nie zamierzała zrezygnować z swojego pytania:
‐ Uhm…Witaj. Widziałaś może księgi, które leżały na stole w czytelni? ‐ Zapytała niepewnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zielonoskóra wahała się chwilę, nim udzieliła Ci odpowiedzi:
‐ Tak. Przyniosłam ja dla pana Apyra.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh! ‐ Złożyła dłonie, nieco się rozjaśniając: ‐ Mogłabym zapytać gdzie jest Gideon? Nigdy nie spoglądałam na te księgi, ale teraz…‐ Spochmurniała: ‐ …Chętnie na nie spojrzę. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W swojej komnacie. ‐ odparła z prostotą, jakby było to oczywiste. ‐ Ale dziś ma wybrać się do swoich Orków.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Muszę się pospieszyć…‐ Mruknęła Densissma na wpół do siebie, na wpół do Gharol. Dygnęła lekko w podziękowaniu do orczycy: ‐ Dziękuję Ci. ‐ Po czym nie czekając na jej odpowiedź, wyminęła ją i poszła w stronę komnaty, w której zadomowił się Gideon.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zastałaś go, gdy siedział przy niewielkim biurku, kreśląc coś na mapie i omawiając wszystko ze swoją prawą ręką, znanym Ci już Orkiem z charakterystycznym wielkim młotem bojowym o kamiennej głowicy. Gdy tylko Cię zobaczył, urwał rozmowę, wręczył mu mapę i kazał wyjść, a gdy olbrzymi barbarzyńca Cię minął, skinął Ci głową i rozsiadł się wygodniej na fotelu.
‐ Co takiego sprowadza Cię do mnie, moja droga? ‐ zagadnął przymilnym głosem, składając dłonie w piramidkę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Uh…‐ Zakłopotała się nieco, wciąż nie za bardzo wiedząc, jak właściwie zachowywać się, albo co tak właściwie czuje w stosunku do Gideona. Sekundkę później udało jej się znaleźć odpowiednie słowa, przynajmniej w jej mniemaniu: ‐ Widzisz… Słyszałam, że czytujesz księgi mojej familii i pomyślałam, że może potrafiłabym coś dopowiedzieć, a raczej samej się czegoś dowiedzieć…‐ Zapytała nieśmiało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie przeczę. ‐ odparł szczerze, patrząc Ci w oczy. ‐ Badanie przeszłości zawsze mnie fascynowało, a że historię rodu Apyrów znam na pamięć, to zaczytywanie się w innych szlacheckich dziejach przyjąłem ze sporym entuzjazmem, zwłaszcza, że niedługo będą to też i poniekąd moje dzieje, w końcu ślub zbliża się wielkimi krokami, prawda? Chciałabyś jeszcze o czymś pomówić?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nie…Chyba nie. Tylko powiedz mi proszę, gdzie odłożyłeś te księgi. ‐ Odpowiedziała niepewnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak się składa, że będą mi jeszcze potrzebne. ‐ odparł dziwnie spokojnym, jakby sztucznym, tonem. ‐ Gdy tylko skończę czytać, odłożę ja na swoje miejsce w bibliotece.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Densissmę przeszedł nieprzyjemny dreszcz niepokoju.
— A w jaką porę to będzie? Dziś wieczór? Nazajutrz? — Nie ustępowała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak szybko, jak zdołam. ‐ odparł wyraźnie zirytowanym tonem, jakby tłumaczył coś prostego dość nierozumnemu dziecku. ‐ Najszybciej jutro.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Denissima odetchnęła, nie będąc do końca pewną czy chce powiedzieć, to co chce powiedzieć. Sekundę później zdecydowała:
‐‐ Dobrze. Trzymam Cię za słowo. ‐‐ Odpowiedziała na tyle poważnym tonem na ile potrafiła, po czym obróciła się na pięcie i wyszła, kierując się na powrót do biblioteki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy zgromadzeni w komnacie odprowadzili Cię wzrokiem, ale nikt się nie odezwał. Niemniej, bez przeszkód dotarłaś na miejsce, do biblioteki, gdzie nic nie zmieniło się od Twojej ostatniej wizyty.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Poszła do działu, który okazał się dla niej tak owocny ostatnim razem ‐ do działu z magią. Ponownie odszukała księgi o nauce magii ognia, tym razem jednak nie sięgała po podstawy. Poszukała czegoś bardziej zaawansowanego.