Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Przez moment wpatrywała się w ciało, o tak, z powierzchownego pozoru bez żadnych silnych emocji, czy uczuć. W środku Densissima wrzała. Nie wiedziała, jak reagować na tą śmierć. Nie tylko nie wiedziała jak się zachować, nie tylko czuła się kompletnie zagubiona, ale po prostu nie wiedziała, jakie miała odczucia do tego człowieka. Przez tyle lat jej życia był równie obecny, co potwory z bajek opowiadanych małym dziatkom, które podobno przyjdą zaraz, gdy dziecko będzie nieposłuszne rodzicom. Od jakiegoś czasu jednak, ojciec jakby… przypomniał sobie o jej istnieniu? Wyraził jej jakąkolwiek uwagę, atencję? To wszystko rozrywało umysł nastolatki. Po parudziesięciu sekundach takiego wpatrywania się, odwróciła wzrok, nie chcąc dalej patrzeć na ciało rodzica. Szybko wyszła z pomieszczenia, kierując się do biblioteki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłaś tam bez jakichkolwiek trudności, była pusta, jak zawsze, ale dostrzegłaś kilka pozostawionych w nieładzie krzeseł i ksiąg, które świadczyły, że ktoś tu wcześniej był…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Kto to mógł być? Gideon nie wydawał się zainteresowany literaturą, choć to całe jego gadanie o chęci powrotu do życia szlachcica może skłoniły go ku książkom? A może to goście byli tu? Dziwne uczucie przeszło przez Densissimę. Podeszła do regału, chcąc się upewnić, czy wszystkie księgi były na swoim miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie, nie licząc ksiąg leżących na stole w czytelni. Wszystkie z nich dotyczyły Twojego rodu, jego historii, ziem, dziedzictwa i tak dalej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Hmm? Gdzie one mogły zniknąć? Albo prędzej kto je zabrał? Rozejrzała się za najbliższym sługą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, ale żadnego w bibliotece nie było, musiałabyś poszukać gdzieś w okolicy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaczęła poszukiwać służących w pokojach, albo korytarzach, które wychodziły z biblioteki bądź sąsiadowały z nią.

// Ej, fajny utwór.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Całkiem, całkiem.//
Szybko odnalazłaś jednego z nich, młodego chłopaka, chłopskiego syna, który ocalał od ciężkiej pracy na roli lub w młynie, wybierając dożywotnie usługiwanie Twojej rodzinie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Szlachcianka podeszła do niego:
‐ Przepraszam Cię, nie widziałeś by ktokolwiek wchodził, bądź wychodził z biblioteki? ‐ Zapytała o wiele łagodniej, niż w czasach przed jej porwaniem, spoglądając na służącego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spuścił wzrok w dół i zastanowił się przez chwilę.
‐ Tak, wydaje mi się, że tak. Najpierw był tam jakiś Ork, z wielkim kamiennym młotem, a po nim jakaś Orczyca, ta ze świty pana Apyra. Może był też ktoś po nich albo przed nimi, ale ja tego nie wiem, wtedy nie pełniłem służby tutaj.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zamyśliła się na moment. Co kochanka Gideona i ork z jego świty mieliby robić z historią rodu Densissimy? W jej głowie zagościły niepokojące myśli: ‐ Wiesz do której części dworu się kierowali? ‐ Zapytała szybko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami.
‐ Nie wiem, ale pewnie do swoich kwater, jeśli nie ma ich nigdzie indziej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dziękuję Ci. ‐ Dygnęła lekko w podziękowaniu i udała się do pomieszczenia, które zajmowała Gharol. Miała do orczycy (a może pół‐orczycy) kilka pytań.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jako że Twoim celem była bardziej sama Orczyca niż jej kwatery, to nie trafiłaś do nich, ponieważ znalazłaś ją po drodze, gdy sama się gdzieś udawała. Obrzuciła Cię pogardliwym i wrogim spojrzeniem, ale skłoniła się, w końcu byłaś dziedziczką tych ziem i przyszłą żoną jej pana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nieco przestraszył ją wzrok, którym orczyca obdarzyła Densissmę. Niemniej, młoda szlachcianka nie zamierzała zrezygnować z swojego pytania:
‐ Uhm…Witaj. Widziałaś może księgi, które leżały na stole w czytelni? ‐ Zapytała niepewnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zielonoskóra wahała się chwilę, nim udzieliła Ci odpowiedzi:
‐ Tak. Przyniosłam ja dla pana Apyra.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh! ‐ Złożyła dłonie, nieco się rozjaśniając: ‐ Mogłabym zapytać gdzie jest Gideon? Nigdy nie spoglądałam na te księgi, ale teraz…‐ Spochmurniała: ‐ …Chętnie na nie spojrzę. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W swojej komnacie. ‐ odparła z prostotą, jakby było to oczywiste. ‐ Ale dziś ma wybrać się do swoich Orków.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Muszę się pospieszyć…‐ Mruknęła Densissma na wpół do siebie, na wpół do Gharol. Dygnęła lekko w podziękowaniu do orczycy: ‐ Dziękuję Ci. ‐ Po czym nie czekając na jej odpowiedź, wyminęła ją i poszła w stronę komnaty, w której zadomowił się Gideon.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zastałaś go, gdy siedział przy niewielkim biurku, kreśląc coś na mapie i omawiając wszystko ze swoją prawą ręką, znanym Ci już Orkiem z charakterystycznym wielkim młotem bojowym o kamiennej głowicy. Gdy tylko Cię zobaczył, urwał rozmowę, wręczył mu mapę i kazał wyjść, a gdy olbrzymi barbarzyńca Cię minął, skinął Ci głową i rozsiadł się wygodniej na fotelu.
‐ Co takiego sprowadza Cię do mnie, moja droga? ‐ zagadnął przymilnym głosem, składając dłonie w piramidkę.